Այդ երկխոսությունը կարող է լինել, եթե իրեն նույն «լեզվով» խոսեն

Ասում է «Սինոփսիս Արմենիա» ՓԲԸ-ի տնօրեն, Երևանի ավագանու ընտրություններում ՀՀԿ համամասնական ցուցակի 5-րդ հորիզոնականը զբաղեցնող Հովիկ Մուսայելյանը

– Դուք խոշոր ընկերության տնօրեն եք, նաև Հանրային խորհրդի անդամ: Եվս մեկ հասարակական աշխատանք ստանձնելու, աշխատանքային ծանրաբեռնվածությունն ավելացնելու պատճառը ո՞րն է:

– Իսկապես գերզբաղված եմ և՛ պրոֆեսիոնալ գործունեությամբ, և՛ հանրային աշխատանքով. տարբեր խորհուրդների մեջ եմ ընդգրկված, մի քանի հանձնաժողով եմ ղեկավարում: «Ինչպե՞ս եք հասցնում» հարցն ինձ հաճախ տրվում է, մանավանդ այն դեպքում, երբ լրացուցիչ բեռ եմ մտադրվում ինձ վրա վերցնել: Մի շատ կարևոր նշանաբան ունեմ՝ պատասխանատու լինել նաև չարած գործերիս համար: Եթե մի բան կարող եմ անել, և եթե զգում եմ, որ մարդիկ իսկապես ուզում են համագործակցել, օգնության կարիք կա, որոշում եմ կայացնում: ՀՀԿ-ի ցուցակում ընդգրկվելու առաջարկությունը եղավ քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանի կողմից, երկար զրուցեցինք, ի վերջո, որոշեցի, որ քաղաքային տնտեսության զարգացման հարցում կարող եմ օգտակար լինել, հատկապես, որ պետական կառավարման փորձ ունեմ. 1996թ. աշխատել եմ Երևանի քաղաքապետարանում՝ Արտաքին տնտեսական կապերի վարչությունում, դրանից առաջ եղել եմ Կառավարության աշխատակազմում:

– Կարելի՞ է ասել, որ գոնե Ձեր դեպքում ՀՀԿ-ի կողմից առաջարկը չի եղել ցուցակը ներկայանալի դարձնելու պատրվակով:

– Համոզված եմ, որ այդպես է, որովհետև իրենք իրազեկ են եղել իմ անցած ճանապարհին: Քանի որ մասնագիտությամբ ինժեներ-շինարար եմ, 1988թ. Սպիտակի երկրաշարժից հետո Մոսկվայում պաշտպանել եմ շինարարական տեխնոլոգիաների զարգացման ուղղությամբ աշխատանքը, ակտիվորեն մասնակցել եմ վթարային շենքերի գնահատման աշխատանքներին, այսինքն` քաղաքաշինական հարցերը միշտ եղել են իմ հետաքրքրությունների շրջանակում: Կարծում եմ՝ դա ևս նշանակություն է ունեցել, հակառակ դեպքում՝ երևի թե ինձ համար նույնպես ցանկալի չէր լինի, որ միայն անունն օգտագործելու համար արվեր այդ առաջարկը: Կարծում եմ՝ առաջարկությունն արվել է օգտակար լինելու պայմանով:

– Քանի որ Դուք կուսակցական չեք, Ձեզ ազատ էիք զգում մյուս կուսակցությունների առաջարկի՞ դեպքում, թե՞ ամեն դեպքում պետական մի շարք հանձնաժողովներում ընդգրկվելը կաշկանդում է Ձեզ:

– Կաշկանդվածության խնդիր չկա, և չեմ կարծում, որ կլինի, քանի որ Տարոն Մարգարյանին ասել եմ, որ իմ սկզբունքներին դեմ չեմ կարող գնալ և ոչ օբյեկտիվ մոտեցում տեսնելու դեպքում անպայման պետք է խոսեմ: Պատասխանը միարժեք էր, այն է՝ դա էլ ակնկալում ենք քեզանից, ինչը ևս ազդեց իմ որոշման վրա: Մյուս կուսակցությունների ցուցակները ես նայել եմ, բազմաթիվ մարդկանց անձամբ ճանաչում եմ, շատերի հետ ընկերություն եմ անում և ակնկալում եմ, որ դա շատ օգտակար կարող է լինել ավագանու խորհրդում համատեղ աշխատանքի համար: Ինձ առաջարկություն եղել է ՀՀԿ-ի կողմից: Եթե մյուս կուսակցությունների կողմից լիներ առաջարկ, կարելի էր մտածել:

– Րաֆֆի Հովհաննիսյանի ղեկավարած «Ժառանգություն» կուսակցությունը 2013թ. նախագահի ընտրությունների ժամանակ բազմաթիվ ընտրախախտումներ և կեղծիքներ է մատնանշել, որոնք կատարվել էին ՀՀԿ-ի կողմից: Այդպիսի իրավիճակում դժվար չէ՞ր ընդունել այդ կուսակցության առաջարկը:

– Չլինելով որևէ կուսակցության անդամ` պարզապես ընդգրկվել եմ այդ կուսակցության ցուցակում: Ես այս ընտրությունները համարում եմ ավելի շատ քաղաքային ընտրություններ, քան քաղաքական, ուղղակի քանի որ ավագանու ընտրություններն անմիջապես հաջորդում են նախագահական ընտրություններին, ավելորդ քաղաքական աժիոտաժ կա, և հասարակության մեջ կարծես թե պառակտում է այդ առումով մտել: Մեր հասարակությունն իրականում սթրեսային է, և ընտրությունները շատ ցավագին են ազդում մեր բնակիչների վրա: Ես մտածում եմ՝ ե՞րբ են այս հետընտրական գործընթացներն ավարտվելու, որպեսզի մենք մտնենք բնականոն աշխատանքային հունի մեջ:

– Արդյո՞ք իշխանությունները չեն այդ սթրեսի պատճառը:

– Չեմ կարծում, որ միայն իշխանություններն են: Մենք շատ ենք խոսում քաղաքացիական հասարակության մասին, բայց չենք ձևավորել այդ հասարակությունը: Ամեն մեկս ներդրում պետք է ունենանք այս գործում, ամեն ինչ գցել միայն իշխանությունների կամ երկրի նախագահի վրա, կարծում եմ, ճիշտ չէ: Միևնույն ժամանակ՝ պետք է անընդհատ իրենցից պահանջել: Ես մտածում եմ նաև, թե երբ է ձևավորվելու ուժեղ, կառուցողական ընդդիմություն, որը կարող է իշխանություններին միշտ աչալուրջ պահել, որովհետև դրա կարիքը կա: Ընդդիմությունը պետք է լինի ուժեղ և կառուցողական, բոլոր զարգացած երկրները գնացել են այդ ճանապարհով:

– Իսկ ինչպիսի՞ ընդդիմություն է Րաֆֆի Հովհաննիսյանը:

– Ճիշտ է, շփումներս այնքան էլ շատ չեն եղել, բայց ճանաչում եմ իրեն անձամբ: Կարող եմ ասել, որ բավական հարգում եմ իրեն, համարում եմ մեր ազգային արժեքներից: Միայն այն, որ նա եղել է նորանկախ ՀՀ-ի առաջին արտգործնախարարը, բավական խոսուն փաստ է, սակայն նրա քայլերի հաջորդականությունը երբեմն անհասկանալի է ինձ համար:

– Ր. Հովհաննիսյանը ընդդիմության այն եզակի առաջնորդներից է, ով չի վիրավորում իշխանություններին, տարբեր առաջարկներ է անում իշխանություններին: Այսքանով հանդերձ, ինչո՞ւ նա կառուցողական ընդդիմություն չէ:

– Կառուցողական ասելով՝ ես նկատի ունեմ, որ նախ՝ ընդդիմադիր ամբողջ դաշտը համախմբվի և իշխանությունների հետ նստի կլոր սեղանի շուրջ, երկրի համար կարևորագույն հարցերը քննարկի: Կառուցողական ընդդիմություն ասելով՝ նկատի ունեմ այնպիսի ընդդիմություն, որն աչալուրջ կհետևի իշխանություններին, բայց նաև նրա հետ միասին այս երկիրն առաջ կտանի: Ես դա, ցավոք, չեմ տեսել:

– Րաֆֆի Հովհաննիսյանն առաջարկությունների փաթեթ ներկայացրեց Սերժ Սարգսյանին. արտահերթ ընտրություններից` մինչև սահմանադրական փոփոխություններ, սակայն դրանք, կարելի է ասել, հավանության չեն արժանացել: Նման դեպքում ի՞նչ պետք է անի Ր. Հովհաննիսյանը, և արդյո՞ք այդքան չարչրկված երկխոսության թեման այլևս փակված չէ:

– Համոզված եմ, որ այդ երկխոսությունը կարող է լինել, եթե իրենք նույն «լեզվով» խոսեն, այստեղ կա տարբեր մտածողությունների խնդիրը: Պետք է Րաֆֆի Հովհաննիսյանը նախագահին շատ հանգիստ և պարզ բացատրի, թե ինչ է ուզում, որովհետև այն, ինչ այսօր է նա պահանջում, անհնար է. պաշտոններ է ուզում, որոնք միայն նախագահի իրավասության շրջանակում են: Պետք է այնպիսի հարցեր առաջ քաշվեն, որոնք իրատեսական են:

– Վերադառնալով Երևանի ավագանու ընտրություններին. եթե ընդդիմությունը, դիտորդները կամ առհասարակ քաղաքացիները դարձյալ բարձրաձայնեն ՀՀԿ-ի իրականացրած խախտումների մասին, Ձեզ համար դա համոզի՞չ կլինի, և հրաժարական կտա՞ք:

– Ցանկացած ընտրության ընթացքում կատարված դեպքերի համոզիչ լինելու հիմքերն իրավական փաստաթղթերն են: Եթե չկան այդ իրավական հիմքերը, դժվար է ասել` որքանո՞վ են այդ ընտրությունները կեղծված, կամ ընդհանրապես կեղծվա՞ծ են, թե՞ ոչ, որովհետև հաճախ մարդիկ, ովքեր ձայն են տալիս մի թեկնածուի, ով չի հաղթում, միանգամից հայտարարում են, թե ընտրությունները կեղծված են: Կարծում եմ` այդ մասին կարելի է խոսել միայն իրավական դաշտում: Բայց եթե լինեն աղաղակող փաստեր ընտրությունների կեղծվելու վերաբերյալ, մանավանդ, եթե դա լինի այն կուսակցության կողմից, որի ցանկում ես եմ ընդգրկված, բնականաբար, ես հրաժարական կտամ: Կարծում եմ, սակայն, դա չի լինի, որովհետև, եթե այդպիսի բան լինի, մենք այս պահին էլ դրա մասին իրազեկված կլինեինք: Հակառակը` ես տեսնում եմ այն մոտեցումները, որ պետք է շատ աչալուրջ լինել, որպեսզի կանխվեն նման դեպքերը:

– ՀՀԿ-ի կողմից այժմ ցուցակագրման գործընթաց է գնում: Օրինակ, մեզ հետ զրույցում «Բարև, Երևան» դաշինքի թեկնածու Անահիտ Բախշյանն ասաց, որ ցուցակագրման թերթիկ կա նաև ԿԳՆ-ում: Դա ինչպե՞ս կմեկնաբանեք:

– Ճիշտն ասած, ես չեմ ուզում մեկնաբանել նման կարծիքները, որովհետև ինքս դրա ականատեսը չեմ եղել: Եկեք մեկնաբանենք այն փաստերը, որոնց հավաստիությունն ակնառու է: Ինքս ԿԳՆ կոլեգիայի անդամ եմ և նման ցուցակի, անգամ նման մտադրության մասին տեղյակ չեմ:

– Տարոն Մարգարյանի մասին խոսելիս մրցակիցները հաճախ են նշում, որ չթերագնահատելով նրա մարդկային արժանիքները, չեն կարող ասել, որ նա լավ քաղաքապետ է` նաև այն պատճառով, որ կուսակցական կապերը խանգարում են նրան: Համաձա՞յն եք:

– Քաղաքապետը պետք է լինի համեստ, բանիմաց, վստահություն ներշնչող անձնավորություն: Քաղաքապետը պետք է լինի մենեջեր՝ կառավարիչ և վստահություն ներշնչի այս համակարգում երկար տարիներ աշխատած բանիմաց մարդկանց: Կարծում եմ՝ շատ բաներով Տարոն Մարգարյանը համապատասխանում է այս չափանիշներին: Ինքը հավատում է նրան, ինչ ասում է, աշխատասեր է, բավական համեստ է, չնայած երիտասարդ տարիքին` փորձառու է: Կարծում եմ` ՀՀԿ-ի նախընտրական կարգախոսը՝ «Ավելի լավ Երևան», նա ի զորու է իրականացնել: Ինչ վերաբերում է կուսակցական կապերին, ապա ցանկացած պաշտոնյա, ով կուսակցական է, ունի նաև կուսակցական պարտականություններ, բայց ես ենթադրում եմ, որ Տարոն Մարգարյանը կաղապարված չէ այդ առումով, գոնե այս պահին ես նման տպավորություն ունեմ:

– Որո՞նք են այն խնդիրները, բացերը, որոնք կլրացնեք` ընտրվելու դեպքում:

– Արդեն ասացի, որ ինժեներ-շինարար եմ, և քաղաքաշինական հարցերն ինձ միշտ հետաքրքրել են: Այս տարիների ընթացքում սերտորեն համագործակցել եմ գիտակրթական ոլորտի հետ: Կարծում եմ՝ Երևանի քաղաքապետարանի ենթակայության տակ գտնվող դպրոցներում հետաքրքիր ծրագրեր կարելի է իրականացնել տեղեկատվական տեխնոլոգիաների հետ կապված:

Օտարերկրյա ներդրողների հետ իմ բազմամյա փորձը ևս կարող է օգտակար լինել. վերջին 15 տարիներին նրանց հետ անընդհատ աշխատել եմ: Ես չէի ցանկանա նշել միայն մեկ ոլորտ, բազմաֆունկցիոնալ աշխատանք եմ պատկերացնում: Խորհրդային տարիներին մենք ունեինք գեղեցիկ Երևան, որով հպարտանում էինք: Օտարին այն ներկայացնում էինք` իբրև վարդագույն տուֆի, ցայտաղբյուրներով հարուստ, կանաչ և, ամենակարևորը՝ մշակութային քաղաք: Ես հիշում եմ` մենք պատանեկան տարիներին ընկերներով տարբեր շարժառիթներով գրազ էինք գալիս թատրոնի տոմսերի վրա, ինչը հնարավոր չէ այսօր պատկերացնել: Կինաթատրոններում և թատրոններում հերթ էր, քաղաքը շնչում էր մշակույթով: Ես շատ կուզենայի, որ Երևանը բնորոշող ավանդույթները վերականգնվեին:

«168 ԺԱՄ»