Դավութօղլուի «ապրիլքսանչորսյան» ուղերձը հրապարակվել է հայերենով ու օտար լեզուներով
Թուրքական Son dakika լրատվական կաքի փոխանցմամբ՝ Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի կապակցությամբ Թուրքիայի վարչապետ Ահմեթ Դավութօղլուի հղած ուղերձը հրապարակվել է 9 լեզվով՝ ներառյալ թուրքերենը:
Ապրիլի 20-ին հրապարակվել է դրա թուրքերեն տարբերակը, ապրիլի 21-ին՝ անգլերեն տարբերակը, ապրիլի 22-ին ներկայացվել են ուղերձի տարբերակները արևելահայերենով ու արևմտահայերենով, ֆրանսերենով, գերմաներենով, արաբերենով, իսպաներենով: Իսկ այսօր էլ հրապարակվել է ուղերձի ռուսական տարբերակը:
Տարբեր լեզուներով Դավութօղլուի ուղերձի բոլոր տարբերակները ներկայացված են Թուրքիայի կառավարության պաշտոնական կայքում, որոնք էլ ներկայացվում են ստորև:
Թուրքերեն
SAYIN BAŞBAKANIMIZIN, OSMANLI İMPARATORLUĞU’NUN YIKILIŞ DÖNEMİNDE
HAYATINI KAYBEDEN OSMANLI ERMENİLERİNE İLİŞKİN AÇIKLAMASI
“Osmanlı İmparatorluğunun son yıllarında, asırlardır barış ve kardeşlik içinde bir arada yaşamış olan farklı etnik ve dini kökenden pek çok Osmanlı vatandaşı, hafızalarda derin izler bırakan büyük acılar yaşadılar.
Birinci Dünya Savaşı koşullarında bu acıları yaşayan, farklı etnik ve dini kökene mensup milletlerin torunları olarak yaşananları anlıyor, hayatını kaybeden masum Osmanlı Ermenilerini saygıyla anıyor, torunlarına taziyelerimizi sunuyoruz.
Osmanlı Ermenilerinin hatırasına ve Ermeni kültürel mirasına sahip çıkmak Türkiye için tarihi ve insani bir görevdir.
Bu anlayışla, bu yıl 24 Nisan günü Ermeni Patrikhanesince düzenlenecek dini bir törenle, Osmanlı Ermenileri tüm dünyada olduğu gibi Türkiye’de de anılacaktır
Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan’ın Başbakan olduğu dönemde, 23 Nisan 2014 tarihinde yayınladığı mesajda belirtildiği gibi, ‘Türkiye ve Ermenistan’ın, birlikte, kendilerine yakışır bir törenle’ Osmanlı Ermenilerini anmaları çok daha anlamlı olurdu.
Tarih siyasete alet edilmediğinde, bu olgun ve erdemli duruşun gerçekleştirileceğine inanıyoruz.
Kadim Anadolu medeniyeti tarihimize sahip çıkmayı, sevincimizi ve acımızı birlikte anmayı, yaralarımızı birlikte sarmayı ve geleceğe birlikte bakmayı öğretmiştir.
Hrant Dink’in ölüm yıldönümü vesilesiyle 20 Ocak 2015 tarihinde yayınladığım mesajda ifade ettiğim üzere ‘iki kadim halkın birbirini anlama ve birlikte geleceğe bakma olgunluğuna ulaşmaları mümkündür.’
Bugün de, tarihi sorumluluğumuzun ve insani görevimizin bir gereği olarak, acılar arasında ayırım gözetmeden yüzyıl önce yaşanan olaylarda hayatını kaybedenleri saygıyla hatırlıyoruz,
Öte yandan, acılarımızın hafiflemesi için hayatını kaybedenleri hatırlamak kadar, geçmişle dürüstçe yüzleşmenin de önemli olduğuna inanıyoruz.
Birinci Dünya Savaşı’nda yaşananların nedenlerini ve sorumlularını tespit etmek mümkündür
Ne var ki, her şeyi tek bir kelimeye indirgeyerek, sorumluluğu genellemeler yoluyla sadece Türk milletine yüklemek, hatta bunu bir nefret söylemiyle birleştirmek vicdanen de hukuken de sorunludur
Yüz yıl önce Türk ve Müslüman Osmanlı vatandaşlarının maruz kaldığı sürgün ve katliamların derin izleri bugün de hafızalardadır.
Bu gerçeği görmezden gelmek, acılar arasında ayırım gözetmek, tarihi bakımdan yanlış olduğu kadar vicdanen de kabul edilemez.
Nitekim geride bıraktığımız yıllar, çatışan hafızaların birbirine dayatılmasının sonuç getirmeyeceğini göstermiştir.
Bu çerçevede, tüm Osmanlı vatandaşlarının hafızasına ve vicdanına saygı gösterilmesi, seslerine kulak verilmesi gerekmektedir.
Hakikate ulaşmak için adil hafıza, duygudaşlık, saygılı bir dil, makul ve nesnel bakış yeterlidir.
Türkiye, tüm görüşlerin serbestçe dillendirilip, özgürce tartışılabildiği, her türlü belge ve bilginin soruşturulabildiği bir ortam sağlayarak, ortak geleceği inşa etme hedefi doğrultusunda önemli pozitif adımlar atmaktadır.
Yüz yıl önce, sevinç ve hüzünde aynı kaderi paylaşmış iki halkın torunları olarak bize düşen ortak sorumluluk, yüzyılın yaralarını sarıp, insani bağlarımızı yeniden tesis etmektir.
Türkiye, bu sorumluluğa kayıtsız kalmayacak, dostluk ve barış için elinden geleni yapmaya devam edecektir.
Bütün üçüncü taraflara da tarihi yaraları deşmek yerine, adil hafızaya ve ortak barışçıl geleceğe dayalı bir tutum benimsenmesi çağrısında bulunuyoruz.
