Հոգևոր

Եթե փորձենք հայացք նետել մեր շուրջ տեղի ունեցող երևույթներին՝ կհամոզվենք, որ ապրում ենք «դժվարին ժամանակներում»։

Այն ամենն, ինչ տեսնում ես դիմացինի մեջ, դրա կրողն ես հանդիսանում:Սա հաճախ էր տատիկս մեզ ասում:

Սիրիայի Հալեպ քաղաքում հավատացյալները ակտիվորեն վերադառնում են վերականգնված հայկական Սուրբ Քառասուն Մանկանց եկեղեցի, որը 2015 թվականին ոչնչացվել էր «Իսլամական պետություն» ահաբեկչական խմբավորման գործողությունների հետևանքով:

Սերն անձրևի է նման. երբ սերը պակասում է, սկսվում է երաշտը:

Հանգուցյալին առնչվող հոգևոր արարողությունները ՝ յոթնօրեք, քառասունք, կատարվում են՝ ամեն մեկն իր հերթին։ Այս իմաստով Ս. Զատիկը քառասունքը չի կտրում. օրինակ՝ եթե քառասունքին մնացել է մի քանի օր և մինչ այդ հանդիպում է Ս. Զատկի տոնը, ապա քառասունքը չի կտրվում։

Քրիստոնյայի համար համբերությունն ու ժուժկալությունը կարևոր առաքինություններ են, սակայն կա մի բան, որի բացակայության դեպքում մնացած բոլորը արժեզրկվում են։ Այդ առաքինությունը սերն է:

Երևանյան սրճարաններից մեկն եմ շտապում․ այնտեղ ինձ սպասում է Շողիկը։ Նա մեկն է, ում անվերապահորեն կարելի է վերագրել չարենցյան «աստվածամոր աչքերը»։ Հին ծանոթներ ենք Շողիկի հետ, բայց վաղուց չենք հանդիպել։

Բասենում, Դարալագյազում Միջինքի չորեքշաբթի երեկոյան եկեղեցում ջրով և ձեթով լի կոնք է դրվել, որը կոչվել է «լիճք», ուր եղեգնյա խաչի մեջ մինչև լույս պատրույգ է վառվել:

Ցանկացած կորուստ մեզ մեծ կամ փոքր ցավ է պատճառում:

Շատ հաճախ դեպքեր են լինում, երբ մարդիկ եկեղեցի հաճախելը երկրորդական պլան են մղում, իսկ թե ինչու՞, փորձեցինք պարզել մեր համաքաղաքացիներից:

Չափազանց արագահոս է մեր կյանքը. նրանում կա´մ կորցնում, կա´մ շահում ենք ամենակարևորը՝ ժամանակին արտահայտվելու կարողությունը:

Եթե չիմանալով օգտագործել ենք արգելված սնունդ կամ պահքին հակասող արարք ենք թույլ տվել, դա նշանակում է Պահքը խախտել ենք, թե՞ կարելի է շարունակել։

Մեծի Տանն Կիլիկիո Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Արամ Ա կաթողիկոսը Հալեպում օծել է Սուրբ Քառասուն Մանկանց եկեղեցին:

Երբ մարդիկ ցանկանում են հաշտվել մեկը մյուսի հետ, հաճախ իրենց միջնորդ են կանգնեցնում սիրելի բարեկամին:

Ողջ աշխարհում մարդիկ կյանքին վերաբերող լուրջ հարցեր ունեն, որոնք կցանկանային տալ Աստծուն:

«Ով իր հորը կամ մորը Ինձնից ավելի է սիրում, Ինձ արժանի չէ»: (Մատթեոս 10:37)

Մի ծերունու հարցնում են՝ ի՞նչ է կարոտը, նա լուռ արտասվում է և մեկնում մի թուղթ, որի վրա գրված էր տարեցների խնամքի կենտրոնի հասցե, որտեղ շուտով նա պիտի հայտնվեր: -Դուք բոլորդ գիտեք՝ ինչ է կարոտը, ունեք սահմանումներ երևի, բայց միայն այս հասցեում գտնվող մարդիկ են իրապես զգում, թե ինչ է այն: Վայր, որտեղ ապրածդ կյանքը արժեզրկվում […]

Կյանքի ցանկացած դժվարին իրավիճակ հղկում է մարդուն, խնդիրների լուծման ճանապարհին հանդիպած խոչընդոտները՝ ստիպում ավելի սթափ ու զգոն դառնալ, իսկ առաջացած բարդությունները՝ կյանքին նորովի նայելու միջոց և ինքնակատարելագործման խթան են հանդիսանում:

«Ձեր սրբությունները մի՛ տվեք շներին և շաղ մի տվեք ձեր մարգարիտները խոզերի առաջ, որպեսզի նրանք չտրորեն իրենց ոտքերով և չշրջվեն ու պատառոտեն ձեզ»:

Հավատարմությունը ինքնին մեծագույն շնորհ և առաքինություն է բոլոր պարագաներում, առավել ևս՝ ամուսնական հարաբերություններում:

Շատ հաճախ, մարդիկ ասում են, որ պահքի շրջանում ավելի նյարդային և դյուրագրգիռ են դառնում:

Ինչո՞ւ Աստված չի պատասխանում մեր աղոթքներին: Խնդիրը, հավանաբար, Նրա հետ ունեցած հարաբերության մեջ է: Մարդիկ գիտեն, որ Աստված գոյություն ունի և երկրպագում են Նրան, սակայն աղոթքներին պատասխան ստանալը կապված է Աստծո հետ իրական հարաբերություն ունենալու հետ: Կարևոր է, որ մարդ Աստծո հետ կենդանի հարաբերության մեջ մտնի:

Նույն կերպ մեզ համար հաճելի է գտնվել այն անհատի կողքին, ով հանդարտ և հաճելի բնավորություն ունի։

Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Երկրորդ Ծայրագույն Պատրիարք և Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի հայրապետական տնօրինությամբ կատարվել են Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի միաբանների նոր նշանակումներ:

Արդ, խնդրեցիր, որ խրատ գրեմ անմաքուր խորհուրդների մասին, քանի որ գիտեմ դրանցից զգուշանալ և զգաստ լինել:

«Իմ շնորհը քեզ բավ է, որովհետև Իմ զորությունը տկարության մեջ է ամբողջական դառնում» (Բ Կորնթացիներ ԺԲ 9):

Երբ ծոմ պահեք, տրտմերես մի՛ եղեք կեղծավորների նման, որոնք իրենց երեսները այլանդակում են, որպեսզի մարդկանց այնպես երևան, թև ծոմ են պահում. ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, ա՛յդ իսկ է նրանց վարձը:

Ինչպե՞ս կարող է մարդ արդար լինել Աստծու առաջ» (Հոբ. 9: 2): Եթե երկրի երեսին գոնե մեկ արդար գտնվեր, Քրիստոս չէր մարմնանա:

Մարդու իմաստությունը նրան չօգնեց փրկվելու համար, ուստի Աստված մարդացավ և Իր Սրբասուրբ անձը զոհեց մեր փրկության համար:

Ամեն անգամ, երբ գալիս է գարունը, մեկը, հիշելով մեծ բանաստեղծին, խնդրում է ծառերին պատմել Աստծո մասին, և դրանք ծաղկում են։