Ապրիլի 3-ին հայկական զանգվածային լրատվամիջոցներով տեղեկություն տարածվեց, որ ՀՀ ԱՆ «Նուբարաշեն» քրեակատարողական հիմնարկում (ՔԿՀ) դիմակավորված անձինք ծեծի են ենթարկել ցմահ ազատազրկման դատապարտված դատապարտյալներին։
Եթե գործող իշխանությունը շարունակի առաջնորդվել կարճաժամկետ շահերով՝ «անցքեր փակելու» մարտավարությամբ ու առանց երկարաժամկետ ռազմավարության, ապա ոչ միայն տնտեսական աճը, այլև պետության սոցիալական կայունությունը կարող է լրջագույն հարվածի տակ հայտնվել: Արդեն 7 տարի է, ինչ Փաշինյանն ու իր կառավարությունը փորձում են բոլորին մեղավոր կարգել իրենց իսկ ձախողումների մեջ, մինչդեռ պատասխանատվությունը միայն կառավարությանն է ու անձամբ Նիկոլ Փաշինյանինը։
2018 թվականի հեղափոխությունից հետո իր գույքային և ֆինանսական վիճակը թռիչքաձև բարելաված հերթական պաշտոնյան ՔՊ-ական ակտիվ քարոզչից Արտակարգ իրավիճակների նախկին նախարար, իսկ ներկայումս՝ Երևանի քաղաքապետի առաջին տեղակալ դարձած Արմեն Փամբուխչյանն է։
Նարեկ Զեյնալյանի անունը վաղուց էր շրջանառվում այդ պաշտոնի համար, ու ինչպես 168.am-ին հայտնի դարձավ, նրան «Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ» ԲԿ-ի ղեկավարի պաշտոնն առաջարկվել է խորին հնազանդության համար:
Այսօր 168.am-ն արդեն տեղեկացրել էր, որ ընտրողներին ճնշելու Գյումրիում նորանոր եղանակների տարբեր տեսակների առաջ ՔՊ-ն կանգ չի առնում, և անգամ ահազանգ ունեինք, որ մարդկանցից պահանջում են դուրս բերել չքվեարկած քվեաթերթիկները` համոզվելու համար, որ հաստատ Սարիկ Մինասյանին են ընտրել:
Մեքենաները կասկած են հարուցել նրանով, որ անգամ Գյումրիի մուտքի տեղը չեն իմացել: Մոլորված, հարցնելով եկել են Գյումրի, ինչը մարդկանց հիմք է տվել մտածել, որ այդ հոսքը պատահական հոսք չէ: Ընդ որում, բերված մարդկանց մի մասն, ըստ էության, Հայաստանում չէին եղել, որովհետև մեքենաների ուղևորներն իջել են ու նույնիսկ իրենց անձնագրերում կնիք դնելու տեղը չեն իմացել:
Այն, որ ողջ քարոզարշավի ընթացքում, ներառյալ` ամփոփիչ հանրահավաքին, ՔՊ-ն տոտալ չարաշահում էր վարչական ռեսուրսը, որևէ մեկի համար կասկած չի հարուցում։ Դրա մասին փաստող բազմաթիվ տեսանյութեր կան։
168.am-ի Գյումրիի աղբյուրները տեղեկացնում են՝ Գյումրիի Թատերական հրապարակում Սարիկ Մինասյանի հանրահավաքը ապահովելու նպատակով ողջ մարզից բերվել են նաև դպրոցական կոլեկտիվներ։
Գյումրիում «Քաղաքացիական պայմանագիր» (ՔՊ) կուսակցության կողմից վարվող վայրի, ռեպրեսիվ քարոզարշավի ֆոնին շատերը նկատեցին, որ դրանում դերակատարություն չունի Երևանի տնտեսագիտական համալսարանի՝ Գյումրու մասնաճյուղի տնօրեն, տխրահռչակ «Նոր Հայաստան, նոր հայրապետ» հակաեկեղեցական շարժման պարագլուխ Կարեն Պետրոսյանը, ով Տնտեսագիտական համալսարանի Գյումրու մասնաճյուղի տնօրենի պաշտոնը նվեր ստացավ հենց իր այդ գործունեության համար՝ իր մտերիմ ընկեր ու թիվ մեկ հովանավոր Արայիկ Հարությունյանի կողմից, երբ վերջինս դեռ ԿԳՄՍ նախարար էր:
«Տարածաշրջանում հնարավոր է այլ ապագա»,- այս մասին իր սոցիալական ցանցի էջում գրել է ՀՀ-ում Ֆրանսիայի արտակարգ և լիազոր դեսպան Օլիվիե Դըկոտինյին՝ անդրադառնալով Սյունիքի մարզի Մեղրի քաղաքում գտնվող երկաթուղային կայանին։