Bu duygu ve düşüncelerle, 1915 yılında, tehcir sırasında hayatını kaybeden Osmanlı Ermenilerini bir kez daha saygıyla anıyor, çocuklarının ve torunlarının acılarını paylaşıyoruz.”
Ֆրանսերեն
Déclaration de S.E.M. Ahmet Davutoğlu, Premier Ministre de la République de Turquie concernant les Arméniens ottomans qui ont perdu la vie pendant les dernières années de l’Empire Ottoman
Déclaration de S.E.M. Ahmet Davutoğlu, Premier Ministre de la République de
Turquie concernant les Arméniens ottomans qui ont perdu la vie pendant les
dernières années de l’Empire Ottoman
Durant les dernières années de l’Empire Ottoman, de nombreux citoyens ottomans de différentes origines ethniques et religieuses vivant en paix et dans la fraternité depuis des siècles, ont vécu de grandes souffrances laissant de profondes marques dans les mémoires.
En tant que petits-enfants de ceux qui appartenaient à différentes origines ethniques et religieuses et qui ont subis ces souffrances dans les conditions de la Première Guerre Mondiale, nous comprenons ce qui s’est passé, commémorons respectueusement la mémoire des Arméniens ottomans innocents qui ont perdu la vie, et présentons nos condoléances à leurs petits-enfants.
C’est un devoir historique et humain pour la Turquie de veiller sur la mémoire des Arméniens ottomans et leur héritage culturel arménien.
Dans cet esprit, cette année le 24 avril, lors d’une cérémonie religieuse organisée par le patriarcat arménien, les Arméniens ottomans seront commémorés en Turquie, comme il sera le cas partout dans le monde.
Comme il a été mentionné dans le message de notre Président de la République, Recep Tayyip Erdoğan, alors Premier Ministre, publié le 23 avril 2014, il aurait été beaucoup plus marquant que la Turquie et l’Arménie commémorent ensemble les Arméniens ottomans lors d’une cérémonie digne d’eux.
Nous croyons que cette attitude mature et vertueuse serait atteinte, si l’histoire n’est pas instrumentalisée.
La civilisation anatolienne ancienne nous a appris à sauvegarder notre histoire, à commémorer ensemble notre bonheur et notre peine, à panser ensemble nos blessures et à regarder ensemble vers le futur.
Comme je l’ai exprimé dans mon message émis le 20 janvier 2015 à l’occasion de l’anniversaire de la mort de Hrant Dink, “Il est possible pour deux peuples anciens de se comprendre et d’atteindre la maturité nécessaire pour se tourner ensemble vers le futur”.
Aujourd’hui, en vertu de notre responsabilité historique et de notre devoir d’humanité, nous commémorons respectueusement tous ceux qui ont perdu la vie au cours des évènements survenus il y a cent ans, sans faire une distinction entre les souffrances.
Par ailleurs, pour atténuer nos souffrances, une confrontation honnête avec le passé est aussi importante que la commémoration des vies perdues.
Il est possible d’identifier les raisons et les responsables des souffrances endurées durant la Première Guerre Mondiale.
Néanmoins, il est légalement et moralement problématique de tout réduire à un seul mot, d’attribuer la responsabilité uniquement au peuple turc par des généralisations, voire d’y associer un langage haineux.
Aujourd’hui, des traces profondes des exils et des massacres subis par les ottomans turcs et musulmans il y a cent ans restent encore dans les mémoires.
Nier cette réalité et faire une discrimination entre les souffrances, est aussi inacceptable moralement qu’erroné historiquement.
En effet, les années écoulées nous ont montré qu’imposer l’un par rapport à l’autre, des mémoires qui se confrontent ne nous mènera nulle part.
Dans ce cadre, il faut respecter la mémoire et la conscience de tous les citoyens ottomans, et leur tendre l’oreille.
Pour atteindre la vérité, il suffit d’avoir une mémoire juste, de l’empathie, un langage respectueux et une approche censée et objective.
La Turquie, en fournissant un environnement où toutes les opinions peuvent être exprimées et discutées librement et où toutes sortes de documents et d’informations peuvent être examinés, prend des mesures positives vers la construction d’un avenir commun.
En tant que petits-enfants des deux peuples qui ont partagé le même destin commun dans la joie et dans la tristesse il y a cent ans, notre responsabilité commune est de panser les blessures de cents ans et de rétablir nos liens humains.
La Turquie ne restera pas indifférente à cette responsabilité et continuera à faire tout ce qui est en son pouvoir pour l’amitié et la paix.
Nous appelons toutes les parties tierces à adopter une approche basée sur une mémoire juste et un avenir commun pacifique plutôt que d’approfondir davantage les blessures historiques.
Avec ces sentiments et ces pensées, nous commémorons une fois encore avec respect les Arméniens ottomans qui ont perdu la vie en 1915 pendant le déplacement et partageons les douleurs de leurs enfants et petits-enfants.
Իսպաներեն
DECLARACIÓN DEL EXCMO. SEÑOR AHMET DAVUTOĞLU, PRIMER MINISTRO DE TURQUÍA, EN RELACIÓN CON LOS ARMENIOS OTOMANOS QUE PERDIERON LA VIDA EN EL PERIODO DE DESINTEGRACIÓN DEL IMPERIO OTOMANO
DECLARACIÓN DEL EXCMO. SEÑOR AHMET DAVUTOĞLU, PRIMER MINISTRO DE TURQUÍA,
EN RELACIÓN CON LOS ARMENIOS OTOMANOS QUE PERDIERON LA VIDA EN EL
PERIODO DE DESINTEGRACIÓN DEL IMPERIO OTOMANO
En los últimos años del Imperio otomano muchos ciudadanos otomanos de diversos origenes étnicos y religiosos, que habían vivido en paz y armonía durante siglos, padecieron grandes sufrimientos que dejaron profundas huellas en la memoria.
