#քրիս­տոն­յա­ներ

Այնպես որ, դեպի արևելք աղոթելը մեր սրտի և հոգու վրա մեծ ազդեցություն ունի և մեր մեջ արթնացնում է հոգևոր ու սրբազան ապրումներ, որի շնորհիվ մեր աղոթքն առանձնահատուկ խորություն է ձեռք բերում:

Մյուս խո­չըն­դո­տը, ո­րը թույլ չի տա­լիս, որ Աստ­ծու խոսքն ար­մա­տա­վոր­վի մարդ­կանց սրտե­րում և պտղա­բե­րի, խստասր­տությունն է: Հի­սուս Քրիս­տոս խստա­սիրտ մարդ­կանց նմա­նեց­նում է քա­րե­րի. «Եվ ու­րիշ մի մաս ըն­կավ ա­պա­ռա­ժի վրա. երբ բու­սավ, չո­րա­ցավ խո­նա­վություն չլի­նե­լու պատ­ճա­ռով» (Ղուկ. Ը 6): Ինչ­պե՞ս է մար­դը դառ­նում քա­րի նման: Մեղ­քի մեջ հա­րատևե­լով: Ի­մաս­տունն ա­սում է. «Ամ­բա­րիշտն ար­հա­մար­հում է չա­րիք­նե­րը, երբ հաս­նում է դրանց խոր­քե­րը» (Ա­ռակ. ԺԸ 3), այ­սինքն` երբ մար­դը վարժ­վում է ա­նօ­րեն գոր­ծե­րի, չի լսում ո՛չ խղ­ճի խայ­թոց­նե­րը, ո՛չ­ էլ քա­րո­զիչ­նե­րի հան­դի­մա­նություն­նե­րը: