«Ես ինչ անում՝ չեղած բանով եմ անում». Արծրուն Մանուկյան
Նրա առաջին անիմացիոն ֆիլմը միանգամից մրցանակի արժանացավ՝ այն էլ միջազգային փառատոնում: Նա վստահ է՝ անիմացիոն ֆիլմերն անսահմանափակ ինքնարտահայտման ու ինքնադրսևորման հնարավորություններ են ընձեռում ցանկացած ստեղծագործողի: Անիմացիոն ֆիլմերի «ՌեԱնիմանիա» 10-րդ միջազգային փառատոնի «Լավագույն հայկական անիմացիոն ֆիլմ» անվանակարգում այս տարի հաղթող ճանաչվեց ԵԹԿՊԻ-ի ուսանող, 21-ամյա ռեժիսոր Արծրուն Մանուկյանի «Տուր ինձ խաղաղություն» ֆիլմը: «Նորամուտ»-ի հերոսն «Արմենպրես»-ի հեղինակային նախագծում պատմում է «ՌեԱնիմանիա»-ի, պատերազմի մասին պատմող անիմացիոն ֆիլմի և անիմացիոն կինոյի ուղին ընտրելու մասին:
Անիմացիան՝ կյանքի անբաժան ուղեկից
Մասնագիտության ընտրությունը կայացրել եմ 3 տարի առաջ, ընտրեցի Երևանի թատրոնի և կինոյի պետական ինստիտուտի անիմացիոն ռեժիսուրա բաժինը: Կհարցնեք՝ ինչո՞ւ եմ ցանկանում հենց մուլտֆիլմերի ստեղծմամբ զբաղվել:
Կարծում եմ, որ մուլտֆիլմերի դեպքում երևակայությունդ անսպառ է, կարող ես անել այն, ինչ ուզում ես: Հնարավորություն ունես անշունչ իրերին կյանք ու կարևորություն տալ: Դա ինչ-որ հանճարեղ բան է:
Առաջին մուլտֆիլմս ստացել եմ հասարակ զինվորիկ-խաղալիքների միջոցով: Իմ խնդիրն էր հասկանալ, թե ես որպես ռեժիսոր ինչ պետք է անեմ:
Երեք սիրելի անիմացիոն ֆիլմերի ռեժիսորներ ունեմ: Իմ սիրած անիմացիոն ֆիլմերի հեղինակներն են Սիլվեն Շոմեն, Հայաո Միյաձակին և Գարրի Բարդին: Նրանց երեքի ոճերն էլ տարբեր են, և նրանցից շատ բան եմ սովորել:
Չենթարկվելու մղում
Արվեստագետների ընտանիքից եմ, ի ծնե արվեստի մեջ եմ եղել՝ թատրոնում կուլիսներից նայում էի դերասաններին: Չեմ կարողանում ենթարկվել այլ ռեժիսորների, դրա համար ինքս ռեժիսոր դարձա: Սիրում եմ ինձ «ենթարկեցնել» այն մարդկանց, որոնցից ինչ-որ բան ունեմ ստանալու: Բայց պետք է ասեմ, որ մուլտֆիլմերի դեպքում անշունչ առարկաների հետ ես աշխատում: Եվ դա պակաս հետաքրքիր չէ:
Առաջին մրցույթը, առաջին մրցանակը
«ՌեԱնիմանիա»-ն առաջին մրցույթն էր, որին մասնակցեցի և միանգամից մրցանակի արժանացա: Փառատոնի «Լավագույն հայկական անիմացիոն ֆիլմ» անվանակարգում հաղթող ճանաչվեց իմ «Տուր ինձ խաղաղություն» անիմացիոն ֆիլմը: Այն պատերազմի մասին է, հակամարտող պետությունների մասին: Պատերազմի ընթացքում զոհվում են անթիվ, անհամար զինվորներ և անգամ վերջին պահին, երբ, թվում է, կարելի է խուսափել մահվանից, մահը դառնում է անխուսափելի: «Ո՛չ պատերազմին, ո՛չ մահվանը, ո՛չ արհավիրքին, ո՛չ դաժանությանը». հենց սա է ֆիլմի կարգախոսը: Ֆիլմի վրա, բացի ինձնից, աշխատել են Ալեն Հովակիմյանը (անիմատոր) և Նարեկ Ալեքսանյանը (օպերատոր):
Առաջին ֆիլմս էր և առաջին մրցանակս: Հուսամ՝ ոչ վերջինը: Մրցանակը ստանալիս շատ հուզված էի, շատ ուրախ: Նպատակ կա ֆիլմը ներկայացնել նաև այլ փառատոնների:
Ամեն ինչ՝ ստեղծագործելու համար
Ստեղծագործելուն ոչինչ չի խանգարում: Ես ինչ անում՝ չեղած բանով եմ անում: Ինչ-որ նոր բան եմ ստեղծում: Եթե ստեղծագործելու ցանկություն կա, ապա ամեն ինչ կանեմ դրա համար: Իհարկե, ոլորտում կան խնդիրներ, այդ թվում՝ ֆինանսական: Բայց վստահ եմ, որ ամեն ինչ լավ է լինելու:
Նոր անիմացիոն ֆիլմ լվացքի ու սիրո մասին
Հիմա նոր անիմացիոն ֆիլմ եմ նկարում լվացքի մասին, կոչվում է «Քաղաքի երազողները»: Նոր ֆիլմս պատմելու է տաբատի և կիսաշրջազգեստի մասին, որոնք սիրահարվում են, թռչում են քաղաքի վրայով: Նրանց սերը առիթ է հանդիսանում տղայի և աղջկա հանդիպմանը: Այս ֆիլմում թիմս ավելի է մեծացել, ընդգրկել եմ նկարչի, նաև դերասաններ են լինելու:
Հետագայում անպայման անցում եմ կատարելու նաև գեղարվեստական ֆիլմերի: Բայց այս պահին ինձ շատ է հետաքրքրում անիմացիան:
Նախագծի հեղինակ՝ Ռոզա Գրիգորյան
Լուսանկարը՝ Մխիթար Խաչատրյանի