Siendo descendientes de las naciones de diferentes de orígenes étnicos y religiosos que vivieron estos sufrimientos en el contexto de la Primera Guerra Mundial, comprendemos los sucesos, recordamos con respeto a los armenios otomanos inocentes que perdieron la vida y les damos nuestro más sentido pésame a sus descendientes.
Proteger y defender el recuerdo de los armenios otomanos y el legado cultural armenio es para Turquía un deber histórico y humano.
De acuerdo con esta idea, el 24 de abril se celebrará, por primera vez, un acto religioso organizado por el Patriarcado Armenio en recuerdo de los armenios otomanos, que serán recordados también en Turquía, como en todo el mundo.
Tal y como afirmó el Presidente de la República, el Excmo. Sr. Recep Tayyip Erdogan, en su mensaje del 23 de abril de 2014, cuando todavía era Primer Ministro, tendría mucho más sentido recordar a los armenios otomanos con “un acto conjunto de Turquía y Armenia digno de estos países”.
Esta postura madura y moral sólo será posible el día en que la historía se deje de utilizar como instrumento político.
La vieja civilización de Anatolia nos enseñó a defender nuestra historia, a recordar juntos las alegrías y las tristezas, a curar juntos nuestras heridas y a mirar al futuro juntos.
Como ya expresé en mi mensaje del 20 de enero de 2015, con ocasión del aniversario de la muerte de Hrant Dink, “existe la posibilidad de que los dos antiguos pueblos alcancen la madurez necesaria para entenderse y mirar al futuro juntos”.
Asimismo, hoy también, como dicta nuestra responsabilidad histórica y nuestro deber humano, recordamos con respeto a los que perdieron la vida en los sucesos que ocurrieron hace cien años, sin hacer distinciones entre los sufrimientos padecidos.
Por otro lado, estamos convencidos de que para aliviar el dolor que estamos sufriendo es importante tanto enfrentarse al pasado de forma honesta como recordar a los fallecidos.
Es posible determinar las responsabilidades y las causas del sufrimiento vivido durante la Primera Guerra Mundial.
No obstante, reducir todo a una sola palabra, y atribuir con generalizaciones la responsabilidad de este sufrimiento a toda la nación turca, e incluir todo esto en un discurso del odio, es problemático tanto desde el punto de vista legal como ético.
Las profundas huellas que dejaron los exilios y las masacres que sufrieron los ciudadanos otomanos turcos y musulmanes hace cien años, perviven aún hoy en la memoria de la gente.
Ignorar esta realidad, y hacer distinciones entre los sufrimientos es erróneo desde el punto de vista histórico y a su vez inaceptable desde el punto de vista ético.
De hecho el pasado reciente nos ha demostrado que las memorias enfrentadas no traen consigo un buen resultado.
En este contexto, hay que escuchar la voz y respetar la memoria y la conciencia de todos los ciudadanos otomanos.
Para alcanzar la verdad, son suficientes la memoria justa, la empatía, un lenguaje respetuoso y una perspectiva razonable y objetiva.
Turquía, facilitando un ambiente en el que se pueden expresar, discutir todas las opiniones de forma libre, y en el que se pueden investigar todo tipo de datos y documentos, está cumpliendo su deber para construir un futuro común.
Siendo los descendientes de dos pueblos que compartieron el mismo destino en la alegría y en la tristeza hace cien años, la responsabilidad que nos toca ahora es curar las heridas centenarias y establecer los lazos humanos.
Turquía no permanecerá indiferente ante esta responsabilidad y seguirá haciendo todo lo posible para conseguir la paz y la amistad.
Asimismo hacemos un llamamiento a terceras partes para que adopten una postura basada en la memoria justa y un futuro común en paz, en lugar de hurgar en las heridas del pasado.
Con estos sentimientos y pensamientos, una vez más recordamos con respeto a los armenios otomanos que perdieron la vida en 1915, durante el periodo de reubicación, y compartimos el dolor de sus hijos y nietos.”
Արաբերեն
بيان رئيس وزراء الجمهورية التركية احمد داووداوغلو المتعلق بالأرمن العثمانيين الذين فقدوا حياتهم خلال فترة انهيارالإمبراطورية العثمانية.
بيان رئيس وزراء الجمهورية التركية احمد داووداوغلو المتعلق بالأرمن العثمانيين الذين فقدوا حياتهم خلال فترة انهيارالإمبراطورية العثمانية.
في اواخر سنوات الامبراطورية العثمانية تكبد المواطنون العثمانيون الذين لطالما عاشوا سويا لعدة قرون في سلام وأخوة رغم اختلاف الديانات والاعراق، اوجاعا كبيرة تركت في الذاكرة آثارا عميقة.
نحن كأحفاد أمة من اصول عرقية ودينية مختلفة والتي عاشت هذه الآلام خلال فترة الحرب العالمية الأولى نتذكربكل احترام ألارمن العثمانيين الأبرياء الذين فقدواحياتهم ونقدم التعزية لاحفادهم.
ان المحفاظة على الأرمن العثمانيين والتراث الثقافي الأرمني مهمة تاريخية وإنسانية بالنسبة لتركيا.
من هذا المنطلق، سيتم ذكرى الأرمن العثمانين في تركيا كما هوالحال في جميع انحاء العالم في يوم 24 نيسان من هذه السنة من خلال احتفال ديني سيقام فيالبطركية الأرمنية.
كان من الممكن أن يكون لهذا الاحتفال معنى اكبر لو استذكرت” تركيا وارمينيا سويا وبطريقة تليق بهما” الأرمن العثمانيين كما صرح رئيس الجمهورية السيدرجب طيب أردوغان في بيانه يوم 23 نيسان 2014 عندما كان يتولى منصب رئاسة الوزراء.
نحن نؤمن بأن وقفة راشدة وفاضلة من هذا النوع سوف تتحقق في حال لم يستعمل التاريخ كأداة سياسية.
ان الحضارة الأناضولية القديمة علمتنا تحمل مسؤولية تاريخنا وإحياء ذكرى افراحنا وألامنا وتضميد الجروح والتطلع الى المستقبل سويا.
