Կառավարության անվստահության նախաձեռնությունը կտապալվի 99 տոկոսով
Ապրիլի 28-ին խորհրդարանի ոչ իշխանական քառյակը մտադիր է քննարկման ներկայացնել կառավարությանն անվստահություն հայտնելու հարցը: Քառյակը այս հարցը քննարկում է դեռևս նախորդ տարեվերջից, և պարզ է, որ այն հաջողության որևէ լուրջ հեռանկար չունի, նկատի ունենալով խորհրդարանում ՀՀԿ-ի ունեցած որակյալ մեծամասնությունը: Այդ դեպքում ո՞րն է նման հարց բարձրացնելու և քննարկելու իմաստը, երբ նախապես պարզ է նախաձեռնության ձախողումը: Այս և մի քանի հարցերի շուրջ է զրույցն ԱԺ ՀՅԴ խմբակցության ղեկավար Արմեն Ռուստամյանի հետ:
– Քառյակը խորհրդարանում չունի մեծամասնություն, և անհասկանալի է, թե այդ դեպքում ի՞նչ իմաստ ունի քննարկման դնել կառավարությանն անվստահություն հայտնելու հարցը:
– Մենք համարում ենք, որ այն հանգամանքը, որ Սահմանադրությունը նախատեսում է նման ընթացակարգ, կառավարությանն անվստահություն հայտնելու մասին համապատասխան հոդված կա, նշանակում է, որ դա ինքնանպատակ գրված չէ: Դա նշանակում է, որ այս գործընթացի միջոցով հնարավորություն է տրվում ցույց տալ նույն իշխանություններին, որովհետև մեծամասնությունը պետք է փոխի կառավարությանը, այն դժգոհությունները, առաջարկները, այն խնդիրները,որոնք կան, ցույց տա հասարակության արձագանքը` իրենց գործողությունների հետ կապված: Բայց դա չենք կատարում միայն անվստահության հիմքերը բերելով, այլ ասելու ենք նաև, թե մենք ինչպես ենք պատկերացնում հարցերի լուծումը:
Մենք սա համարում ենք շատ կարևոր քայլ մեր քառյակի մեջ, քանի որ պարզ կերևա, թե ինչ ասել է` ամբողջական իշխանափոխություն: Այսինքն` սա նշանակում է ոչ միայն կառավարության կազմի փոփոխություն, այլ նաև կառավարության քաղաքականության փոփոխություն:
– Բայց ձեր գործողությունների արդյունքում կառավարության կամ նրա կողմից իրականացվող քաղաքականության փոփոխությունը բացառվում է, քանի որ խորհրդարանական մեծամասնությունն աջակցում է ինչպես կառավարությանը, այնպես էլ` նրա կողմից իրականացվող քաղաքականությանը:
– Ինչ որ մինչև հիմա արել ենք, ունեցել է երկու նպատակ. մեկը ծառայել է քաղաքական ուժերի տրամաբանված, ծրագրային համագործակցության ամրապնդմանը, որը մինչև հիմա չի եղել: Միշտ խնդիր ենք ունեցել ընդդիմության համախմբում ունենալու առումով, որովհետև իշխանությունների դեմ պայքարը չի կարող արդյունավետ լինել, եթե ընդդիմությունը միասնական հանդես չի գալիս. դա անցած փորձն է ցույց տվել:
Ընդդիմության միասնականության ապահովումը մի հիմնական հարց էր, որը նաև ընտրությունների ֆոնի վրա էր առաջացել, որովհետև ընտրությունները շատ հստակ ցույց տվեցին` իշխանությունների վերարտադրության գործընթացը կասեցնելու միակ կամ հիմնական գործիքն ընդդիմության համախմբումն է: Այս քայլերը նպաստում են դրան, և ես կարծում եմ, որ մենք ունենք աննախադեպ վիճակ` նախորդ ժամանակների հետ համեմատած:
Եվ երկրորդը, սա ուղղված է հասարակությանը. հասարակությունը տեսնում է, որ հնարավոր է համախմբվել, հնարավոր է միասնական գործընթաց սկսել, որը նույնպես բացակա է եղել և թույլ չի տվել, որ հասարակությունը համախմբվի և ավելի զորեղ ուժով կարողանա իշխանություններին պարտադրել իր կամքը: Այսինքն` մենք գործող քաղաքական համակարգի մեջ երկրորդ բևեռը ստեղծելու խնդիրն ենք լուծում: Մինչև այժմ քաղաքական համակարգը միաբևեռ էր, միայն իշխանություններն էին տոտալ վերահսկողության իմաստով:
Հիմա մենք ձևավորում ենք երկրորդ բևեռը, որն է՝ քաղաքական ուժեր, գումարած քաղաքացիական հասարակություն, և վերջում` գումարած ամբողջական հասարակություն: Այս ուժերի միավորման խնդիրն է, որ պետք է լուծվի: Այս գործընթացն արդեն արդյունքներ է տալիս. իշխանությունները ջղաձիգ քայլեր են անում, նրանց զայրացնում է, որ մենք ամեն քառօրյայում ինչ-որ մի հարցով հրապարակ ենք գալիս: Փորձում են պիտակներ կպցնել, ինչ-որ բաներ են ասում, բայց իրենց իրականության մեջ այլ բան է զայրացնում. որ մենք շարունակում ենք միասնականության հետ կապված ինչ-որ քայլեր կատարել, որն իշխանությունների համար կատաստրոֆա է: Ես այն ժամանակ էլ ասել եմ, հիմա էլ եմ ասում. իշխանափոխության հիմքը և երաշխավորողը լինելու է հասարակության միասնությունը քաղաքական ուժերի, քաղաքացիական հասարակության շուրջ: Եվ բոլոր նրանք, ովքեր սրան դեմ կամ սրան հակառակ քայլեր են կատարում, իշխանության դրածոներն են, այն ականներն են, որ դրված են մեր մեջ:
Կտեսնենք` այդ գաղափարին դեմ ովքեր են խոսում. ես դրանց չեմ կարող համարել այս ընդհանուր նպատակի իրականացմանը նպաստող քաղաքական ուժեր: Հասկանում եմ, որ օր առաջ իրավիճակը պետք է փոխվի, և իշխանություններին պետք է հեռացնել, բայց իշխանություններին հեռացնելու խնդիրը վաղուց է ձևակերպված, բայց թե ինչպես դա կատարել և ինչպես կատարել հնարավորինս անվտանգ ճանապարհով` դա է հարցը: Որովհետև, ի վերջո, չավարտված պատերազմի մեջ գտնվող երկիր ենք, մեզ շատ ճոխություններ չենք կարող թույլ տալ, մենք պետք է այնքան իմաստուն լինենք, որ դա կատարենք հնարավորինս անցավ, անվտանգ ճանապարհով:
– Ապրիլի 28-ին ՀՀԿ-ական մեծամասնությունը դեմ կքվեարկի քառյակի` կառավարությանն անվստահություն հայտնելու նախաձեռնությանը, և դրանով մեկ անգամ ևս կընդգծվի կառավարության անսասանությունը: Ո՞րն է լինելու ընդդիմության հաջորդ քայլը:
– Եթե ոմանց թվում է, թե մենք այդ տարբերակը նկատի չենք ունեցել, ուրեմն չարաչար սխալվում են. մենք գրեթե 99 տոկոսով համոզված ենք, որ այս նախաձեռնությունն ունենալու է հենց այդ ավարտը: Այսինքն՝ չի ընդունվելու մեծամասնության կողմից: Բայց ես ասում եմ` մեր խնդիրը դա չի. մեր խնդիրն է ստեղծել միավորման համար ավելի առողջ մթնոլորտ և երկրորդ միավորման պլատֆորմ, միասնական օրակարգ:
Եվ, ի վերջո, շատ հստակ կդառնա, որ մենք իսկապես ամեն ինչ արեցինք, որպեսզի խնդիրները լուծվեն քաղաքակիրթ, նորմալ, պառլամենտական եղանակով, և այս իշխանություններն ակնհայտ ասում են, որ ցանկացած խնդրի լուծում կապվում է իշխանափոխության հետ: Եվ ուրեմն այլ բան չի մնում անելու, քան մտածել իշխանափոխություն իրականացնելու ծրագրերի մասին:
– ԱԺ-ը պատվիրակություն է ուղարկել Սիրիա, որը պետք է ուսումնասիրի տեղահանված քեսաբահայության խնդիրները: Ըստ Ձեզ ինչո՞ւ` ՀՅԴ, ՀԱԿ և ԲՀԿ խմբացությունների ներկայացուցիչները չընդգրկվեցին այդ պատվիրակության կազմում:
– Իսկապես դա վրդովեցուցիչ է, և դա Դաշնակցության հարցը չէ միայն: Անկախ ամեն ինչից` մենք պատվիրակություն չէ, որ պետք է ուղարկենք, որ տեղեկանանք իրավիճակին: Մենք մեր կառույցներն ունենք այնտեղ, և ինչ էլ որ արվում է այնտեղ, արվում է Դաշնակցության կառույցների միջոցով: Հարցը մոտեցման մասին է, քանի որ հարցը համազգային է: Դա նաև իշխանություններին է պետք, որ կամուրջներն այս մասի հետ չայրվի, պետք է, որ նման հարցերում մենք լինենք միասին, և դա արձանագրվի: Ես զարմանում եմ մեր իշխանությունների, այս իմաստով, կարճատեսության վրա, որ այս առիթը փոխանակ օգտագործեն, որպեսզի ցույց տան, որ կան խնդիրներ, բայց մենք ունենք նաև միասնական պլատֆորմ, ճիշտ հակառակն են անում:
– Իսկ փորձել եք պարզաբանումներ ստանալ ԱԺ ղեկավարությունից, թե ինչ սկզբունքով է ձևավորվել պատվիրակության կազմը:
– Պարզաբանումներ տրվել են, որոնք հիմա հպարակելու բան չեն: Կարող եմ մի բան ասել, որ այդ պարզաբանումները գոհացնող չեն: Ճիշտն ասած, Դաշնակցության ղեկավարությունն այդ պահին գտնվում էր Ղարաբաղում, բայց Դաշնակցությունը նաև այստեղ էր, բոլորը չէ, որ այնտեղ էին: Եվ երկրորդը` մենք միայն մեր մասին չենք ասում. ինչո՞ւ մյուս խմբակցությունները ևս չընդգրկվեցին պատվիրակությունների կազմում: Եթե գնում էին, թող բոլոր քաղաքական ուժերը գնային, որպեսզի պարզ դառնար, որ սա պետական խնդիր է, որի շուրջ բոլորը համակարծիք են:
