Բաց նամակ Կոմպոզիտորների միության համագումարին ընդառաջ

Երիտասարդ կոմպոզիտորներն իրենց մտահոգությունն են հայտնում Հայաստանի Կոմպոզիտորների և Երաժշտագետների Միությունում (ՀԿԵՄ) արդեն տարիներ շարունակվող անհուսալի իրավիճակի կապակցությամբ: Մեզ անհանգստացնում է փաստը, որ արդեն երկրորդ անգամ ՀԿԵՄ նախագահ Ռոբերտ Ամիրխանյանը գրեթե երեք տարի ուշացումով է անցկացնում ՀԿԵՄ նախագահի ընտությունները: Իսկ վերջին համագումարից հետո, որը տեղի է ունեցել 2009 թվականին,անգամ վարչություն չի ընտրվել, այսինքն՝ գրեթե հինգ տարի ՀԿԵՄը ղեկավարվում է ինքնիշխան, ինչի պարզ հետևանքն են ներկայիս խնդիրները:

Վերջին տարիներին վարվող երաժշտական հետամնաց քաղաքականության արդյունքում մի շարք երիտասարդ կոմպոզիտորներ անիմաստ են համարում անդամագրվել ՀԿԵՄ-ին, քանզի այն զրկված է ժամանակակից հայացքներից, կրեատիվ նախաձեռնություններից և չունի գործող իրավաբանական համակարգ: Մինչդեռ կոմպոզիտորներից շատերն արդեն տարիներ  շարունակ ապրում և ստեղծագործում են արտերկում՝ առնչվելով և համագործակցելով տարբեր  ստեղծագործական կառույցների հետ: Նրանց համոզումն է,  որ ներկայիս Միության գործելակերպը խիստ անհեռանկարային է նոր զարգացումների ասպարեզում, ինչն անմիջականորեն կապված է ներկայիս ղեկավարության հետ:

Առկա է նաև Դիլիջանի ստեղծագործական տունը իր հիմնադրի՝ Էդուարդ Միրզոյանի անունով անվանակոչության հարցը: Միության նախագահը գրեթե մեկ տարի առաջ նշել էր, որ որոշում կայացնելու համար հարկավոր է ընդամենը ժողով կազմակերպել, ինչը փաստորեն նրա համար մինչ այսօր անհնար եղավ: Հարց է ծագում՝ եթե միության անդամների մեծ մասն արդեն իսկ տվել է իր համաձայնությունը, և եթե հայտնի է, որ այդ ժամանակահատվածում արդեն իսկ հրավիրվել է ՀԿԵՄ «վարչության» նիստ, ապա ո՞րն է պատճառը, որ անվանակոչման հարցը դեռևս լուծում չի ստանում:

Միության ներքո կազմակերպվող սակավաթիվ համերգները վաղուց արդեն անհետաքրքիր են և դարձել են ինքնանպատակ: Միությունը գրեթե անգործության է մատնված և այդ պատճառով էլ կորցրել է իր դերը մշակութային կյանքում: Ավելորդ է ասել, որ նոր տեխնոլոգիաններն այս կառույցին ամբողջովին անհաղորդ են մնում: Ցավոք պետք է նշել, որ չեն օգտագործվում նաև Միության եղած միջոցները` կոմպոզիտորների միության շենքն իր երգեհոնային դահլիճով, Դիլիջանի ստեղծագործական տունը և այլն, որոնք  կարելի էր ծառայեցնել մի շարք հրաշալի ծրագրերի, ինչը երիտասարդները դժվարությամբ փորձում են անհատապե՛ս կյանքի կոչել:

Հաշվի առնելով այս և այլ հանգամանքները՝ գտնում ենք, որ պետք է տեղի ունենա ներկայիս նախագահի փոփոխություն, և կոչ ենք անում Միության անդամներին Համագումարի ընտրության ժամանակ քվեարկել ընդդիմադիր թեկնածուի օգտին: Հակառակ դեպքում սերնդափոխության հարցը կշարունակվի մնալ արդիական, ինչով և ՀԿԵՄ-ի գործունեությունն ապագայում վերջնականապես կիմաստազրկվի:

Արամ Հովհաննիսյան, Ժնև (Շվեյցարիա) 
Վահրամ Սարգսյան, Մոնրեալ (Կանադա) 
Աննա Հակոբջանյան, Վանաձոր 
Արման Ղուշչյան, Մոսկվա (Ռուսաստան)
Արթուր Աքշելյան,Ժնև (Շվեյցարիա) 
Հովիկ Սարդարյան, Երևան
Դավիթ Սաթյան,Լոնդոն (Անգլիա) 
Ժիրայր Շահրիմանյան, Երևան
Գևորգ Բադալյան, Երևան 
Ռուբեն Աբրահամյան, Մոնրեալ (Կանադա) 
Անդրանիկ Ֆատալյան, Քյոլն (Գերմանիա) 
Էռնեստ Դուլգարյան, Երևան
Արսեն Բաբաջանյան, Մյունխեն (Գերմանիա) 
Քաջիկ Գրիգորյան, Երևան 
Հեղինե Սարգսյան, Արտաշատ 
Սերգեյ Ումրոյան, Գյումրի
Դավիթ Պիվազյան,Երևան 
Շուշան Սարգսյան, Կիև (Ուկրաինա)
Բելա Հովհաննիսյան, Գյումրի 
Անդրանիկ Բերբերյան, Երևան 
Ռուբեն Անտոնյան, Երևան 
Գևորգ Դարբինյան,Համբուրգ (Գերմանիա) 
Մանե Հովհաննիսյան, Երևան 
Անժելա Ստեփանյան, Երևան 
Աննա Զաքարյան, Երևան 
Արթուր Հարությունյան,Երևան 
Գոռ Հովհաննիսյան, Երևան