وكما ذكرت في البيان الذي اصدرته بتاريخ 20 كانون الثاني 2015 بمناسبة الذكرى السنوية لوفاة هرانت دينك “بإمكان الشعبين العريقين أن يتوصلا الى نضج في كيفية فهم بعضهما البعض”.
في هذا اليوم، من منطلق مسؤوليتنا امام التاريخ ومهمتنا الإنسانية وبدون أي تمييز بين الالآلم التي حصلت في الاحداث نتذكر بكل احترام أولئك الذين فقدوا حياتهمقبل مئة عام.
من جهة اخرى ومن اجل التخفيف من الالآم، اننا نؤمن انه بقدر استذكار الضحايا يجب علينا ايضا ان نواجه الماضي بصدق.
من الممكن التحقق من الأسباب والأشخاص المسؤولين عن المعاناة التي حصلت خلال الحرب العالمية الاولى.
من جهة اخرى، اختصار كل شيء بكلمة واحدة، وتحميل المسؤولية بطريقة شاملة الى الامة التركية فقط واستعمال خطاب الكراهية يشكل مشكلة ضميرياوقانونيا.
ان آلاثارالعميقة للترحيل والمجازر التي تعرض لها الاتراك والشعب العثماني المسلم موجودة حتى اليوم في الذاكرة.
ان تجاهل هذه الحقيقة والتمييز بين الالآم، بقدرما هو خطأ تاريخي هو ايضا” غير مقبول ضميريا.
وبالتالي، اثبتت لنا السنوات الماضية انه لايمكن الحصول على أية نتيجة من خلال فرض الافكارالمتضاربة ببعضها البعض.
في هذا السياق، يجب احترام ذاكرة وضمير الشعب العثماني والإصغاء الى صوته.
للوصول إلى الحقيقة، يكفي ذاكرة عادلة وتعاطف واستعمال لغة محترمة وطريقة معقولة
وموضوعية للنظرفي كافة الامور.
تركيا قد تتخذ خطوات إيجابية مهمة نحو تحقيق هدف بناء مستقبل مشترك بتوفير حرية البحث والتناقش في وجهات النظر والتحقيق في كافة الوثائق والمعلومات.
وبما اننا احفاد شعبين تقاسما نفس مصير الفرح والحزن يجب علينا تضميد جراح القرن الماضي واعادة تأسيس العلاقة الانسانية بيننا.
تركيا لن تبقى غيرمبالية تجاه هذه المعضلة وستواصل بذل قصارى جهدها لتحقيق
الصداقة والسلام.
اننا ندعو الاطراف الاخرى الى اعتماد موقف قائم على ذاكرة عادلة ومستقبل سلمي بدلا من فتح الجراح القديمة.
بهذه المشاعر والأفكار، نتذكر مرة اخرى باحترام الأرمن العثمانيين الذين فقدوا حياتهم خلال فترة التهجير سنة 1915 ونشاطر احفادهم واولادهم المعاناة.
Ռուսերեն
Заявление Премьер-министра Турции Ахмета Давутоглу касательно гибели османских
армян в период распада Османской империи
В последние годы Османской империи многие османы разного этнического и религиозного происхождения, в течение столетий жившие в мире и братстве, пережили большую трагедию, оставившую след в памяти человечества.
Мы, как потомки народов разного этнического и религиозного происхождения, пережившие в условиях Первой Мировой войны эту трагедию, осознавая произошедшее, чтим память погибших безвинных османских армян и приносим свои соболезнования их потомкам.
Сохранение памяти об османских армянях и забота о культурном наследии армянского народа является для Турции историческим и человеческим долгом.
Осознавая это, в текущем году 24 апреля патриархат Армянской Церкви проведёт религиозную церемонию, и тем самым в Турции, как во всём мире, будет отдана дань памяти османским армянам.
Как отметил в своём послании от 23 апреля 2014 года наш Президент Реджеп Таййип Эрдоган, в эти трагические для армян и для нашего народа дни, когда мы стараемся разделить с ними их траур, было бы более целесообразно «для Турции и Армении достойным образом совместно провести церемонию» в память османских армян.
Мы верим, что такого рода благородное и зрелое поведение станет возможным, только в случае, если перестанут использовать историю в качестве политического инструмента.
Древняя анатолийская цивилизация научила нас хранить нашу историю, разделять общую радость и боль, совместно лечить раны и вместе смотреть в будущее.
Как я отмечал в своём заявлении, сдёланном мной по случаю годовщины смерти Гранта Динка 20 января 2015 года: «Взаимопонимание двух древних народов и их совметное видение будущего делает возможным достижение ими зрелости.»
И на сегодняшний день, оставаясь верным нашему историческому и человеческому долгу, не делая различий между трагичностью событий, мы чтим память тех, кто погиб впоследствии событий, произошедших сто лет назад.
С другой стороны, мы думаем, что для утешения скорби, вместе с поминанием умерших, также важно с искренностью относиться к прошлому.
Определить ответственных за трагические события Первой Мировой войны и установить их причину возможно.
Однако, ситуация и с позиции совести, и с юридической точки зрения становится проблематичной, когда, подводя всё под одно понятие и делая обобщения, ответственность за эту трагедию возлагается на весь турецкий народ и даже используются гневные слова.
Депортация и массовое убийство, которым сто лет назад подверглись как турки, так и, другие подданные Османской империи, являвшиеся мусульманами, оставили глубокий, до сих пор сохраняющийся в памяти людей след.
Игнорирование истины и проведение различий между трагичностью событий является сколь ошибочным с позиции истории, столь же неприемлемым с точки зрения совести подходом.
И как показывают события прошедших лет, когда две противостоящие позиции, сформированные на основе памяти, настаивают каждый на своём, никакого результата не выходит.
Поэтому следует уважать память и совесть всех османских граждан и прислушиваться к их мнению.
Для достижения истины достаточно справедливой памяти, сострадания, вежливого обращения, умеренности и объективности во взглядах.
Турция, предоставляя возможность открыто озвучивать все точки зрения, свободно обсуждать их, а также исследовать любые материалы и сведения, делает серьёзные позитивные шаги на пути построения совместного будущего.
Наша общая обязанность, как потомков двух народов, сто лет назад разделивших одну судьбу в радости и в горе, перевязав столетние раны, восстанавливать наши человеческие взаимоотношения.
Турция не останется равнодушной к этой ответственности и будет продолжать делать всё, от неё зависящее, для мира и дружбы.
Мы также призываем все третьи стороны, не бередить исторические раны, а занять позицию, основанную на справедливой памяти и совместном мирном будущем.
С этим чувствами и мыслями мы вновь чтим память османских армян, погибших во время депортации 1915 года, и разделяем боль их детей и внуков.
Գերմաներեն
Erklärung des Ministerpräsidenten der Republik Türkei, S.E. Herrn
Ahmet Davutoğlu, zu den osmanischen Armeniern, die beim Zerfall des
Osmanischen Reiches ums Leben gekommen sind.
In den letzten Jahren des Osmanischen Reiches erlebten sehr viele osmanische Bürger verschiedener ethnischer und religiöser Zugehörigkeit, die seit Jahrhunderten in Frieden und Brüderlichkeit zusammen gelebt hatten, großes Leid, welches in ihrem Gedächtnis tiefe Spuren hinterließ
Als Nachkommen von Völkern unterschiedlicher ethnischer und religiöser Zugehörigkeit, die unter den Bedingungen des Ersten Weltkrieges dieses Leid erfahren hatten, verstehen wir das Erlebte. Wir gedenken der unschuldigen osmanischen Armenier, die ihr Leben ließen, mit Respekt. Wir sprechen ihren Nachkommen unser Mitgefühl aus
Es ist eine historische und menschliche Pflicht der Türkei, für die Erinnerung der osmanischen Armenier und das armenische kulturelle Erbe einzutreten.
In diesem Sinne wird dieses Jahr am 24. April wie auf der ganzen Welt auch in der Türkei mit einem Gottesdienst des armenischen Patriarchats der osmanischen Armenier gedacht
Wie in der von unserem Staatspräsidenten Recep Tayyip Erdoğan am 23. April 2014 während seiner Amtszeit als Ministerpräsident veröffentlichten Botschaft dargelegt wurde, wäre es viel bedeutungsvoller gewesen, wenn „die Türkei und Armenien gemeinsam in einer gebührenden Art und Weise in einer Gedenkveranstaltung“ der osmanischen Armenier gedacht hätten.
Wir sind der Überzeugung, dass diese reife und tugendhafte Haltung Wirklichkeit wird, wenn die Geschichte nicht mehr als ein politisches Mittel instrumentalisiert wird.
Die altanatolische Zivilisation hat uns gelehrt, für unsere Geschichte einzutreten, uns gemeinsam an unsere Freude und unser Leid zu erinnern, unsere Wunden gemeinsam zu heilen und miteinander in die Zukunft zu blicken.
Wie ich in der Erklärung vom 20. Januar 2015 anlässlich des Jahrestages des Todes von Hrant Dink zum Ausdruck gebracht habe, „ist es durchaus möglich, dass diese beiden alten Nationen die Reife erlangen, sich gegenseitig zu verstehen und gemeinsam in die Zukunft zu blicken“.
Als Folge unserer historischen Verantwortung und menschlichen Pflicht erinnern wir uns auch heute mit Respekt an die Menschen, die bei den Ereignissen vor hundert Jahren umgekommen sind und wir tun dies, ohne zwischen den Schmerzen zu unterscheiden.
Auf der anderen Seite sind wir davon überzeugt, dass für die Linderung unseres Leids eine aufrichtige Aufarbeitung der Vergangenheit ebenso wichtig ist wie das Gedenken an die Verstorbenen.
Es ist möglich, die Ursachen der Geschehnisse im Ersten Weltkrieg sowie die dafür Verantwortlichen festzustellen.
Die Ereignisse auf ein einziges Wort zu reduzieren und somit durch Verallgemeinerungen die Verantwortung nur dem türkischen Volk zuzuschreiben und dies sogar mit einer Sprache des Hasses zu verbinden, stellt jedoch sowohl in moralischer als auch in juristischer Hinsicht ein Problem dar.
Die tiefen Spuren der Vertreibungen und Massaker, denen die türkischen und muslimischen Osmanen vor hundert Jahren zum Opfer fielen, sind heute noch in den Gedächtnissen präsent.
Diese Tatsache zu ignorieren und zwischen den Schmerzen zu diskriminieren, ist in historischer Hinsicht ebenso falsch wie moralisch nicht akzeptabel.
So haben die vergangenen Jahre gezeigt, dass das gegenseitige Aufzwingen von Erinnerungen, die sich entgegenstehen, zu keinem Ergebnis führt.
In diesem Sinne ist es notwendig, die Erinnerung und das Gewissen aller osmanischen Bürger zu respektieren und ihrer Stimme Gehör zu schenken.
Um zur Wahrheit zu gelangen, sind eine faire Perspektive des Gedenkens, Empathie, eine respektvolle Sprache sowie eine vernünftige und sachliche Sichtweise hinreichend.
Die Türkei ermöglicht ein Umfeld, in dem alle Meinungen frei geäußert und offen diskutiert sowie jegliche Dokumente und Quellen erforscht werden können. Dadurch unternimmt sie wichtige positive Schritte im Hinblick auf das Ziel des Aufbaus einer gemeinsamen Zukunft.
Als Nachkommen zweier Völker, die vor hundert Jahren in Freude und Leid dasselbe Schicksal geteilt haben, kommt uns die gemeinsame Verantwortung zu, die ein Jahrhundert alten Wunden zu schließen und unsere menschlichen Bande wiederherzustellen.
Die Türkei wird dieser Verantwortung gegenüber nicht gleichgültig bleiben und weiterhin ihr Möglichstes für die Freundschaft und den Frieden unternehmen.
Auch appellieren wir an alle dritten Parteien, eine Haltung einzunehmen, die auf einer fairen Perspektive des Gedenkens und einer gemeinsamen Zukunft in Frieden gründet, anstatt historische Wunden zu vertiefen.
Mit diesen Gefühlen und Gedanken gedenken wir noch einmal der osmanischen Armenier, die bei der Umsiedlung 1915 ums Leben gekommen sind mit Respekt. Wir teilen die Trauer ihrer Kinder und Enkel.
Անգլերեն
STATEMENT BY HIS EXCELLENCY MR. AHMET DAVUTOĞLU, PRIME MINISTER OF
THE REPUBLIC OF TURKEY ON THE OTTOMAN ARMENIANS WHO LOST T
HEIR LIVES DURING THE LAST YEARS OF THE OTTOMAN EMPIRE
During the last years of the Ottoman Empire, a very large number of Ottoman citizens from different ethnic and religious backgrounds endured great suffering, leaving deep scars in their memories. They had all lived together for centuries in peace and harmony.
As descendants of nations with different ethnic and religious origins who endured these sufferings amid the conditions of the First World War, we understand what the Armenians feel. We remember with respect the innocent Ottoman Armenians who lost their lives and offer our deep condolences to their descendants.
It is both a historical and humane duty for Turkey to uphold the memory of Ottoman Armenians and the Armenian cultural heritage.
With this in mind, a religious ceremony will be held by the Armenian Patriarchate on 24 April this year and Ottoman Armenians will be remembered in Turkey, just as they will be across the world.
On this day, it would have been much more meaningful if Turkey and Armenia had been able to commemorate Ottoman Armenians together with a ceremony that befits both nations. This is what our President, Mr.Recep Tayyip Erdoğan, stated in his message on 23rd of April 2014, when the was the Prime Minister.
We believe that when history is no longer exploited for political purposes, such a mature and morally sound outcome can be attained.
Ancient Anatolian civilization teaches us to stand up for our history, to remember both our joys and pains, to heal our wounds collectively and to look to the future together.
As I declared in my message on 20 January 2015, on the anniversary of the passing away of Hrant Dink, “two ancient nations can demonstrate the wisdom to understand each other and to contemplate a future together”.
As a consequence of our historical responsibilities and humane mission, and without making any distinction among those who suffered, we respectfully remember today all those who lost their lives in those events that transpired a century ago.
We also believe that, in order to ease the ongoing suffering, it is just as important to face the past with honestly, as it is to remember the deceased.
It is possible to establish the causes of what happened in World War One and those who were responsible for it.
However, laying all blame – through generalizations – on the Turkish nation by reducing everything to one word and to compound this with hate speech is both morally and legally problematic.
The scars left by the exile and massacres that Turkish and Muslim Ottomans were subjected to a century ago are still vivid in our minds today.
To ignore this fact and discriminate between pains suffered is as questionable historically as it is mistaken morally.
Indeed, recent years have shown that nothing can be achieved by trying to impose conflicting narratives upon one another.
In this context, the memories and convictions of all Ottoman citizens must be heard and respected.
To reach the truth, it is sufficient to attain a just memory, empathy, respectful language and a reasonable and objective way of looking at things.
In Turkey, every viewpoint is freely expressed and openly debated. Documents and knowledge of every kind can be investigated. By providing these means, Turkey is taking significant and positive steps towards the building of a common future.
As descendants of two ancient peoples who a hundred years ago shared the same destiny whether in joy or in sorrow, our common responsibility and calling today is to heal century old wounds and re-establish our human ties once again.
Turkey will not remain indifferent to this responsibility and will continue to do its utmost for friendship and peace.
