Արդյոք ի՞նձ էիր փնտրում
Ամբրոսիոս անունով հռչակավոր մի ճգնավոր է լինում:
Նրա համբավը և հրաշագործություններն ամենուր տարածված են լինում: Մի երիտասարդ ցանկանում է նրա աշակերտը դառնալ, ավելի ճանաչել Աստծուն, նվիրվել հոգևոր կյանքին:
Մի անգամ հանդիպում է մի ծերունու, ով նրան ասում է.
– Եթե ուզում ես ավելին գիտենալ Աստծո մասին, այդ դեպքում, փնտրիր Ամբրոսիոս ճգնավորին. նա քո առջև կբացահայտի Աստծո խորհուրդները: Երիտասարդը ճամփա է ընկնում ու գտնում հռչակավոր սրբին ու ասում.
– Հա՛յր սուրբ, մանկությունիցս Աստծուն եմ փնտրել ու կամեցել Նրան լավ Ճանաչել, Նրա Ճանապարհներն ու շավիղներն իմանալ ու Նրան հետևել: Խնդրում եմ, ընդունիր ինձ որպես աշակերտ քեզ մոտ: Ճգնավորը նայում է երիտասարդին, ժպտում ու հարցնում.
– Արդյո՞ք կարող ես թողնել աշխարհը և հետևել ինձ:
– Կարող եմ,- պատասխանում է երիտասարդը:
Ճգնավորն ասում է.
– Այդ դեպքում, հետևիր ինձ ու լսիր, թե Տիրոջ մասին քեզ ինչ կասեմ ու կպատմեմ, և թե ինչպես է պետք հոգևոր կյանքով ապրել: Եվ նրանք զրուցելով քայլում են: Նրանց դեմ-դիմաց գեղեցիկ կառք է գալիս ու կանգնում` սպիտակ նժույգներով լծված: Կառքից դուրս է գալիս քաղաքի եպիսկոպոսը` ոսկեզօծ զգեստներ հագած ու մեծ հարգանքով բարևելով ճգնավորին ասում.
– Հա՛յր սուրբ, գիտեմ, որ Աստծո առաջ մեծ շնորհ ունես և բազում արժանավոր աշակերտներ:
Ինձ մի օգնական է պետք, ուղարկիր աշակետներիցդ որևէ մեկին` որպես ինձ օգնական: Երիտասարդը, տեսնելով գեղեցիկ կառքը, հրաշագեղ նժույգներն ու եպիսկոպոսի ոսկեզօծ հագն ու կապը, խնդրում է.
– Սրբազա՛ն հայր, մանկությունից ի վեր ցանկացել եմ ծառայել Աստծուն ու նրա շավիղներն ու ճանապարհներն իմանալ, վերցրու ինձ` իբրև քեզ օգնական: Եպիսկոպոսը նայում է ճգնավորին, որը գլխի շարժումով իր հավանությունն է տալիս: Երիտասարդը մեծ ուրախությամբ նստում է կառքը, եպիսկոպոսի հետ հեռանում: Ետ է նայում ու մի տեսիլք տեսնում, որ ճգնավորի հետ մի ծերունի է քայլում: Ծերունին կանգնում է, շրջվում: Դա այն ծերունին էր, որ երիտասարդին խորհուրդ էր տվել գտնել ճգնավորին ու աշակերտել նրան:
Այնուհետև ծերունին վերափոխվում է, և երիտասարդը պայծառ լույսի մեջ տեսնում է Հիսուսին:
Հիսուս նրան հարցնում է.
– Արդյո՞ք ինձ էիր փնտրում:
Երիտասարդը պատասխանում է.
– Տե՛ր իմ, գիտես, որ միշտ քեզ եմ փնտրել, քանի որ հոգևոր էությունս միշտ կամեցել է քեզ շատ մոտ լինել և քեզ ավելի լավ ճանաչել: Հիսուս նրան պատասխանում է.
– Եթե դու հոգևոր լինեիր, կճանաչեիր Իմ խոսքը, կլսեիր Իմ ձայնը` կանչն ու հրավերը և կհետևեիր Ինձ, բայց դու ընտրեցիր աշխարհը և նրա անցողիկ փառքը:
Այնուհետև Հիսուս շրջվում է ու ճգնավորի հետ հեռանում:
Երիտասարդը հասկանում է իր սխալը, կանգնեցնում կառքը, դուրս գալիս ու շտապում դեպի ճգնավորը:
Հովհաննես Մանուկյան
