Նիկոլի երաշխավորներն Անկարան ու Բաքուն են, իսկ Մոսկվայի դերն անհասկանալի է․ Աղասի Ենոքյան
Փաշինյանի ասուլիսի ամենակարևոր նորությունն այն էր, որ նա միջանցքն արդեն հանձնել է։ Փաշինյանի հիմնական խնդիրը ոչ թե Հայաստանը լուծարելն է, այլ իր՝ իշխանության մնալը, և եթե դրա գինը Հայաստանի լուծարումն է, ինքը դրան դեմ չէ։ Նրա գերխնդիրը պաշտոնում մնալն է։ Ժամանակ առ ժամանակ նրա երաշխավորները փոխվում են։ Սկզբնական շրջանում դա Մոսկվան էր, հիմա կարծես թե ավելի շատ Անկարան և Բաքուն են։ Մոսկվայի դերը փոքր-ինչ անհասկանալի է դառնում՝ ի վերջո, նա գնո՞ւմ է տարածաշրջանից, թե՞ ինչ-որ փորձարկումներ է անում։ Եվ այսպիսի իրավիճակում, չգիտես, թե որտեղից, ինչ-որ ամերիկյան ընկերություն է հայտնվում։ 168TV-ի «#ՕրաԽնդիր» հաղորդման ժամանակ նման կարծիք հայտնեց քաղաքագետ Աղասի Ենոքյանը։
«Պարզ է, թե ինչու հայտնվեց ամերիկյան կողմը։ Այսօր Թրամփն ուզում է գնալ Նոբելյան մրցանակի և ցուցակ է հավաքում, թե որտեղ է խաղաղություն հաստատել։ Հայտարարեց, որ Պակիստանն ինքը խաղաղեցրեց, Իրանի վրա ռումբ նետեց, նույնն ասաց, հետո՝ Գազան։ Ուկրաինայում դեռևս չի ստացվում։ Մեզ մոտ էլ մի հակամարտություն կար, և նա եկավ ու ասաց՝ այստեղ էլ խաղաղություն կհաստատեմ։ Թուրքիան հիմա էլ դեմ չէ միջանցք բացելուն, բայց որոշ գործոններ նրան հետ են պահում այստեղ զինուժ գործադրելուց և հարցը ռազմականորեն լուծելուց։ Ամենակարևորն այն է, որ այդ տարածքի հանձնումը մարսելու համար անհրաժեշտ է Նիկոլի ստորագրությունը»,- ասաց հասարակական գործիչը։
«Այո՛, Թուրքիան կարող է մտնել զորքով, բայց դա մեծ խնդիր կլինի։ Որքան էլ միջազգային իրավունքը հիմա թուլացել է, միջազգային հանրության ձայնը տարբեր հարցերում ավելի ու ավելի ցածր է, այնուամենայնիվ, սա երկրի ինքնիշխան տարածք է, և այն հանձնելու համար պետք է երկրի ղեկավարի ստորագրությունը։ Ներքին լսարանում Նիկոլը խնդիր չունի, քանի որ այդ խնդիրները լուծելու ճանապարհին պետք է ուժեղ ընդդիմություն ունենա, որը թույլ չի տա դա անել։ Իսկ իր ընդդիմությունը շատ թույլ է։ Որքան էլ ընդդիմությունը նրան քննադատի, այնուամենայնիվ, Նիկոլին ամեն ինչ թույլ է տալիս անել։ Այս դեպքում խոսքն ավելի շատ արտաքին լսարանի մասին է։ Նիկոլը պետք է կարողանա հավասարակշռված որոշում գտնել, որ արտաքին բոլոր խաղացողներին գոնե այդ պահին կբավարարի»,- նշեց Աղասի Ենոքյանը։
Ընդդիմադիր գործչի կարծիքով՝ Իրան-Իսրայել հակամարտության ժամանակ, փաստորեն, պարզվեց, որ Իրանն իրականում թղթե վագր է, ու թեև բարձր հռետորիկա է գործածում, սպառնում է, բայց տեսնում ենք, որ լուրջ քայլերի ունակ չէ․
«Ինչ վերաբերում է Ռուսաստանին, Արցախը հանձնելը պետք էր այդ երկրին, որովհետև իր համար կարևորագույնն Ուկրաինայի խնդիրն էր, և դրա համար նրան օդ ու ջրի պես անհրաժեշտ էր Թուրքիայի լոյալությունը։ Թուրքիան ՌԴ-ի համար բազմաթիվ խնդիրներ է լուծում։ Ռուսաստանը ստացավ օպերատիվ լոյալություն, ամբողջովին հանգիստ Սև ծով, բաց նեղուցներ, անգամ Մոնտրյոյի հռչակագրի խախտումով՝ նավերի ելումուտ։ ՌԴ-ն Թուրքիայի միջոցով ստացավ նաև իր նավթի ու գազի արտահանման հնարավորություն։ Թուրքիան դարձավ այն գորշ գոտին, որտեղ ՌԴ-ն կարողանում է պատժամիջոցներից խուսափել։ Այս ամենի, մանր ու մեծ այս ծառայությունների համար ՌԴ-ն Թուրքիային վճարեց Արցախով»:
«Միայն Արցախը չէր, բազմաթիվ այլ խնդիրներ կային։ Արցախից բացի՝ ՌԴ-ն հաջորդ փուլում Սիրիայով վճարեց։ Ռուսաստանի դեպքում մենք եկել ենք մի շրջափուլի, երբ հեռահար նպատակները գնալով նվազող նշանակություն ունեն, ավելի կարևոր է այսօրվա խնդիրը լուծելը։ ՌԴ-ի համար հիմնական խնդիրն Ուկրաինան է, և նա դրա համար ոչնչի առաջ կանգ չի առնի։ ՌԴ-ն նույնպես թուլացել է Կովկասում։ Ռուս-ադրբեջանական հարաբերությունները հասել են մի հանգրվանի, որ կարծես թե ՌԴ-ն իր ազդեցությունը կորցնում է»,- ամփոփեց Աղասի Ենոքյանը:
Մանրամասները՝ տեսանյութում