As such, we are calling on all third parties to adopt an approach based on just memory and a common peaceful future, rather than aggravating age old wounds.
It is with these feelings and thoughts that we once more commemorate with deep respect the Ottoman Armenians who lost their lives during the relocation in 1915 and we share in the grief of their children and grandchildren.
Արևմտահայերեն
ԹՈՒՐՔԻԱՅԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹԵԱՆ ՎԱՐՉԱՊԵՏ ՅԱՐԳԵԼԻ ԱՀՄԵՏ ՏԱՒՈՒԹՕՂԼՈՒԻ
ՅԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹԻՒՆԸ ՕՍՄԱՆԵԱՆ ՀԱՅԵՐՈՒ ՎԵՐԱԲԵՐԵԱԼ ՈՐՈՆՔ ԿԵԱՆՔԷՆ
ՀԵՌԱՑԱԾ ԵՆ ՕՍՄԱՆԵԱՆ ԿԱՅՍՐՈՒԹԵԱՆ ԱՆԿՄԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿԱՇՐՋԱՆԻ ՄԷՋ
Օսմանեան Կայսրութեան վերջին տարիներուն տարբեր ցեղային ու կրոնական արմատ ունեցող բազում օսմանյան քաղաքացիները ովքեր ապրած են դարերով խաղաղութեան ու եղբայրութեան մէջ, ապրեցան մեծ ցաւեր որոնք յիշողութիւններու մէջ թողած են խորին հետքեր:
Որպէս Առաջին համաշխարհային պատերազմի պայմաններու մէջ այս ցաւերը ապրած եւ տարբեր ցեղային ու կրոնական արմատ ունեցող ազգերու թոռները, մենք կը հասկնանք այն բոլոր տեղի ունեցածները, յարգանքով կը յիշենք այն կեանքէն հեռացած ամնեղ օսմանյան հայերուն ու ցաւակցութիւն կը յայտնենք անոնց թոռներուն:
Թուրքիայի համար պատմական ու մարդկային պարտականութիւն մըն է տէր կանգնել օսմանյան հայերու յիշողութեան ու հայկական մշակութային ժառանգութեանը:
Այս առումով, այս տարի Ապրիլի 24-ին, օսմանեան հայերը Պոլսո Հայոց պատրիարքարանի կողմէ կազմակերպուելիք կրոնական արարողութեամբ մը պիտի յիշատակուեն ինչպէս ամբողջ աշխարհի մէջ, նոյնպես ալ Թուրքիայի մէջ:
Ինչպէս նշուած է մեր Հանրապետութեան Նախագահ Յարգելի Ռեճեփ Թայյիփ Էրտողանի, երբ Նա վարչապետ էր, 2014 թուականի ապրիլի 23-ին տարածած ուղերձի մէջ, շատ աւելի իմաստալից կ’ըլլար յիշել օսմանեան հայերը՝ «Թուրքիան ու Հայաստանը, միասին, իրենց պատշաճ արարողութեամբ մը»:
Մենք կը մտածենք որ այս հասուն ու առաքինի կեցուածքը պիտի իրականացուի, երբ պատմութիւնը չօգտագործուի որպէս քաղաքական գործիք:
Մեր վաղեմի Անատոլիական քաղաքակրթութիւնը սորվեցնել է պատմութեան տէր կանգնելը, մեր ուրախութեան ու ցաւը միասին յիշելը, մեր վերքերը միասին վիրակապելն եւ ապագային միասին նայելը:
Հրանդ Տինքը մահուան օրուա կապակցութեամբ 2015 թվականի հունվարի 20-ին իմ տարածած ուղերձի մէջ ինչպէս արտայայտեցի «հնարաւոր է երկու վաղեմի ժողովուրդը հասնել այն հասունութեան որ անոնք կրնան իրար հասկնալ ու ապագային միասին նայել:»
Այսօր ալ, որպէս մեր պատմական պատասխանատուութեան ու մարդկային պարտականության անհրաժեշտութիւն, առանց ցաւերու մեջ խտրություն դնելով, յարգանքով կը յիշենք հարիւր տարի առաջ տեղի ունեցած իրադարձութիւններու մէջ մահացածները:
Միւս կողմէ մենք կը մտածենք որ մեր ցաւերը թեթեւացնելու համար կարեւոր է անցեալի հետ անկեղծօրէն առերեսուել այնքան, որքան յիշատակել կեանքէն հեռացածները:
Հնարաւոր է սահմանել առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ տեղի ունեցածներու պատճառներն ու պատասխանատուները:
Բանն այն է որ ամէն ինչը հաւասարեցնելով բառի մը, պատասխանատուութիւնը ընդհանրացումներէն օգտագործելով միայն թուրք ժողովրդի վրայ գցելը ու նոյնիսկ դա ատելութեան արտասանութեամբ մը միացնելը խնդրական է թէ՛ խղճի թէ ալ իրաւական առումով:
Հարիւր տարի առաջ թուրք ու մուսլուման օսմանեան քաղաքացիներու ենթարկուած բռնագաղթի ու կոտորածներու խոր հետքերը այսօր ալ յիշողութիւններու մէջ են:
Այս իրողութիւնը անտեսելը, ցաւերու մէջ խտրութիւն դնելը ոչ միայն սխալ է պատմական առումով այլեւ խղճի առումով ալ անընդունելի է:
Ինչպէս մեր ետեւ մնացած տարիները ցոյց տուին որ բախուող յիշողութիւններու միմիեանց ստիպումը ոչ արդիւնք մը պիտի տայ:
Այս շրջանակի մէջ, պէտք է յարգանք ցուցաբերել ամբողջ օսմանեան քաղաքացիներու յիշողութեան ու խղճին, ականջ տալ իրենց ձայներին:
Արդար յիշողութիւնը, համակրանքը, հարգալիր լեզուն մըն եւ տրամաբանական ու առարկայական հայեացքը բաւական է ճշմարտութեան հասնելու համար:
Թուրքիան հայթայթելով միջավայր մը ուր ազատօրէն կը խօսուի ու անկախօրէն կը քննուի ամբողջ տեսակէտները, կը հարցաքննուի ամէն տեսակ փաստաթուղթն ու գիտելիքը, կարեւոր դրական քայլեր կը ձեռնարկէ ընդհանուր ապագայի կառուցման նպատակակէտի ուղղութեամբ :
Որպէս հարիւր տարի առաջ ուրախութեան ու տրտմութեան մէջ նոյն ճակատագիրը կիսած երկու ժողովրդի թոռները մեզ վրայ ընկած ընդհանուր պատասխանատվությունը, դարի վերքերը վիրակապելով մարդկային կապերը կրկին հաստատելն է:
Թուրքիան անտարբեր պիտի չմնայ այս պատասխանատուութեանը ու պիտի շարունակէ ձեռքէն եկածը ընել բարեկամութեան եւ խաղաղութեան համար:
Բոլոր երրորդ կողմերուն ալ կոչ կ’ընենք որ պատմական վերքերը բացելու փոխարեն որդեգրել վերաբերմունք մը որը կը յենուի արդար յիշողության ու ըդհանուր խաղաղ ապագային:
