Հայաստանը Ղարաբաղի վերաբերյալ որոշումները կայացրել է հենց ՆԱՏՕ-ի ազդեցության տակ, իսկ հայտարարությունները, թե իբր Մոսկվան ու ՀԱՊԿ-ը չեն օգնել Հայաստանին տարածաշրջանում իրավիճակի սրման ժամանակ, սուտ են.
«Խոշոր հաշվով, գնա, թե ոչ, միևնույն է՝ Փաշինյանը պայթեցնելու է Հայաստանը, որ կողմ էլ որ գնա. նա երկիրն ու իրեն դրել է թակարդի մեջ։ Նիկոլով Հայաստանը այլևս որևէ ելք չունի։ Հայաստանը Նիկոլով աջ գնա՝ տրաքում է, ձախ գնա՝ տրաքում է, հետևապես՝ պետք է ազատագրվի Հայաստանը Նիկոլից»,- ասաց Զոհրաբյանը՝ շեշտելով՝ մեր պետականությանը սպառնացող վտանգն առավել ուժգնանում է, քանի որ Փաշինյանը համաձայնել է Ալիևի հետ գնալ երկկողմ բանակցությունների՝ Ալիևի թելադրանքով չեզոքացնելով հայ-ադրբեջանական խնդրի կարգավորման համար աշխատած միջնորդներին։
Արդեն 2016 թվականի սեպտեմբերին՝ Հանրապետության հրապարակում Հայաստանի Հանրապետության անկախության 25-րդ տարեդարձին նվիրված ՀՀ զինված ուժերի զորահանդեսի շրջանակում Սերժ Սարգսյանը մեկ այլ կարևոր միտք էր հնչեցրել. «Ազատությունն ու անկախությունը պաշտպանության կարիք ունեն ոչ միայն արտաքին սպառնալիքներից»:
Միջազգային իրավական հարցերով ՀՀ ներկայացուցիչ Եղիշե Կիրակոսյանը կմեկնի Հաագա` մասնակցելու Հայաստանն ընդդեմ Ադրբեջանի և Ադրբեջանն ընդդեմ Հայաստանի հայցերի լսումներին։
Վերջնաժամկետի երկարացման վերաբերյալ որոշումն ընդունվել է՝ հաշվի առնելով այն, որ կան ԼՂ-ից բռնի տեղահանված քաղաքացիներ, ովքեր առայժմ չեն հասցրել հաշվառվել ՀՀ բնակչության վայրի հասցեով և դիմել կենսաթոշակի նշանակման համար։ Նախկին կարգավորումներով՝ սահմանված վերջնաժամկետը 2024 թվականի մարտի 11-ն էր։
Ադրբեջանագետ Տաթևիկ Հայրապետյանը թելեգրամյան իր ալիքում գրում է. «Օրերս ՀՀ-ում ՌԴ դեսպանը հարցազրույց էր տվել 24 news-ին և ի թիվս այլ հարցերի՝ խոսել էր նաև Արցախի հայերի վերադարձի հարցի մասին։
8 տարի առաջ էս օրերին, ընդդիմադիր Նիկոլն ու ԱՄՆ դեսպանատան պահակի հետ քաղաքական կոնսուլտացիաներ անցկացնող որոշ ուժեր 400 հեկտարը սարքել էին պատմական կորուսյալ հայրենիքի հարց եւ մեցցո-սոպրանոյով միալար ղժժում էին։
Ապրիլի 2-ը Հայաստանի նորանկախ պատմության մեջ հավերժացած ամսաթվերից մեկն է. 2016-ին հենց այդ օրը Ադրբեջանը հանդգնեց «ձեռնոց նետել» Արցախին ու Հյաստանին, որի համար հետագայում պետք է անսահմանորեն զղջար՝ Մոսկվայում աղերսելով պատերազմը կանգնեցնել:
Աննա Մկրտչյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «2016 թվականի քառօրյան լրացրել է Արցախյան գոյամարտերի հաղթական շքերթը։ Արդյունքը՝ շատ ծանր ապտակն ու ստորացումն էր ալիևին ու թուրքերին։ Ընդ որում՝ այդ ապտակը ցուցադրական հասցրեց Արցախը, իհարկե, թիկունքում ունենալով մայր Հայաստանի աննահանջ աջակցությունը՝ Սերժ Սարգսյանի գլխավորությամբ։
Արտակ Զաքարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Որոշ մարդկանց հանգիստ չեն տալիս 2016թ. ապրիլյան մարտական գործողություններում ՀՀ ռազմա-քաղաքական հաղթանակները»:
Վահան Բաբայանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «2016թ. ապրիլյան մեր մարտական գործողությունների հաղթանակները որոշ հայտնի շրջանակների հանգիստ չեն տալիս»:
Հայկ Մամիջանյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Ինչ անվանել այն մարդկանց, որոնք ձգտում են զրոյացնել 2016-ի ապրիլին Հայոց բանակի հաղթանակը և դրան հաջորդած դիվանագիտական ձեռքբերումները»:
Մեր բանակը արժանի դաս տվեց թշնամուն,իսկ Ալիեւը պատերազմից հետո ասեց,որ «փակ դռների հետեւում Ադրբեջանին ճնշում են ճանաչելու Լեռնային Ղարաբաղի անկախությունը»։
Ադրբեջանցիները ցանկանում էին բլից-կրիգի միջոցով մխրճվել Արցախի մեջ, բայց այդ ցանկությունը տապալվեց, մեր զինվորների, սպաների ու գերագույն հրամանատարի շնորհիվ:
«Արդարություն և վերադարձ» հայ ազգային և մշակութային արժեքների պահպանման ՀԿ-ի կողմից մշակված «Արցախի երիտասարդության որոշիչ ձայնը» ծրագրի մեկնարկը մեզ համար խոստումնալից էր, սպասելիքներն առավել էին, տպավորությունները՝ անասելի մտահոգիչ։
2017 թ. մարտին մենք՝ տեղեկատվական դաշտի մի քանի հայ ներկայացուցիչներով արտասահմանցի բլոգերների հետ Թալիշում էինք։ Այդ այցից շուրջ մեկ տարի առաջ՝ 2016-ի ապրիլի 2-ին թշնամական Ադրբեջանը լայնամասշտաբ հարձակում էր սկսել՝ փորձելով պատերազմով գրավել Արցախը, սակայն լիարժեք տապալվել էր։
Ու թեև այսօր օրինական ստեղծված Արցախի Հանրապետությունն ամբողջովին հայաթափված ու հանձնված է, և Արցախի ժողովրդի կողմից օրինական ընտրված ռազմաքաղաքական ղեկավարությունը գտնվում է Ադրբեջանի բանտերում, իսկ Հայաստանի իշխանությունը վախեցնում է ժողովրդին պատերազմով, հայը չունի բարոյական նկարագիր, բարոյական իրավունք իր հող հայրենին հանձնելու։
2016 թվականի այս օրը` ապրիլի 2-ին ադրբեջանական կողմը սկսեց պատերազմ` չիմանալով, որ ինքն է խնդրելու, որպեսզի դադարեցնեն պատերազմը։
«Հրապարակ» թերթը գրում է. «Արցախի պետական ինստիտուտները ՀՀ անվտանգությանը սպառնալիք համարող Նիկոլ Փաշինյանը լծվել է այդ ինստիտուտների ոչնչացմանը։ Շաբաթ օրը հաղորդեցին, որ մի խումբ ՔՊ-ականներ այցելել են Արագածոտնի մարզ եւ հանդիպել մարզում ապաստանած արցախցիներին` քննարկել նրանց խնդիրները եւ խոստացել լուծում տալ։
«Ակնկալել, թե Արևմուտքը հանկարծ պատրաստ կլինի Հայասատնին ռազմական աջակցություն ցույց տալ, անիմաստ է։ Փաշինյանը մեր երկիրը հասցրել է այս ծանր վիճակին։ Այս ամբողջ բորշչի պատասխանատուն հենց ինքն է։ Փաշինյանի սաղմոսներով շնորհավորանքները նշանակում են, որ Փաշինյանը սեփական եկեղեցին է ուզում ստեղծել՝ առաջնորդվելով ամեն ազգայինը ջարդելու մոլուցքով»։
Թե որքանով է ՊՆ-ում արված վերլուծությունը, այնուհետև նաև Օնիկ Գասպարյանի և Դավիթ Տոնոյանի երկօրյա հարցաքննությունները 44-օրյա պատերազմի հանգամանքներն ուսումնասիրող ԱԺ քննիչ հանձնաժողովում, հիմք ծառայելու Անդրանիկ Քոչարյանի գլխավորած քննիչ հանձնաժողովի զեկույցի համար, բնականաբար, կարող ենք միայն ենթադրություններ անել, քանի որ նախ՝ մեկնաբանության հարց է, երկրորդ՝ այն, ըստ էության, հանրությունից ամբողջովին պահվելու է:
«Ոսկորի նման իշխանությունների կոկորդում կանգնե՞լ է 070 կոդը, թե՞ պարզապես դրանով արմատախիլ են անում Արցախի հարցը։ Արցախահայերին թույլ չեն տալիս ծառայել, քանի որ իրենք համարում են Արցախի հարցը փակված, առնչություն չունեն։ Սահմանադրությունն ասում է, որ Հայաստանն Արցախի անվտանգության երաշխավորն է, պե՞տք է Սահմանադրությանը համարժեք քայլեր ձեռնարկվեր, բայց իրենք կոպիտ խախտել են, չէ՞, Սահմանադրությունը։ Եթերում մեկը մի բան է խոսում, Դատախազությունը ձեռքերը ոլորում ու տանում է, որ Սահմանադրական կարգ է խախտվել, ո՞վ է դրա համար պատասխանատու։
ԼՂ-ից բռնի տեղահանված անձանց մասնագիտացման և աշխատանքի տեղավորման ծրագիրը բաղկացած է երեք բաղադրիչից՝ մասնագիտական ուսուցում և աշխատանքի տեղավորում, աշխատանքային փորձի ձեռքբերում և աշխատանքի տեղավորում, մասնագիտական ուսուցում, աշխատանքային փորձի ձեռքբերում և աշխատանքի տեղավորում։
«ՀայաՔվեն» ավարտեց վերջին կես տարվա կարևորագույն առաքելություններից մեկը՝ Արցախի դեմ Ադրբեջանի վերջին ռազմական ագրեսիայի հետևանքով մեր զոհերի տվյալների հավաքագրումն ու հրապարակումը։ Ընդհանուր առմամբ՝ 167 զոհի և անհետ կորածի կենսագրություն:
Այդին Քերիմովը նշանակվել է օկուպացված Շուշիում Ադրբեջանի նախագահի հատուկ ներկայացուցիչ։ ԱՊԱ-ն հայտնում է, որ համապատասխան կարգադրությունը ստորագրել է Իլհամ Ալիևը։
«Բոլորը խոսում են ժողովրդի անունից՝ չունենալով ժողովրդի կարծիքն իրենց ձեռքի տակ։ Սա հնարավորություն է, որ հենց ժողովուրդն արտահայտվի․ ի՞նչ է ուզում, անվտանգության ի՞նչ բաղադրիչներ են պետք, որ վերադառնան Արցախ»,- իր խոսքում ընդգծեց Արցախի Հանրապետության «Արդարություն» կուսակցության պատգամավոր, «Արդարություն և վերադարձ» հայ ազգային և մշակութային արժեքների պահպանման ՀԿ համահիմնադիր Դավիթ Գալստյանը։
«Երբ Սյունիքի համայնքներից մեկի ղեկավարին հարցրեցի՝ ի՞նչ արժեն վարձով տներն այստեղ արցախցիների համար, ինձ պատասխանեց՝ ի՞նչ վարձ, մենք արցախցիներին վարձով տուն չենք տալիս»,- ասաց Մետաքսե Հակոբյանը:
Արցախցիները դասական առումով «փախստականներն» են և պետք է օգտվեն իրենց վերադարձի իրավունքից
Կառավարության վերջին նիստին Փաշինյանի պոռթկումն Արցախի պետական ինստիտուտների հասցեին և դրան հետևած իշխանամերձ տեղեկատվական գրոհը սպասելի էին։ Արցախի նախագահի հարցազրույցը ֆրանսիական լրատվականին ընդամենը առիթ էր, թրիգեր՝ վաղուց կուտակած մաղձը, որն արտահայտվում էր մինչև նիկոլական զեղումն Արցախի իշխանությունների ներկայացուցիչներին տարբեր սկանդալների մեջ ներքաշելով։ Նիկոլի հիմնավորումները, թե՝ «Հայաստանում պիտի լինի ընդամենը մեկ կառավարություն», գրեթե ինչպես միշտ՝ քննադատության […]
Որտե՞ղ Արցախի «Վտարանդի կառավարությունը» կլինի առավել պաշտպանված, իհարկե, այն երկրում, որը Արցախը փրկող է, ոչ թե հանձնող: Այդպես չէ՞: Ուրեմն, էլ ինչո՞ւ եք Ռուսաստան «ուղարկում», այլ ոչ թե Ֆրանսիա, որտեղ կա նույնիսկ Արցախի «Վտարանդի կառավարության» գործունեության իրավա-քաղաքական հիմք՝ Ֆրանսիայի ԱԺ ընդունած բանաձեւերի տեսքով»:
