«Ես չեմ համարում, որ Հանրապետական կուսակցությունը Քրիստոսի կողմից է ուղարկվել»

Ասում է ՀՀԿ-ի համամասնական ցուցակում ընդգրկված` Ալ. Սպենդիարյանի անվան օպերայի և բալետի ակադեմիական թատրոնի տնօրեն Կամո Հովհաննիսյանը

Ալ. Սպենդիարյանի անվան օպերայի և բալետի ակադեմիական թատրոնի տնօրեն, ՀՀԿ անդամ Կամո Հովհաննիսյանը ևս ընդգրկված է մայիսի 5-ին կայանալիք Երևանի ավագանու ընտրություններին մասնակցող Հայաստանի հանրապետական կուսակցության ցուցակում՝ 12-րդ տեղում: Նա մեզ հետ զրույցում ասաց, որ դառնալով Երևանի ավագանի, կարող է օգտակար լինել հարազատ քաղաքին, սակայն դրա համար անհրաժեշտ է, որ քաղաքապետ վերընտրվի Տարոն Մարգարյանը:

 
– Ինչպե՞ս ստացվեց, որ մշակույթի վաստակավոր գործիչը որոշեց մասնակցել Երևանի ավագանու ընտրություններին: Ո՞ւմ կողմից եղավ առաջարկը, և ինչո՞ւ համաձայնեցիք: 
– Առաջարկությունը եղել է կուսակցության կողմից: Լինելով ստեղծագործող մարդ, երկար տարիներ զբաղվելով մանկավարժական գորունեությամբ՝ միևնույն ժամանակ հեռու չեմ եղել քաղաքականությունից.1991-1995թթ. եղել եմ Մաշտոցի շրջանային խորհրդի պատգամավոր: Միշտ մասնակցել եմ բոլոր ընտրություններին, ընդհանրապես քաղաքականության մեջ ակտիվ եմ եղել, սիրել եմ կազմակերպչական աշխատանքներ: Ունենալով բարձրագույն կրթություն, ինձ համարելով ինչ-որ չափով ինտելեկտուալ արժեքների կրող, լինելով հայրենասեր՝ միշտ գտել եմ, որ պետք չէ բավարարվել միայն մասնագիտական ուղղությամբ աշխատելով, պետք է ակտիվ մասնակցել նաև երկրի քաղաքական կյանքին: Այդ իսկ պատճառով, երբ առաջարկը եղավ, ես ընդունեցի, մտածեցի, որ երևանցի եմ, Երևանը շատ եմ սիրում, համարեցի, որ գիտելիքներս, փորձս, վաստակս կարող եմ օգտագործել այս ոլորտում ևս:

 
– Մշակույթի գործիչներից շատերը համաձայնում են ընդգրկվել կուսակցությունների համամասնական ցուցակում, սակայն կուսակցության անդամ չեն դառնում: Կուսակցական լինելը Ձեզ չի՞ կաշկանդում: 
– Կուսակցական ես նոր չեմ դարձել: 1991թ.-ին, երբ ծանոթացա Աշոտ Նավասարդյանի հետ (Հայաստանի հանրապետական կուսակցության հիմնադիր.- Ա.Փ.), նաև ուսանողական տարիներից շատ մտերիմ եմ եղել Անդրանիկ Մարգարյանի հետ, այդ տարիներից համագործակցել եմ, ինքս էլ եղել եմ այդ գաղափարների կրողը: Կուսակցության անդամ դարձել եմ մոտ 4-5 տարի առաջ, տարեթիվը նույնիսկ հստակ չեմ էլ հիշում, որովհետև շատ սահուն է եղել այդ ամենը:

