Երբեք ռուսամոլ չեմ եղել, բայց որևէ եվրոպական երկիր Ղարաբաղում կոնտինգե՞նտ է ունենալու. Սերժ Սարգսյան
«Պետք է փոխվի բանակցողը: Չի՛ կարող բանակցողը հասնել որևէ հաջողության, երբ դիմացինը հրապարակավ իրեն համեմատել է կեղտոտ լաթի, հարբած ծաղրածուի հետ: Այդպիսի մարդը ինչո՞ւ պետք է լրջորեն խոսի ինչ-որ բանի մասին: Այդպիսի մարդը միայն պետք է պահանջի»,- «Բանակցային առաջնագծում» գրքի շնորհանդեսից հետո լրագրողների հետ զրույցում ասաց ՀՀ երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսյանը:
«Մենք ադրբեջանցիների հետ չենք բանակցել, մենք բանակցել ենք միջնորդների հետ, որովհետև ադրբեջանցիների հետ բանակցելու բան չունենք, իրենք ուզում են, որ ամբողջը իրենցը լինի, դեռ մի բան էլ ավել: Իսկ միջնորդներն ինչպե՞ս պետք է վերաբերվեն մի մարդու, որ մեկ այստեղ է թռչում, մեկ այնտեղ է թռչում, մեկ՝ աջ, մեկ՝ ձախ, մեկ՝ Պրահա, մեկ՝ Մոսկվա: Դա փոխլրացման քաղաքականություն չէ, դա և՛-և՛-ի քաղաքականություն չէ, դա ճնշման տակ՝ կախված ճնշման ազդեցությունից, կարծիքի փոփոխություն է: Այնպես որ, ես մնում եմ իմ կարծիքին՝ բանակցողը պետք է փոխվի»,- շեշտեց նա:
Հարցին՝ բանակցողը որ փոխվի՝ իրավիճակ կշտկվի՞, նա պատասխանեց. «Այո, շատ դժվար կլինի, ով նրան փոխարինի, անասելի դժվար կլինի, բայց ես կարծում եմ՝ դա հնարավոր է»:
Հայ-ռուսական հարաբերությունների վերաբերյալ հարցին ի պատասխան՝ նախագահը նշեց, որ ինքն էլ ոգևորված չէ ՌԴ որոշ պաշտոնյաների հայտարարություններով.
«Անթույլատրելի եմ համարում, երբ ահաբեկչին և ահաբեկչի թիրախին դնում են նույն հարթության վրա, երկուսին էլ հանդարտության կոչ են անում: Դա շատ նման է, ազգանունը մոռացել եմ, բայց 80-ականների վերջին ԽՍՀՄ ԳԽ նախագահ կար, որ երբ ժողովուրդը կռվում էին, նա ասում էր՝ կլուբնիկի պատճառով են իրար հետ կռվում: Նշանով էր կարծեմ ազգանունը: Բայց մյուս կողմից էլ՝ մենք գոնե երեկ տեսանք ՌԴ ՊՆ հասցեական հայտարարությունը: Իսկ ուրիշ ավելի հստակ հայտարարություններ եղա՞ն:
Այո, ես տեսա, որ Ֆրանսիայի ԱԳՆ-ն ևս հասցեական հայտարարություն արեց, բայց մեր տարածաշրջանում կա ԵՄ հատուկ ներկայացուցիչ, ով պարտավոր է այդ բոլոր իրադարձություններին մանրամասն տեղյակ լինել: Իսկ նա ի՞նչ ասաց: Ի՞նչ է նշանակում՝ արյունոտ միջադեպ, դա ի՞նչ ասելու բան էր: Ամեն ինչը պետք է միշտ դիտարկել համեմատության մեջ:
Լավ, ռուսական խաղաղապահներին քննադատում ենք, ասում ենք՝ գնացեք, կա՞ մի երկիր, որ պատրաստ է խաղաղապահներ բերել, կա՞ այդպիսի մի երկիր: Եթե չկա, ինչո՞ւ են ավել-պակաս խոսում: Իսկ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունն այսօր ի վիճակի՞ է դիմակայել Ադրբեջանին՝ առանց խաղաղապահների, հատկապես, որ Հայաստանը ձեռքերը լվացել է: Հայաստանն այլևս իրեն չի համարում անվտանգության երաշխավոր, վաղուց արդեն չի համարում՝ կոպիտ ձախողվելուց հետո, ես նկատի ունեմ 44-օրյա պատերազմը: Բա այդ 120 հազարը ո՞նց պետք է դիմակայի այդ 10 միլիոնին: Ուրեմն՝ անհրաժեշտություն է, չէ՞, այնտեղ այսօրվա խաղաղապահների առկայությունը»:
Սերժ Սարգսյանը նկատեց. «Միշտ պետք է հիշել՝ որևէ դաշնակցային հարաբերություն դա հարաբերություն չէ միակողմանի օգնության համար:
Սովորական մարդկային հարաբերություններում էլ միայն այն ընկերությունն է ամուր, երբ ընկերակցող կողմերը գիտակցում են, որ ընկերությունը նաև փոխադարձ պատասխանատվություն է, փոխադարձ պարտավորություն է, և ոչ թե՝ դու միշտ տուր, տուր, տուր, իսկ ես ձեռքերս ծալեմ՝ անցնեմ-գնամ, մեկ ուրիշի հետ սկսեմ խոսել: Պետք է հասկանալ, որ միջազգային քաղաքականությունը շատ կոշտ, դաժան կողմեր ունի: Երբ տեսնում են, որ մարդ տեղից բան չի հասկանում, անմիջապես կուլ են տալիս:
Այո, Ռուսաստանը եղել է և հիմա էլ մեր դաշնակիցն է, իսկ մեր կողմից դուք տեսնո՞ւմ եք այդպիսի դաշնակցային հարաբերություններ:
Ես երբեք ռուսամոլ չեմ եղել, երբե՛ք, չեմ էլ լինելու, ես համարել և համարում եմ, որ ՌԴ-ն մեր լավագույն դաշնակիցն է, որովհետև այլընտրանք չկա: Նրանք, ովքեր ուզում են գալ մեր տարածաշրջան, ի՞նչ են մեզ առաջարկում: Իսկ ովքեր այդ գաղափարը առաջ են տանում, արդյո՞ք պայմանավորվածություն ունեն, ՆԱՏՕ-ն գալու է այստեղ՝ ռազմաբազա դնի՞, եվրոպական որևէ երկիր Ղարաբաղում կոնտինգենտ է ունենալո՞ւ:
Դուք շատ լավ գիտեք, որ ես երբեք հակաեվրոպա էլ չեմ եղել, բացարձակապես: Ասածս, իմ կշտամբանքն այս պահին վերաբերում է ոչ թե ՆԱՏՕ-ին կամ ԵՄ-ին, այլ այն ավանտյուրիստներին, ովքեր ինչ-ինչ հանգամանքներից ելնելով՝ փորձում են այստեղ ամեն ինչը պղտորել: Իսկ պղտորելը լավ բանի չի կարող բերել»:
