Հեռախոսային գործնական բնույթի էթիկետը
Հեռախոսային խոսակցությունը թույլ է տալիս կրճատել ընթացիկ հարցերի քննարկումն ու լուծումը` խնայելով ոչ միայն ժամանակ, այլև գումարներ, որ ծախսվելու էին այլ երկիր կամ այլ քաղաք գնալու վրա: Սակայն գործնական հեռախոսային զրույցը որոշակի կանոններ է պարտադրում:
1. Աշխատակիցը պարտավոր է լսափողը վերցնել առաջին կամ երկրորդ զանգից հետո, քանի որ հակառակ դեպքում զանգահարողը կարող է տպավորություն ստանալ, թե կազմակերպությունն այնքան էլ հետաքրքրված չէ իր հաճախորդներով, կամ էլ որ տվյալ ֆիրմայի աշխատակիցներն աչքի չեն ընկնում պարտաճանաչությամբ, հետեւաբար չարժե այդ ֆիրմայի հետ գործ ունենալ:
2. Լսափողը վերցրած աշխատակիցը պետք է ողջունի զանգահարողին («բարև ձեզ», «բարի օր», «բարի երեկո», և այլն), ապա ասի ֆիրմայի անունն ու իր անուն-ազգանունը: Եթե ֆիրման բավականին մեծ է, ընդունված է ասել ոչ թե ֆիրմայի անունը, այլ տվյալ բաժնի, օրինակ` «հաշվապահություն», «գովազդի բաժին» և այլն:
3. Չի կարելի հարցերին անընդհատ «ոչ» պատասխանել: Օրինակ` եթե դուք չունեք այս կամ այն ապրանքը, ծառայությունը, մի ասեք` «ոչ», կարելի է դրա փոխարեն այլ բան առաջարկել պոտենցիալ գնորդին (հաճախորդին):
4. Եթե զանգահարողը հարցնում է որեւէ աշխատակցի, որը տեղում չէ այդ պահին, չի կարելի ասել՝ «նա տեղում չէ» և դնել լսափողը: Պետք է պատասխանել. «Նա հիմա այստեղ չէ, բայց շուտով (կես ժամից, 5 օրից, արձակուրդից հետո, և այլն) կգա» կամ էլ՝ «նա տեղում չէ, կարո՞ղ եմ որեւէ բանով օգտակար լինել»:
5. Եթե զանգը հնչել է ընդմիջման ժամանակ, հարկ է պատասխանել, որ ձեզ մոտ ընդմիջում է, և խնդրել ավելի ուշ զանգահարել: Չի կարելի ուղղակի ասել` հետո զանգեք, ու լսափողը դնել:
6. Եթե խոսելիս երկրորդ զանգ է հնչում, աշխատակիցը պետք է ներողություն խնդրի նրանից, ում հետ խոսում է, ապա վերցնի մյուս հեռախոսը, խնդրի սպասել, մինչեւ մյուս զանգողի հետ խոսակցությունն ավարտվի: Եթե երկրորդ զանգահարողը չի կարող սպասել, ապա զանգին կարող է պատասխանել ուրիշ աշխատակից, կամ էլ խնդրեք նրան ավելի ուշ զանգել:
7. Եթե հեռախոսային խոսակցությունը երկար է տևում, և դուք ժամանակ չունեք, կարելի է ներողություն խնդրելով ասել այդ մասին և պայմանավորվել, որ զանգահարողն ավելի հարմար ժամի զանգի:
Հեռախոսազրույց վարելու կանոնները լավ պետք է իմանան հատկապես այն աշխատակիցները, ովքեր աշխատանքի բերումով հիմնականում հեռախոսազանգերին են պատասխանում: Նրանք պետք է կարողանան առաջին իսկ ֆրազից վստահություն ներշնչել հնարավոր հաճախորդին (գնորդին): Քանի որ հեռախոսային խոսակցության ժամանակ խոսակցի դեմքը չի երեւում, այստեղ կարեւորվում են ձայնի տեմբրը, խոսքի տեմպը, ինտոնացիան, և այլն: Հեռախոսով պետք չէ խոսել շատ արագ կամ շատ դանդաղ, բառերը պետք է հստակ արտասանել, եթե հարկ կա` նույնիսկ տառ առ տառ, հատկապես անուն-ազգանուն, ֆիրմայի հասցե, հեռախոսահամար կամ քաղաքի անուն ասելիս:
Գործընկերներին տուն կարելի է զանգել միայն այն դեպքում, եթե պատճառը խիստ հիմնավոր է:
Շատ կարեւոր է նաև, թե ինչպես վերջացնել հեռախոսազրույցը: Կարելի է օգտագործել այսպիսի ֆրազներ. «Մենք կարծես թե քննարկեցինք բոլոր հարցերը» կամ «Կարծում եմ` մեր զրույցն արդյունավետ էր», և այլն:
Պատրաստեց՝ 168.am-ը