Այս զգացում ու մտածումներով, անգամ մը եւս յարգանքով կը յիշենք այն օսմանյան հայերը ովքեր կեանքէն հեռացած են 1915-ին տեղահանութեան ընթացքի մէջ ու կը կիսենք անոնց երեխաներու ու թոռներու ցաւերը:
Արևելահայերեն
ԹՈՒՐՔԻԱՅԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՎԱՐՉԱՊԵՏ ՀԱՐԳԵԼԻ ԱՀՄԵԹ ԴԱՎՈՒԹՕՂԼՈՒԻ
ՀԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ՕՍՄԱՆՅԱՆ ՀԱՅԵՐԻ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ ՈՐՈՆՔ ԿՅԱՆՔԻՑ
ՀԵՌԱՑԵԼ ԵՆ ՕՍՄԱՆՅԱՆ ԿԱՅՍՐՈՒԹՅԱՆ ԱՆԿՄԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿԱՇՐՋԱՆՈՒՄ
Օսմանյան Կայսրության վերջին տարիներին տարբեր ազգային ու կրոնական արմատ ունեցող բազում օսմանյան քաղաքացիները ովքեր ապրել են դարերով խաղաղության ու եղբայրության մեջ, ապրեցին մեծ ցավեր որոնք հիշողություններում թողել են խորին հետքեր:
Որպես Առաջին համաշխարհային պատերազմի պայմաններում այս ցավերը ապրած և տարբեր ազգային ու կրոնական արմատ ունեցող ազգերի թոռները, մենք հասկանում ենք այն բոլոր տեղի ունեցածները, հարգանքով հիշում ենք այն կյանքից հեռացած ամնեղ օսմանյան հայերին ու ցավակցություն ենք հայտնում նրանց թոռներին:
Թուրքիայի համար մի պատմական ու մարդկային պարտականությունն է տեր կանգնել օսմանյան հայերի հիշողության ու հայկական մշակութային ժառանգությանը:
Այս առումով, այս տարի Ապրիլի 24-ին, օսմանյան հայերը Պոլսո Հայոց պատրիարքարանի կողմից կազմակերպվելիք մի կրոնական արարողությամբ հիշատակվելու են ինչպես ամբողջ աշխարհում, նույնպես էլ Թուրքիայում:
Ինչպես նշված է մեր Հանրապետության Նախագահ Հարգելի Ռեջեփ Թայյիփ Էրդողանի, երբ Նա վարչապետ էր, 2014 թվականի ապրիլի 23-ին տարածած ուղերձում, շատ ավելի իմաստալից կլիներ հիշել օսմանյան հայերը՝ «Թուրքիան ու Հայաստանը, միասին, իրենց պատշաճ մի արարողությամբ»:
Մենք մտածում ենք որ այս հասուն ու առաքինի կեցվածքը իրականացվելու է, երբ պատմությունը չօգտագործվի որպես քաղաքական գործիք:
Մեր վաղեմի անատոլիական քաղաքակրթությունը սովորեցրել է պատմության տեր կանգնելը, մեր ուրախության ու ցավը միասին հիշելը, մեր վերքերը միասին վիրակապելն և ապագային միասին նայելը:
Հրանտ Դինքը մահվան օրվա կապակցությամբ 2015 թվականի հունվարի 20-ին իմ տարածած ուղերձում ինչպես արտահայտեցի «հնարավոր է երկու վաղեմի ժողովուրդը հասնել այն հասունության որ նրանք կարող են իրար հասկանալ ու ապագային միասին նայել:»
Այսօր էլ, որպես մեր պատմական պատասխանատվության ու մարդկային պարտականության անհրաժեշտություն, առանց ցավերի մեջ խտրություն դնելով, հարգանքով հիշում ենք հարյուր տարի առաջ տեղի ունեցած իրադարձություններում մահացածները:
Մյուս կողմից մենք մտածում ենք որ մեր ցավերը թեթևացնելու համար կարևոր է անցյալի հետ անկեղծորեն առերեսվել այնքան, որքան հիշատակել կյանքից հեռացածները:
Հնարավոր է պարզել առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ տեղի ունեցածների պատճառներն ու պատասխանատուները:
Բանն այն է որ ամեն ինչը հավասարեցնելով մի բառի, պատասխանատվությունը ընդհանրացումներից օգտագործելով միայն թուրք ժողովրդի վրա գցելը ու նույնիսկ դա մի ատելության արտասանությամբ միացնելը խնդրային է թե խղճի թե էլ իրավական առումով:
Հարյուր տարի առաջ թուրք ու մուսուլման օսմանյան քաղաքացիների ենթարկված բռնագաղթի ու կոտորածների խոր հետքերը այսօր էլ հիշողությունների մեջ են:
Այս իրականությունը անտեսելը, ցավերի մեջ խտրություն դնելը ոչ միայն սխալ է պատմական առումով այլև խղճի առումով էլ անընդունելի է:
Ընդ որում մեր հետևում մնացած տարիները ցույց տվեցին որ բախվող հիշողությունների միմիյանց ստիպումը ոչ մի արդյունք չի տալու:
Այս շրջանակում, պետք է հարգանք ցուցաբերել ամբողջ օսմանյան քաղաքացիների հիշողության ու խղճին, ականջ տալ նրանց ձայներին:
Արդար հիշողությունը, համակրանքը, հարգալիր մի լեզուն և տրամաբանական ու առարկայական հայացքը բավական է ճշմարտության հասնելու համար:
Թուրքիան հայթայթելով մի միջավայր ուր ազատորեն խոսվում է ու անկախորեն քննվում է ամբողջ տեսակետները, հարցաքննվում է ամեն տեսակ փաստաթուղթն ու գիտելիքը, կարևոր դրական քայլեր է ձեռնարկում ընդհանուր ապագայի կառուցման նպատակակետի ուղղությամբ :
Որպես հարյուր տարի առաջ ուրախության ու տրտմության մեջ նույն ճակատագիրը կիսած երկու ժողովրդի թոռները մեզ վրա ընկած ընդհանուր պատասխանատվությունը դարի վերքերը վիրակապելով մարդկային կապերը կրկին հաստատելն է:
Թուրքիան անտարբեր չի մնալու այս պատասխանատվությանը ու շարունակելու է ձեռքից եկածն անել բարեկամության և խաղաղության համար:
Բոլոր երրորդ կողմերին էլ կոչ ենք անում որ պատմական վերքերը բացելու փոխարեն որդեգրել մի վերաբերմունք որը հենվում է արդար հիշողության ու ընդհանուր խաղաղ ապագային:
Այս զգացում ու մտածումներով, մի անգամ ևս հարգանքով ենք հիշում այն օսմանյան հայերը ովքեր կյանքից հեռացել են 1915-ին տեղահանության ընթացքում ու կիսում ենք նրանց երեխաների ու թոռների ցավերը:
