Միասին աղոթենք, նախաճաշենք ու որոշենք
Երկրի ղեկավարների՝ արտասահմանյան երկրների իրենց գործընկերների հետ պաշտոնական հանդիպումներին հաջորդող նույնքան պաշտոնական հաղորդագրությունները, որպես կանոն, այնպես են կազմվում, որ հնարավորինս քիչ տեղեկություն հաղորդեն։ Ստանդարտ դարձվածքներ, ընդհանուր մտքեր, միանման արտահայտություններ։ Հանրապետության ԱԺ նախագահ Ալեն Սիմոնյանի և ԳԴՀ Բունդեսթագի փոխնախագահ Կատրին Գյորինգ-Էքքարդտի գլխավորած պատվիրակության հանդիպման հաղորդագրությունը զարմանալիորեն շեղվում է տրոհված արահետից։
«Կողմերը կարևորել են Հայաստան-Գերմանիա բարեկամական հարաբերությունների կայուն զարգացումը և միջխորհրդարանական համագործակցության խորացումը» սպասելի ու անդեմ արտահայտությանը հետևում է՝ «հանդիպմանը քննարկվել է նաև Գերմանիայի հարուստ խորհրդարանական ավանդույթի մաս կազմող հանրահայտ Christian Prayer Breakfast-ների կազմակերպումը, ինչպես նաև վերականգնվող էներգիային վերաբերող գործնական հարցեր»:
Այն, որ մեր երկրի տնտեսության գրեթե բոլոր ճյուղերը վերականգնման կարիք ունեն, անվիճելի է, որ վերականգնվող էներգետիկան օդի ու ջրի նման անհրաժեշտ է Հայաստանին՝ նույնպես: Գերմանիայի հարուստ փորձը (բնականաբար, խոսքը հետպատերազմյան Գերմանիայի փորձի մասին է), անկասկած, նույնպես կարող է օգտակար լինել։ Պարզ չէ միայն, թե Գերմանիայի խորհրդարանական ավանդույթի մաս կազմող, հանրահայտ Christian Prayer Breakfast-ն ինչ նպատակով է կազմակերպվելու, և, որ շատ ավելի կարևոր է, ինչպես է կազմակերպվելու։
Նախ`ինչ է նշանակում՝ Christian Prayer Breakfast, թարգմանաբար՝ «Քրիստոնեական աղոթքի նախաճաշ»-ը։ Փառք Google-ին, մի քանի րոպե համացանցում պտույտ տալուց հետո գտանք նախապատմությունը։ Պարզվում է, որ Գերմանիան էլ իր հերթին՝ ԱՄՆ-ի փորձից է օգտվել, ընդ որում՝ հենց իրենց դեմ ուղղված փորձից։
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներինԱՄՆ կոնգրեսականներըպետք է երկրի համար բացառիկ պատասխանատու որոշում ընդունեին՝ մասնակցե՞լ Գերմանիայի դեմ պատերազմին, թե՞ ոչ։ Անհրաժեշտ էր հաշվարկել հնարավոր բոլոր սցենարները,հետևանքները։ Քանի որ պաշտոնական քննարկումները որոշակի արդյունք չտվեցին, որոշվեց միասնական, ոչ պաշտոնական աղոթք-նախաճաշ կազմակերպել,երևիայն ենթադրությամբ, թե մարմնական և հոգևոր սննդի համադրությունը կարող է օգնել իրենց՝ ճիշտ որոշում կայացնել։
Նախաճաշին մասնակցող կոնգրեսականները, անկախ քաղաքական ու կրոնական հայացքներից, ոչ պաշտոնական միջավայրում համատեղ նախաճաշեցին՝ միևնույն ժամանակ աղոթելով, Աստծո օգնությունը հայցելով և միմյանց քաջալերելով։
Աղոթք-նախաճաշն այնքան արդյունավետ եղավ, որ որոշվեց այն ավանդույթ դարձնել, և այդ ավանդույթն առ այսօր շարունակվում է ոչ միայն ԱՄՆ-ում, այլ նաև, ինչպես իմացանք, Գերմանիայում և շատ այլ երկրներում։ԱՄՆ-ում տարեկան մեկ անգամ, «նախաճաշային աղոթքի այս կարևորագույն միջցառմանը մասնակցում են երկրի նախագահը, փոխնախագահը, կառավարության անդամներ, պատգամավորներ, ինչպես նաև ճանաչված անձինք ԱՄՆ բոլոր 50 նահանգներից։ Հրավիրվում են նաև հյուրեր ավելի քան հարյուր երկրներից։
Ի դեպ, համացանցում նաև Քրիստոնեական աղոթքի նախաճաշ անունով կայք կա, որտեղ տեղադրված տեղեկության համաձայն՝ «Ազգային աղոթքի նախաճաշի նպատակն է՝ հավաքել մարդկանց ամբողջ աշխարհից՝ աղոթելու մեր առաջնորդների համար և համատեղ քայլելու այն ճանապարհով, որը Հիսուսը նախանշել է բոլորիս համար»:
Եվ ուրեմն՝ ո՞վ է կազմակերպելու հայկական աղոթք-նախաճաշը։ Ալեն Սիմոնյանն ու իր թիմակիցնե՞րը, որոնց շատ քայլեր, ինչպես հիմա ընդունված է ասել, աղերս չունեն Աստծո պատվիրանների հետ։Ո՞ւմ հետ են նախաճաշելու և աղոթելու՝ խորհրդարանական ընդդիմությա՞ն, որի հետ մի տասը րոպե չեն կարողանում առանց փոխադարձ վիրավորանքների և անգամ հայհոյանքի խոսել։ Ո՞ր հայտնի մարդկանց են հրավիրելու մարզերից։ Նրանց, որ պատրա՞ստ են քայլել Հիսուսի նախանշած ճանապարհով, թե՞ նրանց, որ Նիկոլ Փաշինյանի հետ են քայլել… Հարցեր, հարցեր, հարցեր…
Անշուշտ, դրական է, որ ցանկություն կա այլ երկրների առաջավոր փորձը ներմուծել․ սակայն, առաջին հերթին, միմյանց հարգելու, ուրիշի կարծիքն ունկնդրելու, քննադատությունը ոչ թշնամաբար ընդունելու և «վենդետաները» բացառելու փորձն էլ պետք է ներմուծել։ Այդ պարագայում, համոզված եմ, որ աղոթք-նախաճաշի մասնակիցները համատեղ կաղոթեն առաջնորդների համար և այնպիսի որոշումներ կկայացնեն, որ երկիրը կտանի Հիսուսի նախանշած ճանապարհով։
Շուշի Գարագաշ
