«Կարծում եմ, որ դժվար պահերին եկեղեցին պետք է ժողովրդի կողքին լինի». Արա Թադևոսյան

Qahana.am կայքը զրուցել է «Մեդիամաքս մեդիա ընկերության» տնօրեն Արա Թադևոսյանի հետ

– Եկեղեցին ինչպիսի՞ նյութեր պիտի պատրաստի, որ հետաքրքիր լինե՞ն, օրինակ, Մեդիամաքսի ընթերցողների համար:

– Մենք «մարդակենտրոն» լրագրության կողմնակից ենք: Եթե ոչ բոլոր, ապա հեղինակային նյութերի մեծ մասի կենտրոնում մարդուն ենք տեսնում: Մեր ընթերցողի համար ավելի հետաքրքիր են մարդկանց պատմությունները եւ պարտադիր չէ, որ նրանք հայտնի և ճանաչված լինեն:

Միգուցե կարելի է ներկայացնել, որ հոգևորականներն անկախ իրենց հիերարխիկ դիրքից նույնպես հասարակ մարդիկ են՝ իրենց թուլություններով, ուժեղ կողմերով: Պետք է տարբեր բաներ փորձել: Մեդիան շատ արագ է փոխվում եւ այն, ինչ հետաքրքիր է այսօր և սպառվում է, կես տարի անց կարող է այլեւս չաշխատել:

Այդ առումով, պետք է փորձել տարբեր ձևաչափեր կիրառել, ցույց տալ, որ եկեղեցին, որպես ինստիտուտ, կտրված չէ մարդկային հոգսերից, կիսում է դրանք: Միգուցե արժե ցույց տալ, որ հոգևորականները, բացի իրենց հոգևոր սպասավորությունից, կյանքում նաև այլ հետաքրքրություններ ունեն:

Մարդկանց անընդհատ պետք է լուսավորել: Վերջերս հարցման արդյունքներ ներկայացվեցին և պարզվեց, որ հարցված ուսանողների 90%-ը չգիտի, թե ինչ հասարակարգում է ապրում: Սա գալիս է ապացուցելու, որ այսօր, երբ կա ինտերնետ և Վիքիպեդիա, թվում է, թե մարդիկ ամեն ինչից տեղյակ են, սակայն դա այդպես չէ:

– Որպես գործակալության ղեկավար և որպես լրագրող ի՞նչ տեսակի նյութեր կնախընտրեք ընթերցել հավատքի և եկեղեցու վերաբերյալ:

– Կդժվարանամ միանշանակ պատասխանել: Վերջերս մենք մի հոդված ունեցանք այն մասին, թե ինչպես են կարվում և ինչ խորհրդանիշ ունեն եկեղեցական հագուստները: Նախընտրելի են եկեղեցու կյանքը ներսից ցույց տվող, լուսաբանող նյութերը: Այն, ինչ եկեղեցական մեծ արարողությունների ընթացքում մնում է կադրից դուրս:

– Մեդիամաքսը ի՞նչ չափանիշներով է առաջնորդվում տեղեկատվության ընտրության հարցում:

– Տեղեկատվության սպառման շուկան անընդհատ փոխվում է: Երբ շուկա մտանք 16 տարի առաջ, աշխատում էին որպես դասական լրատվական գործակալություն՝ լուրեր էինք պատրաստում եւ վաճառում դրանք այլ ԶԼՄ-ներին, դեսպանություններին, պետական մարմիններին: Ինտերնետի զարգացման հետ այս մոդելը դարձավ անարդյունավետ: Այսօր հեղինակային նյութերի, հատուկ նախագծերի վրա ենք շեշտ դնում: Առաջնորդվում ենք որակական, և ոչ քանակական չափանիշներով:

Նաեւ փորձում ենք սերտացնել կապը մարդկանց և լրատվամիջոցի միջև: Չենք ուզում, որ լրատվամիջոցը դիտվի զուտ մի տեղ, որտեղ միայն քաղաքական գործիչների մասին կարող ես կարդալ: Ընթերցողը սիրում է մեր հատուկ նախագծերը:

Հիմա ՄԱԿ-ի Բնակչության հիմնադրամի հետ համատեղ շարադրությունների մրցույթ ենք հայտարարել՝ «Իմ աղջիկը» թեմայով, որտեղ հայրերն ազատ ոճով շարադրություններ են գրում իրենց և դուստրերի փոխհարաբերությունների մասին: Հուզիչ պատմություններ են, որոնք հաճույքով կարդում են մեր ընթերցողները:

– Մեդիամաքսը ունի՞ ռեյտինգ ապահովելու խնդիր: Կա՞ տեղեկատվություն, որը կարող է ընթերցողների թվի աճին նպաստել, բայց դուք դրանց չենք անդրադառնում, քանի որ դրանք որակյալ և լուրջ չեն:

– Մենք ունենք լսարան, որը այլ կայքերի հետ համեմատ, միգուցե, կարող է մեծ չթվալ, բայց այն բավական կուռ է: Մենք կարևորում ենք լսարանի որակը: Կարծում եմ, կարողացել ենք հասնել մի վիճակի, երբ մեր ընթերցողը վստահ է, որ Մեդիամաքսում անորակ նյութեր չի կարդա:

Լուսանկարների ընտրությանը մեծ տեղ և շատ ժամանակ ենք հատկացնում: Տարբեր ուսումնասիրությունները ցույց են տալիս, որ նյութերի ընթերցանության հաջողությունը 30-50%-ով կախված է լավ լուսանկարի ընտրությունից:

– Ինչպե՞ս եք վերաբերվում կրոնական կազմակերպությունների գործունեությանը Հայաստանում:

– Չեզոք դիրքորոշում ունեմ մինչև այն պահը, երբ այդ կազմակերպությունները ագրեսիվ պահվածք չեն դրսևորում: Մենք փորձում ենք ազատ հասարակություն ձևավորել եւ մարդիկ ազատ ընտրության հնարավորությունը պետք է ունենան: Բայց դա պետք է լինի հենց ազատ ընտրություն եւ ոչ թե որոշակի պարտադրանքի արդյունք: Չպիտի անցնեն թույլատրելիի սահմանները, չպիտի քարոզեն փողոցում, դռները բախեն, մարդկանց անհանգստացնեն:

Կարծում եմ, որ նախ եւ առաջ Հայ Առաքելական եկեղեցին պետք է այնքան զորեղ լինի, որ մարդկանց մտքով չանցնի հաճախել այլ կրոնական կազմակերպություններ: Վստահ եմ, որ Հայ Առաքելական Եկեղեցին հատուկ դեր ունի մեր ժողովրդի եւ պետության կյանքում:

– Ըստ Ձեզ, որո՞նք են Հայ Առաքելական եկեղեցու ուժեղ և թույլ կողմերը:

– Շատ պատասխանատու է այդպիսի բնութագրություններ տալ: Բնական է, որ ուժեղ կողմերն են պատմությունը, արմատները:

Թույլ կողմն այն է, որ բարձրաստիճան հոգևորականների և ժողովրդի միջև կարծես ջրբաժան կա, լավ կլինի, որ պարզ շփում լինի: Ողջունելի է, երբ եկեղեցին ժողովրդի կողքին է լինում: Դրա ականատեսը եղանք հունիսին, երբ «Էլեկտրիկ Երևան»-ի ժամանակ բարձրաստիճան հոգեւորականները գնացին Բաղրամյան պողոտա եւ մի քանի օր «հերթապահեցին» այնտեղ:

Կարծում եմ, որ երբ երկրում որոշակի լարվածություն, անհամաձայնություն կա, եկեղեցին պետք է ժողովրդի կողքին լինի:

– «Կարմիր թել» ծրագիրն ինչպե՞ս ծնվեց:

– «Կարմիր թել» զրույցների շարքը նախաձեռնել ենք «Ծիրանի» մշակութային հանգույցի հետ համատեղ: Ամիսը մեկ անգամ ընտրում ենք թեմա, որը հավելյալ լուսաբանման, քննարկման կարիքն ունի: Մալյանի անվան թատրոնում հանդիսատեսը հնարավորություն ունի հարցեր ուղղել հյուրերին: Ի դեպ, շարքի առաջին զրույցը Հայոց Ցեղասպանության զոհերի սրբադասման մասին էր:

– Ձեր մաղթանքը Qahana.am կայքի ընթերցողներին:

– Կարծում եմ, որ բավական դժվար, բայց և շնորհակալ աշխատանք եք իրականացնում: Հանդես եք գալիս որպես պաշտոնական աղբյուր, բայց նաև փորձում եք հանդես գալ որպես իսկական լրատվամիջոց: Հեշտ չէ համատեղել այդ երկու գործառույթները:

Ձեր ընթերցողներին և ձեզ մաղթում եմ միշտ հասկանալ միմյանց, զգալ հետադարձ կապը ժողովրդի հետ, քաջալերանք, քննադատություն, առաջարկներ ստանալ:

Ամենավատն անտարբերությունն է, երբ մարդիկ որևէ կերպ չեն արձագանքում:

Զրուցեց Էլիզա Մանուկյանը