«Վաղուց դուրս եմ եկել արտաքին իրադարձություններով խանդավառվելու տարիքից, թեպետ Թրամփի հաղթանակը գաղափարական պայքարի հարթության մեջ զիլ հարված էր մարտնչող և դեհումանիզացնող նեոլիբերալիզմին։
«Քանի դեռ ոչինչ չի փոխվել, մենք շարունակում ենք ապրել 2020-ի նոյեմբերի 10-ի մեջ։ Ուստի ճոռոմաբանելու բան չկա։ Անցնող տարին հայ ժողովրդի ամոթի, անպատվության և անարդարության հերթական տարին էր»։
«Մինսկի խմբի լուծարումը պատմության գիրկը կուղարկի կարգավորմանը վերաբերող ողջ փաստաթղթային փաթեթը, այդ թվում՝ «Սերժի ժառանգություն» համարվող Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի ճանաչման և իրացման երաշխավորված մեխանիզմները, որոնցից 2018թ.-ին հրաժարվելով, Նիկոլն Արցախն Ադրբեջանին հանձնելու ստարտը տվեց»։
«Ակնհայտ էր, որ Ալիևի հարցազրույցն ադրբեջանական կողմի ծրագրավորված նախաձեռնություն էր։ Հիմնական շարժառիթը Մոսկվայի աչքերին լոյալության թոզ փչելն էր, հատկապես՝ Սիրիայի իրադարձությունների ֆոնին Ռուսաստան-Թուրքիա հարաբերությունների ծանրացման պարագայում։ Ալիևը փորձում էր ռուսներին հաճելի մի քանի շեշտադրումներով որոշակիորեն տարանջատվել Էրդողանի հերթական «нож в спину» խաղից։
Պետք է սահմանված ժամկետով արգելել ՔՊ ղեկավար մարմինների անդամ եղած մարդկանց զբաղվել քաղաքական գործունեությամբ, ինչպես նաև զբաղեցնել բարձրաստիճան պաշտոններ:
«Մի բանկայում ճխտված կարիճների գզվռտոցն իշխող ռեժիմի ներսում գերիշխող բարքերի գագաթն է միայն։ Դժվար չէ պատկերացնել նրանց ներսում տիրող միջավայրի ողջ գարշանքը։ Սակայն իշխանությունը չէ նրանց փչանալու պատճառը։ Իշխանությունն ընդամենը լակմուս է, որ ցույց է տալիս, թե ով ով է։ ՔՊ-ի դեպքում՝ հատկապես։ Порченных не портят.
Առաջին տարբերակի դեպքում կարող էր լինել սրտացավություն, խնամք, ամբիցիա ավելի ուժեղ և ծաղկող պետություն ստեղծելու համար։ Իսկ Նիկոլի դեպքում ոչ թե ստեղծելու, այլ մսխելու, ոչ թե կառուցելու, այլ քանդելու, ոչ թե զարգացնելու, այլ օգտվելու մոլուցք է։ Նա սպառող է, այլանդակ և վայրագ սպառող։
«Այդ բարդ հարցին մաքսիմալ լակոնիկ եթե արձագանքեմ, ապա իմ հիմնական թեզը շատ պարզ է։ Եթե դու չես ուզում պաշտպանել ինքդ քեզ, ապա ոչ մեկը, ոչ մի դաշնակից, ոչ մի ռազմաբազա, ոչ մի այլ զինվորական քո փոխարեն այդ կռիվը չի տալու։
««Սերժն ա բերել Նիկոլին» ասողների 99%-ը «մերժել է Սերժին» 2018թ.-ին։ Նրանց միավորում է կոլեկտիվ սխալը, անհատական մեղքը, անձնական թուլհոգությունը։ Ուստի զարմանալի կլիներ, եթե ձեր մատնանշած շրջանակներին միավորեր ոչ թե մեր դեմ պայքարը, այլ երկրի ապագայով մտահոգությունը։
«Այդ հարցումների արդյունքներն իրականում ավելի դառն են, քան ընկալվում են։ Այո՛, մի կողմից՝ ընդդիմության վարկանիշն այս պահին մրցակցային չէ և իշխանափոխության համար բավարար չէ։ Չուզողները կասեն՝ ընդդիմությունը թույլ է, չկա։ Այո՛, մյուս կողմից՝ իշխանության վարկանիշն ապալեգիտիմացնող է, նվազագույններից Եվրոպայի խորհրդի ողջ տարածքում։ Իշխանությունը թույլ է, չկա։
«Աշխարհի քաղաքական վերլուծական միտքը հիմա սևեռված է այն հարցի շուրջ, թե ինչպիսի ազդեցություն կունենա նա գլոբալ և ռեգիոնալ զարգացումների վրա»։
«Գաղտնիք չէ, որ ներկայումս ռուս-թուրքական հարաբերությունների փաթեթն ընդգրկում է նաև Հայաստանը։ Կոպիտ ասած՝ եթե Նիկոլն այսքանից հետո շարունակում է պաշտոնավարել և Հայաստանի ժողովրդի անունից ցանկություն ունի թռնել Էրդողանի գիրկը, ապա Ռուսաստանին իր գերպրագմատիկ քաղաքականության շրջանակներում ոչինչ չի խանգարում սակարկել այդ հարցը Թուրքիայի հետ ավելի լայն դաշտով գեոպոլիտիկ առևտրի շրջանակներում։
«Փաշինյանի նման զառանցանքները չեն տեղավորվում ո՛չ իրականության, ո՛չ բարոյականության սահմաններում, ինչը բազմիցս ապացուցել եմ թե՛ փաստական տվյալներով, թե՛ Սերժ Սարգսյանի թողած բանակցային ժառանգությամբ, թե՛ Նիկոլի նախկին հայտարարություններով, թե՛ միջազգային դերակատարների գնահատականներով։
«Ալիևի լեզուն երկարացրել և երկարացնում է Փաշինյանը։ Գործում է նաև բումերանգի կանոնը. Նիկոլը քպ-ականներին ստորացնում և ենթարկեցնում է կոմպրոմատների տրցակով, նույնն Ալիևն անում է Նիկոլի հանդեպ։ Այդ իմաստով Նիկոլն էլ Ալիևի «Աղազարյանն» է։
Չզարմանաք, բայց այսօր Սիրիայում, մասնավորապես՝ Հալեպում տեղի ունեցող պատերազմական սարսափելի գործողությունները մեզ ևս մեկ անգամ հնարավորություն են տալիս զուգահեռներ անցկացնել մինչև չարաբաստիկ 2018-ի հեղափոխությունը և դրանից հետո ընկած ժամանակահատվածների և նախկին ու ներկա իշխանությունների մասին:
Օրեր առաջ Նիկոլ Փաշինյանի կինը` Աննա Հակոբյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրառում էր կատարել` գրելով, որ 2025 թվականը հայտարարում է տգիտության դեմ պայքարի տարի: «2005 ԹՎԱԿԱՆԸ ՀԱՅՏԱՐԱՐԵՆՔ ԿՐԹՎԵԼՈՒ ՏԱՐԻ ՁԵՌՆՈՑ ՆԵՏԵՆՔ ՏԳԻՏՈՒԹՅԱՆԸ ԳԻՏԵԼԻՔԸ ԵՎ ԿՐԹՎԵԼԸ ԴԱՐՁՆԵՆՔ ՆՈՐԱՁԵՎ ՆՈՐ ՀՄՏՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ՅՈՒՐԱՑՆԵՆՔ ՉԿՐԹԵՆՔ ՄԻԱՅՆ՝ ԿՐԹՎԵՆՔ ՍՈՎՈՐԵՆՔ ՄԵՐ ԱՆՁՆԱԿԱՆ ԿՅԱՆՔԸ ԵՎ ՄԵՐ ՄԻՋԱՎԱՅՐԸ ԱՎԵԼԻ ԼԱՎԸ ԴԱՐՁՆԵԼ ՍՈՎՈՐԵՆՔ ՀԱՐՍՏԱՆԱԼ ԵՎ […]
«Սրանց կռիվը հայկական ինքնության դեմ համակարգային է և չի սահմանափակվում միայն ներկայով։ Սրանք բացահայտ մարտնչում են նաև մեր անցյալի դեմ։ Նիկոլը հայ ժողովրդին հայտարարել է «հիշողության պատերազմ», փորձելով այդ կերպ հարմարեցնել մեր պատմությունն Անկարայում նախագծած «ապագային»։ Որովհետև պատմական հիշողությունն է մեծապես ազդում երկրների արտաքին և ներքին քաղաքականությունների վրա։
Բերեմ ձեզ պետությանը պատճառած վնասի մեկ այլ, առաջին հայացքից չերևացող օրինակ։ Խոսքը Սնուփ Դոգի սկանդալային համերգի և դրա վրա ծախսած հսկայական գումարի մասին է։ Դնում եմ մի կողմ նման շոուն պետական միջոցների հաշվին կազմակերպելու զավեշտալի հանգամանքը։ Անդրադառնանք կոնկրետ վճարմանը՝ 2 000 000 000 դրամի կամ մոտ 6 000 000 դոլարին, որ ամբողջությամբ իրականացվել է դեռևս անցյալ տարվա սեպտեմբերին, բայց ծառայությունն առ այսօր չի մատուցվել։
«Չեմ բացառում, ի դեպ, որ որոշ շրջանակներ նաև դրսի պատվեր են կատարում՝ թողնելով Նիկոլին և սևեռվելով մեր վրա։ Սերժ Սարգսյանն ու Հանրապետականը շատերին են խանգարում թե՛ երկրի ներսից, թե՛ դրսից. 2018թ.-ը վկա։ 2018թ.-ից առ այսօր ոչ մի քաղաքական ուժ այդքան չի տուժել, չի հալածվել, չի դիմակայել նիկոլական ռեժիմին, քան Հանրապետականը։ Կարկուտ տեսածը անձրևից չի վախենա, բայց քամի ցանողները պիտի պատրաստ լինեն փոթորիկ հնձել»։
«Գուցե ռուսաստանցիներն առաջնորդվել են «կուժին ասենք, որ կուլան լսի» սկզբունքո՞վ։ Բոլոր դեպքերում, թե՛ այդ հայտարարության փաստը, թե՛ նրանում բարձրաձայնված տվյալները վկայում են այսօրվա Հայաստանի ինքնիշխանության նվազագույն մակարդակի և խորացող ճգնաժամի մասին»։
Ես վստահ եմ, որ երկրում ուղղորդված, քաղաքականացված և կախյալ իրավապահ ու դատական համակարգեր ստեղծելու իրական ճարտարապետները գտնվում են դրսում։ Նրանք են գծել մեկ անձից կախված, մեկ կենտրոնից կառավարվող, ռեպրեսիվ գործիքի վերածված ուժային և դատական բլոկներ կերտելու ճանապարհային քարտեզը։ Սա պարզ էր հենց 2018 թվականից և իշխանազավթման օպերացիայի կարևոր մասն էր։
Հայաստանի ՊՆ մամուլի խոսնակը հայտնել է, որ Սիրիայի Հալեպի շրջանում մարդասիրական առաքելություն իրականացնող Հայաստանի ստորաբաժանման բոլոր մասնակիցները՝ ականազերծողներն ու բուժաշխատողները, վերադարձել են Հայաստան:
Արցախը Ադրբեջանին հանձնած, 5000-ից ավելի լույս-տղաների մահվան տարած, հազարավոր ընտանիքներ դժբախտություն բերած, հազարավոր երեխաների որբացրած, հազարավոր մայրերի որդեկորույս դարձրած, 120.000 արցախահայերի անտուն, անօթևան դարձրած, թշնամու զորքը Հայաստանի տարածքներ բերած, Հայաստանի տարածքները Ադրբեջանին հանձնած, Հայոց ցեղասպանության է.5 միլիոն զոհերին ուրացած, Արարատը, ազգային խորհրդանիշները դրժած Նիկոլ Փաշինյանի կինը` Աննա Հակոբյանը, որի միակ բանուգործը պետական միջոցների, ՀՀ քաղաքացիների հաշվին ճոխ ու շվայտ կյանքով ապրելը, վոյաժները, ներքին խարդավանքներն ու տարբեր հագուստներով լուսանկարվել-տեսանկարհանվելն է, գործարարներից պետական ռեկետ, դրամահավաքություն անելը, քիչ առաջ ֆեյսբուքում գրառում է կատարել, թե բա` իմ վիդեոները ֆեյսբուքում ու այլ սոցցանցերում 17-18 միլիոն դիտում են ապահովել:
«Փորձում եմ ընտանիքիս հետ լրացնել 15 ամիսների բռնի բացակայությունս, ինչն իրականում հնարավոր չէ։ Հետևում եմ ընթացիկ լրահոսին, ցավոք, ավելի քիչ եմ ընթերցում և ավելի շատ՝ դիտում եմ։
«5 հարց՝ Արմեն Աշոտյանին» հեռակա զրույցի շրջանակներում ՀՀԿ փոխնախագահ, քաղբանտարկյալ Արմեն Աշոտյանը դարձյալ պատասխանել է քաղաքացիների հարցերին:
«Անդրեասյանի հրաժարականը հաստատեց ոչ միայն ընդդիմադիր գործիչների և մամուլի հարյուրավոր պնդումներն ու բացահայտումներն այս առնչությամբ, այլև բացահայտեց դատական համակարգի խայտառակությունների վրա համառորեն աչք, ականջ և բերան փակող դեսպանների ցինիկ երկդիմիությունը։ Մնում է այս փաստը չմոռացվի, չկորչի տեղեկատվական աղմուկի մեջ և ամեն պատեհ առիթներով մշտապես մտցվի «ժողովրդավարության վետերոկում» կերուխումի եկած «ֆիրմաչների» ջուխտ աչքերը»։
Օրերից մի օր, ավելի կոնկրետ՝ 2024թ. օգոստոսի 11-ին, Նիկոլ Փաշինյանն այցելելով Իջևան՝ հայրական տուն, ի լուր հպարտ քաղաքացիների՝ հերթական փայլուն մտքերն արտանետեց սեփական տնամերձի ու տնտեսական էֆեկտիվության բացակայության մասին։
Ազգային ժողովը վաղը մեկնարկող հերթական նստաշրջանին պատրաստվում է քննարկել 2025թ. պետական բյուջեի նախագիծը։ Խորհրդարանական մեծամասնության քվեարկության արդյունքները, իհարկե, կանխատեսելի են, սակայն դա բնավ չի նշանակում, որ պետք է լռել ու չարձանագրել բյուջեի նախագծում տեղ գտած թերությունների մասին։