Ադրբեջանը 44-օրյա պատերազմի ավարտից հետո գրեթե անխտիր բոլոր ուղղություններով շարունակում է Հայաստանի դեմ հիբրիդային պատերազմը։
Այսքանից հետո ինչպե՞ս կարելի է համոզված լինել, որ մի գեղեցիկ օր էլ չի պարզվի, որ նման մսխումների սխեմա տեղի է ունեցել նաև Ավինյանի ու ՔՊ-ականների կողմից ղեկավարվող Երևանի քաղաքապետարանում։ Գուցե «Աջափնյակ» մետրոյի կայարանն էլ ԱՆԻՖ-ի պես հերթական մի փուչիկն է, որը հանրությանը ներկայացվել է գրավիչ լուսանկարներով, բայց իրականում կիրառվելու է բյուջեի գումարները սեփական գրպանը դնելու նպատակով։ Փաշինյանի՝ «արդար Հայաստանի մոդել» կառուցելու խոստումները վերացական գաղափարներ են, որոնց վկայությունն իր իսկ կուսակցականների գործունեությունն է։
Գյումրիի ավագանու արտահերթ ընտրություններին ընդառաջ «Քաղաքացիական պայմանագիրը» (ՔՊ) մոբիլիզացրել է ողջ վարչական ռեսուրսը:
Հերթական ողբերգական դեպքն է գրանցվել ՀՀ արդարադատության նախարարության «Արթիկ» քրեակատարողական հիմնարկում (ՔԿՀ): Այսօր առավոտյան կախվելու միջոցով ինքնասպանություն է գործել հերթական ազատազրկված անձը:
Հյուրերը, ըստ մեր տեղեկությունների, դժգոհ չեն մնացել, հայկական կողմն արել է հնարավորը, որպեսզի ամեն բան կազմակերպվի առանձնահատուկ բարձր մակարդակով։ Միակ «դժգոհությունը» եղել է գերհագեցած գրաֆիկը։
2018-ի «հեղափոխություն» կոչվածից հետո Նիկոլ Փաշինյանը քաղաքական հետապնդումների է ենթարկում ընդդիմությանը, քաղաքական ընդդիմախոսներին: Քաղաքական հաշվեհարդարներ՝ ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի, ՀՀ երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսյանի, ՀՀԿ փոխնախագահ Արմեն Աշոտյանի, Վանաձորի նախկին քաղաքապետ Մամիկոն Ասլանյանի և այլ քաղաքական և հանրային գործիչների դեմ:
Թեմիկ Խալափյանը ելույթի ընթացքում պատմել է, որ Նիկոլ Փաշինյանին լավ է ճանաչում, և ժամանակին, երբ նա ազատազրկվել էր և «Կոշի» գաղութում էր իր պատիժը կրում, նրան հաճախ էին ծեծում: Փաշինյանը զանգում էր նաև (Փաշինյանն այդ օրերին շատերին է զանգել,-հեղ.) Թեմիկ Խալափյանին, վերջինս էլ, որպես իրավապաշտպան, օգնում էր:
Երեկ Հայաստանի հանրապետական կուսակցության (ՀՀԿ) Գործադիր մարմնի (ԳՄ) անդամ, Ազգային ժողովի (ԱԺ) նախկին փոխնախագահ Էդուարդ Շարմազանովը ներընդդիմադիր կսմիթների ֆոնին գրառում էր կատարել իր ֆեյսբուքյան էջում, որում փորձել էր կոնկրետ օրինակով ցույց տալ՝ ինչ է միասնականությունը՝ նկատելով, որ միասնական լինելը ոչ թե տարաձայնությունների բացակայությունն է, այլ հայրենիքի շահի գերադասումն է խմբայինից, և որպես դրա ապացույց՝ բերել Ապրիլյան քառօրյա պատերազմի օրինակը:
Մեկ շաբաթ առաջ բրոնխիտով հիվանդացած Հռոմի պապի ինքնազգացողությունը վատացել էր, բժիշկները ստիպված էին փոխել նրա բուժման ձևը, այս մասին հայտնել էր Սուրբ աթոռի մամլո ծառայությունը։
Նիկոլը Զելենսկիից շատ ավելի շուտ և շատ ավելի հիմնավոր կերպով է դարձել ոչ լեգիտիմ. դրժել է իր նախընտրական խոստումները, խախտել է սեփակսն կառավարության ծրագիրը, ունի հանրային շատ ցածր վստահություն, իսկ նույն ԵՄ սոցհարցումներով բնակչության 66 %-ը դժգոհ է Հայաստանում ժողովրդավարության մակարդակից։
Մենք վերածվել ենք պատվազրկված և ջարդված ժողովրդի, որից բոլորը կցանկանան, օգտվելով առիթից, մի բան ավել պոկել։ Հիշեք նաև, որ Նիկոլի քայքայիչ գործունեությունը հասել է նաև Սփյուռք, իսկ Հայաստանը դադարել է դիրքավորվել՝ որպես համայն հայության Հայրենիք և ապավեն։
«Արտաքին ուժերը միակողմանի փոխեցին խաղի կանոնները՝ շահարկելով նաև բազմաթիվ ներքին խնդիրներ։ Խաղատախտակը շրջեցին և շախմատը վերածեցին «քուչի կռվի»։ Սա էլ ողջ իրականությունը»։
Բոլոր ընդդիմադիր ուժերն էլ ունեն իրենց դիրքորոշումները, որոնք դրված են նրանց գործունեության հիմքում։ Այս առիթով ուզում եմ հիշեցնել, որ Հանրապետականը ոչ միայն մեր անկախ երկրի առաջին գրանցված կուսակցությունն է, այլև նիկոլական Հայաստանի առաջին ընդդիմադիր քաղաքական ուժը, ինչի մասին մենք հայտարարել ենք հենց 2018-ի մայիսի 8-ից։
Դեռևս քրեակատարողական հիմնարկից փոխանցել եմ կարծիքս, որ քաղաքական հետապնդումների դեմ պայքարը պիտի ոչ թե տարերային և անձնավորված լինի, այլ համակարգված և մշտական։
«Այս յոթ տարիներն ապացուցել են, որ Փաշինյանը ոչ թե կոռուպցիայի դեմ էր պայքարում, այլ կոռուպցիան իրենով անելու համար։ Հայաստանում նրա օրոք պաշտոնյա լինելն իր եկամտաբերությամբ համադրելի է ժամանակին Bitcoin գնելու հետ։
«Ակնհայտ է, որ զայրույթի և բողոքի էներգիան ոչ միայն չեն կորել, այլև շարունակաբար կուտակվում են հասարակության բոլոր շերտերում: Վերջին սոցիոլոգիական հարցումները վկայում են, որ Փաշինյանի վարկանիշը շարունակաբար գահավիժում է»:
Ու մի բան էլ. ի տարբերություն իր թրքահաճո պահվածքի և էրդողանասիրության, միջազգային թիվ մեկ անվտանգային կոնֆերանսի զեկույցում Թուրքիան հենց Թուրքիա է կոչվում (Turkey), ոչ թե Էրդողանի նախընտրած և Փաշինյանի կողմից Դավոսում վախվորածորեն կրկնված Թյուրքիյե (Türkiye):
Երբ ուրիշներն էլ ռետրոսպեկտիվ փիլիսոփայում են, թե բա՝ «մայիսի 8-ին էլ չընտրեիք, գնայինք ընտրության, և Նիկոլը վարչապետ չէր դառնա», մի քանի շերտով համ իրենք են խճճվում, համ ձեզ խճճում։ Էդ Նիկոլին 2018-ի գարնանը հնարավոր արտահերթ ընտրություններին չէին ընտրելու, հա՞։ Էյֆորիան անցած կլիներ, հա՞։ Աչքներդ կբացվեր, հա՞։ Լո՞ւրջ։
Առաջինը գլոբալն է. ակնհայտ է, որ երկու գերտերությունների միջև շփումների վերականգնումը՝ ընդհանրապես, և ուկրաինական ճգնաժամի լարվածության թուլացումը՝ մասնավորապես, կթեթևացնեն թեժ գեոպոլիտիկ մթնոլորտը, որի քայքայիչ ազդեցությունը զգացվում է նաև Հարավային Կովկասում։
Ազգային ժողովն այսօր առաջին ընթերցմամբ ընդունեց «Եվրոպական Միությանը Հայաստանի Հանրապետության անդամակցության գործընթացի մեկնարկի մասին» օրենքի նախագիծը։ Այս նախագիծը մեկն է հերթականներից, որը վեր է հանում երկրի ներկա իշխանության պոպուլիստական և անպատասխանատու քաղաքականության ողջ էությունը, ի ցույց դնում իշխանության իրավական հիմքերի և ռազմավարական հաշվարկների ակնհայտ պակասը և դրանով ուղղակիորեն սպառնում երկրի ազգային անվտանգությանը, տնտեսությանը և միջազգային վարկանիշին։
