Աշունը՝ հերպեսի եղանակ. Ինչպե՞ս բուժել վիրուսը
Հերպեսը վիրուսային բնույթի տարածված պաթոլոգիա է, որը բնութագրվում է կրկնվող ընթացքով. վնասվում է մաշկը և լորձաթաղանթները, ձևավորվում են բնորոշ բշտիկներ:
Հիվանդության հարուցիչները՝ հերպեսի վիրուսները, ԴՆԹ վիրուսների մեծ ընտանիք են։ Գոյություն ունեն հերպեսի վիրուսների 8 հիմնական տեսակներ, սակայն ամենատարածվածը հերպեսի սիմպլեքս վիրուսի 1-ին և 2-րդ տիպերն են (HSV-1.2, Herpes simplex virus-1.2, Human alphaherpesvirus-1.2):
Վիճակագրական տվյալների համաձայն՝ 1-ին և 2-րդ տիպի հերպեսի վիրուսով վարակվածությունը շատ բարձր է և կազմում է մոլորակի ողջ բնակչության գրեթե ավելի քան 90%-ը: Բայց դա չի նշանակում, որ մարդը հիվանդ է կամ անպայման հերպեսով հիվանդանալու է։ Որպես կանոն, վարակվածների մոտ մեկ երրորդը անմիջապես հիվանդանում է հերպեսով։
Herpes simplex 1-ին տիպի վիրուսը ամենից հաճախ շրթունքների և դեմքի հերպեսի պատճառն է, 2-րդ տեսակի հերպեսի վիրուսը սեռական հերպեսի պատճառն է:
Հերպեսը փոխանցվում է հետևյալ եղանակներով.
Շփում. ֆիզիկական շփում վարակված անձի հետ
Օդակաթիլային. թքի մասնիկների միջոցով փռշտալիս և հազալիս
Սեռական ճանապարհով. սեռական հերպեսը ամենից հաճախ փոխանցվում անպաշտպան սեռական հարաբերության ժամանակ
Կենցաղային. ընդհանուր իրերի միջոցով (սրբիչներ, սպասք, անկողնային սպիտակեղեն)
Ուղղահայաց. հղի կնոջից՝ երեխային՝ հղիության կամ ծննդաբերության ժամանակ:
Մարդու մարմնում հայտնվելով՝ հերպեսի վիրուսը տարածվում է արյան միջոցով: Այն ներթափանցում է ծայրամասային նյարդային համակարգի նյարդային բջիջները և ինտեգրվում է նեյրոնների գենոմին։ Այս պահից վիրուսը մարդուն ուղեկցում է ողջ կյանքի ընթացքում։ Սա չի նշանակում, որ մարդը սուր հերպեսի մշտական դրսևորումներ կունենա։ Սա նշանակում է, որ վիրուսը կապրի մարմնում, և որոշակի սադրիչ գործոնների դեպքում հերպեսը կարող է իրեն զգացնել տալ կլինիկական դրսևորումներով։
Պարզ հերպեսի հաճախակի կրկնության հրահրող գործոններ.
սթրես, հոգեբանական տրավմա,
տենդային պայմաններ,
աուտոիմուն հիվանդություններ,
ստամոքս-աղիքային տրակտի հիվանդություններ,
կոնքի օրգանների սուր և քրոնիկ բորբոքային հիվանդություններ,
ակտիվ ինսոլացիա,
ալկոհոլի սպառում,
հորմոնալ ցիկլեր,
ինվազիվ միջամտություններ,
ցանկացած այլ գործոններ, որոնք ինչ-որ կերպ հանգեցնում են իմունային պատասխանի նվազմանը:
Անկախ գտնվելու վայրից, ախտանիշները արտահայտվում են հետևյալ կերպ՝
կարմրություն,
ցավոտություն,
այրոց,
խմբավորված ջրային պարկերի առաջացում:
Հիվանդության շրջանը, որը բնութագրվում է վերը նկարագրված ախտանիշներով, մյուսների համար առավել վարակիչ է, քանի որ վիրուսի փոխանցման հիմնական ուղիները օդակաթիլներն են և շփումը:
Նման ախտանիշների առաջացման դեպքում պետք է անհապաղ դիմել մաշկավեներոլոգին՝ ախտորոշումը հաստատելու և ժամանակին թերապիա նշանակելու համար՝ հետագայում ռեցիդիվների քանակը նվազեցնելու համար:
Ինքնաբուժումն այս դեպքում կարող է հիվանդությունը վերածել քրոնիկ ընթացքի և հետագայում բարդացնել դրա լիարժեք բուժումը։ Ուստի հիվանդության ախտանիշների ի հայտ գալու դեպքում անպայման պետք է դիմել բժշկի։