 
– Շատերը պնդում են, որ Աշոտ Նավասարդյանի ստեղծած Հանրապետական կուսակցության և ներկայիս ՀՀԿ-ի միջև տարբերությունն ահռելի է: Ձեր կարծիքով` այդ կուսակցությունը պահպանե՞լ է դիմագիծը: 
– Գիտեք, ես այդպիսի գրադացիա չեմ ուզում դնել: Ամեն ինչ բնության մեջ զարգացում է ապրում, և տարիների ընթացքում հնարավոր է` փոփոխություններ լինեն: Ես չեմ բացառում մեր երկրի առջև ծառացած ոչ դժվարությունները, ոչ բացասական երևույթները: Ես չեմ համարում, որ Հանրապետական կուսակցությունը Քրիստոսի կողմից է ուղարկվել:

 
– Ասացիք, որ շատ եք սիրում Երևանը, բայց մյուս կողմից` կուսակցական լինելը որոշակի պարտավորություններ է առաջացնում: Կկարողանա՞ք արդյոք իբրև Երևանի ավագանի` դեմ քվեարկել Երևանին վնասող, Ձեր կուսակցության կողմից առաջարկվող նախագծերին: 
– Հույս ունեմ, որ հենց այդպես էլ կլինի: Ես դանակով չեմ դնում կտրում, բայց ես մարդ եմ և ունեմ իմ սկզբունքները և համոզմունքները, որն ապացուցվել է իմ տարիների աշխատանքի ընթացքում:

 
– Տարածված կարծիք կա, որ մշակույթի գործիչները շատ հաճախ համաձայնում են ընդգրկվել իշխող կուսակցության ցուցակում, որպեսզի իրենք անձամբ կամ իրենց ղեկավարած հիմնարկն օգտվի: Այսինքն՝ ավելի մոտ են լինում իշանություններին և ֆինանսական միջոցներ են բերում իրենց հիմնարկներ: Եթե Դուք մերժեիք առաջարկը, թատրոնը կտուժե՞ր դրանից: 
– Երբ 2003-2004թթ.-ից, երբ թատրոնն ընդգրկվեց «Լինսի» հիմնադրամի ծրագրում, երբ 2006թ.-ից կտրվեց մեր աշխատավարձերի ուշացումը, երբ 2008թ. մենք կարողացանք «Սպարտակ» բալետը բեմադրել, երբ 2010թ. կարողացանք «Աիդա» օպերան բեմադրել, այդ ժամանակ ինձ ոչ կուսակցությունն է օգնել, ոչ էլ որևէ մեկը, չեմ էլ դիմել ոչ մի անգամ: Թատրոնի այսօրվա վերանորոգումըգ դա հո ես կուսակցությա՞նը չեմ դիմել, ուղղակի եկել էր արդեն այնպիսի պահ, որ մենք այլևս բեմը չէինք կարողանում շահագործել, բայց իշխանությունները համաշխարհային ճգնաժամի այս պայմաններում կարողացան հարցն ինչ-որ ձևով լուծել: Գոնե իմ պարագայում այդ խնդիրը չկա:

 
– Ինչո՞ւ են արվեստագետները նախընտրում հատկապես ՀՀԿ-ի ցուցակը՝ կուսակցության գաղափարախոսությո՞ւնն է հոգեհարազատ այս շերտին, թե՞ ուզում են լինել իշխանության կողքին: 
– Մի քիչ դժվար հարց եք տալիս, որը երկար բանավեճի թեմա կարող է դառնալ, բայց ես կարող եմ ասել, որ ՀՀԿ-ի մեջ կան այնպիսի նվիրյալ մարդիկ, որոնց շնորհիվ` ՀՀԿ-ն լիդեր է: Ոչ ոք չի ասում, թե ՀՀԿ-ն չունի թերություն: Այս շրջանում այնպես է ստացվել, որ ՀՀԿ-ն է լիդերի դերը վերցրել, մյուս կողմից էլ` ՀՀԿ-ն չի խուսափում պատասխանատվությունից: Թե ինչո՞ւ են մյուսները համաձայնում լինել ցուցակում, ես չեմ կարող ասել, իմ փոխարեն կարող եմ պատասխան տալ, բայց կարծում եմ, որ ազնիվ մղումները մարդկանց պետք է ինչ-որ կուսակցություն տանեն:

 
– Դուք և՞ս, ինչպես Ձեր շատ կուսակիցներ, համոզված եք, որ մայիսի 5-ին Երևանի քաղաքապետի ընտրություններում հաղթելու է ՀՀԿ-ն: 
– Այն հոծ բանակը, որ կուսակցության շարքերն ունի, ինչ-որ առավելության հույս տալիս է, կա այդպիսի համոզմունք, որ ՀՀԿ-ն մեծամասնություն կարող է շահել:

 
– Ինչո՞ւ պետք է երևանցիներն ընտրեն Տարոն Մարգարյանին: 
– Եթե նկատել եք` վերջերս չենք լսում, որ ինչ-որ բակում ավտոտնակ են կառուցել՝ երեխաների խաղահրապարակի հաշվին: Երբ տեսնում եմ, թե ինչքան խաղահրապարակներ են տեղադրվել բակերում, համարում եմ մեծ ձեռքբերում: Մեր քաղաքը գեղեցկանում է: Կանաչ տարածքների վեճերը համարյա դարձել են բացառություններ: Ես տեսել եմ Ավանի ժողովրդի վերաբերմունքը Տարոն Մարգարյանի նկատմամբ, ինչպես են իրեն սիրում և հարգում, ինչպես է ինքն աշխատել այնտեղ: Կարծում եմ` ինքը սիրված է ժողովրդի կողմից: Միգուցե ուրիշ մարդ լիներ ՀՀԿ-ի ցուցակի առաջին համարը, ես հրաժարվեի: Ես իրեն կարող ուժ եմ համարում, իր ազնվությամբ, իր պարկեշտությամբ ինձ գերում է: Իր հետ հաճույքով կաշխատեմ:

 
– Հաշվի առնելով, որ ավագանու ընտրությունները հաջորդում են նախագահի ընտրություններին, որի շուրջ դժգոհությունը հասարակության մեջ դեռ չի նվազել, բարձրանում է նաև «Բարև Երևան» ընդդիմադիր դաշինքի հնարավորությունները: Դաշինքը գլխավորող Արմեն Մարտիրոսյանի հետ աշխատանքը պատկերացնո՞ւմ եք: 
– Չեմ պատկերացնում: Ես Րաֆֆի Հովհաննիսյանին շատ հարգում եմ, ջերմ հարաբերություններ ունեմ, իրեն համարում եմ մտավորականության ներկայացուցիչ, բայց Արմեն Մարտիրոսյանի՝ իբրև քաղաքապետի հետ աշխատանքը չեմ պատկերացնում:

 
– Այսինքն՝ հրաժարակա՞ն կտաք: 
– Այո: Ես Մարտիրոսյանին չեմ ճանաչում, և իմ աշխատանքն էլ այնքան ծանրաբեռնված էգ չեմ պատկերացնում իմ աշխատանքն անծանոթ մարդու հետ, միայն դրա համար:

 
– Արմեն Մարտիրոսյանը հինգ տարի եղել է պատգամավոր, ընդ որում՝ բավական ակտիվ: 
– Ակտիվ պատգամավոր լինելը չի նշանակում` բազմաշնորհ մարդ լինել: Երևանի քաղաքապետը այդպիսին պետք է լինի: Որ ասում եմ` չեմ ճանաչում, չի նշանակում, թե փողոցում տեսնեմ` չեմ ճանաչի, նկատի ունեմ` նրա անձնական կարողությունները չգիտեմ, իսկ խորհրդարանում ակտիվ լինելը դեռ ցուցանիշ չէ:

 
– Կարո՞ղ ենք ասել, որ ՀՀԿ-ից բացի, այլ ուժի հաղթանակի դեպքում հրաժարական կտաք: 
– Չեմ կարող ասել, կապրենք` կտեսնենք: