Մկրտիչ Մինասյան. Ամեն տաք գլխի ցանկություն չէ, որ պետք է դառնա իրականացման հիմք

Հարցազրույց ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության պատգամավոր Մկրտիչ Մինասյանի հետ

– ՀՀԿ-ին մեղադրում են քաղաքացիական հասարակության ընդվզմանը քաղաքական գնահատական չտալու մեջ: Ո՞րն է Հանրապետականի գնահատականը Կոմիտաս 5 հասցեում տիրող իրավիճակի և հասարակական տրանսպորտի թանկացման դեմ շարունակվող ակցիաներին:

– Առաջին քաղաքական գնահատականն այն է, որ՝ բրավո այն երկրին, որտեղ քաղաքացիական հասարակությունը կայանում է և իրավունք ու հնարավորություն ունի ազդելու քաղաքական պրոցեսների վրա: Իշխանությունները հենց նրանով են ժողովրդավար, որ ոչ թե հենց սկզբից բազում-բազում մեթոդներ, տեխնոլոգիաներ կիրառելով` դրա դեմն առնում են, այլ թողում են` հանրությունն իր տեսակետներն արտահայտի: Ճիշտ է` այդ տեսակետների միջ կարող են լինել սուբյեկտիվ մոտեցումներ, ինչը այլ խնդիր է, բայց եթե իշխանությունը ուժեղ է, վստահ է, արդարամիտ է, ինքը կորոշի, կլուծի, կքննարկի ու կհասկանա ասվածի օբյեկտիվությունն ու սուբյեկտիվությունը: Գնահատականը սա է՝ մենք կարծում ենք, որ քաղաքացիական հասարակության կայացման համար հասարակական կազմակերպություններն են հանրային կառույցի ողնաշարը: Նորմալ՝ ի՞նչ է եղել. մարդիկ բողոքում են, թեև, գույները խտացված, որոշ տեղերից հրահանգավորված, մի դեպքում էլ` արդարացիգ նորմալ պրոցես է: Այստեղ խնդիրն արդեն մերն է, որ կարողանանք զատել՝ որն ինչ ակունքից է սերվում, ինչ չափի ճշմարտություն ունի իր ներքո:

– Հասարակական տրանսպորտի թանկացման դեմ շարունակվող ակցիաներն իրենց մեջ, ըստ Ձեզ, ճշմարտություն ունե՞ն:

– Իմ կարծիքով, համընդհանուր թանկացումը ճիշտ չէր, քաղաքապետի վերաբերմունքն էլ այս իմաստով ադեկվատ էր: Հասարակական կազմակերպությունների մի մասն էլ սկսեցին վերլուծել, ոչ թե էմոցիաներով շարժվել, որովհետև բոլորիս համար էլ գաղտնիք չէ, որ իսկապես ածխաջրածնի գնի բարձրացմամբ տրանսպորտի գինը պետք է բարձրանա, բայց մյուս կողմից էլ՝ պետք է հասկանանք, որ կան շերտեր, որոնց նկատմամբ պետությունը պարտավոր է վերաբերմունք ցույց տալ:

– Իշխանության ներկայացուցիչների կողմից տեսակետներ են հնչում, թե քաղաքացիական բողոքները քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանի դեմ են ուղղված: Դուք է՞լ եք այդ կարծիքին:

– Նախ նշեմ, որ ես գնահատում եմ Տարոն Մարգարյանին` որպես քաղաքապետի՝ ծանոթ լինելով նրա գործունեությանը դեռ այն ժամանակվանից, երբ թաղապետ էր, ակտիվ գործունեություն էր վարում բակերի, փողոցների կանաչապատման, կարգավորման հարցում: Այս ամենը ողջունելի է, և հիմա էլ ես տեսնում եմ, որ նույն աշխատանքը մեծ թափով իրականացվում է Երևանում: Բա մեծ քաղաք ենք` խնդիրներ էլ պետք է լինեն, ո՞նց կարող ա խնդիրներ չլինեն: Իսկ այն, թե դրանց նկատմամբ վերաբերմունքն ինչպիսի՞ն կլինի, գույներն ինչպե՞ս կխտացվեն, ո՞ր կենտրոններից ինչպիսի հրահանգ կստանան` բոլորովին այլ խնդիր է: Բայց պետք է կույր լինել, որ չտեսնել` քաղաքում լայնամասշտաբ աշխատանք է տարվում: Չգնահատել տարվող աշխատանքները՝ կնշանակի սուբյեկտիվ մոտեցում ցուցաբերել ինչ-ինչ նեղ նպատակների համար: Ինչ վերաբերում է հարցին՝ նրա դե՞մ են կազմակերպում, թե՞ ոչ, ապա պետք է ակցիաները կազմակերպողներին հարցնեքգ Ես կարծում եմ, որ պետք է ոչ թե Տարոն Մարգարյանի դեմ իրականացնել, այլ նրան աջակցել, օգնել, որ կասկածը ավարտվի:

– Դո՞ւք էլ եք կարծում, որ ակցիաներն ինքնաբուխ չեն, ուղղորդվում են:

– Չեմ բացառում, որ որոշ մարդիկ, ովքեր տարբեր հայացքների, շահերի ընդունակ մարդիկ են, որոշ տեղերից ուղղորդում են երիտասարդներին:

– Վերջին անգամ, երբ փոխքաղաքապետը հանդիպեց Կոմիտաս 5-ում հավաքված երիտասարդների հետ, ակցիայի մասնակիցները պահանջ դրեցին՝ հանել ՀՀԿ կրծքանշանը ու գցել «ոտքի տակ», որպեսզի «խոսեն որպես մարդը մարդու հետ»: Ինչպե՞ս եք վերաբերվում այս և ՀՀԿ-ի հետ կապված այլ հայտարարություններին:

– Նրանց պահանջը քաղաքական ամբարտավանություն է: Ի՞նչ է նշանակում` կուսակցության էմբլեման հանել կրծքից ու գցել ոտքի տակ: Լավ կլինի՞, որ ես էլ ասեմ` եղբայր, քո ընտանիքի նկարը վերցրու-տուր, հանեմ գցեմ ոտիս տակ: ՀՀԿ-ն գաղափար է՝ տասնյակ հազարավոր մարդկանց միմյանց հետ միավորող գաղափար:

Եվ այդ գաղափարի սիմվոլը ոտքի տակ քցել, նշանակում է՝ բոլորիս հանդեպ անհարգալից վերաբերմունք ունենալ: Սա՞ է ժողովրդավարությունը: Այդ մարդի՞կ են ուզում երկիր կառուցել: Ես չէի ցանկանա, որ նման մարդիկ երկիր կառուցեն, որովհետև նրանք ի չարս են օգտագործելու պետությունը. հանդուրժողականության մի կաթիլ չունեն: Ավելին՝ ամբարտավանություն ու լկտիություն են ցուցաբերում: Ամեն տաքգլխի ցանկություն չէ, որ պետք է դառնա իրականացման հիմք: Էդ տաքգլուխներից մեկը կարող է առաջարկել, թե կրծքանշանը հանեք՝ գցեք ոտքի տակգ բայց ամեն ինչ չէ, որ պետք է արժանանա հարգալից վերաբերմունքի:

– Ակտիվիստներն էլ ասում են, թե ՀՀԿ-ն է իրենց նկատմամբ անհարգալից…

– Անհարգալի՞ց, մե՞նք… ինչի՞, որ ազատ արտահայտո՞ւմ են իրենց մտքերը, որ երբեմն ծայրահեղ մոտեցումներ են ցուցաբերում, որ դրանց համար պատիժ չե՞ն կրում… դրա համար ենք, հա՞, անհարգալից: Մոռացե՞լ են՝ մի քանի տարի առաջ ինչպես էր. մենք ապրել ենք, չէ՞, այդ ամենը, տեսել ենք, որ ազատ արտահայտման հնարավորություն չի եղել: Փառք Աստծո, այսօր կա, ուզում են` չլինի՞… Հրահրենք, որ չլինի ազատ խոսք, հա՞… ո՞րն է իրենց ուզածը:

– ՀՀԿ-ն կարծես քաղաքացիական հասարակության կայացումը իրեն, իր վարած քաղաքականությանն է վերագրում: Այդպե՞ս է:

– Եթե երկրում քաղաքացիական հասարակությունն ակտիվանում է, իսկ մենք ժողովրդավարության ճանապարհը բռնած երկիր ենք, ոչ Շվեյցարիա ենք, ոչ Ֆրանսիա, ապա կարող ենք տեսնել, որ մեր պետությունը, ի տարբերություն հարևան երկրների, առաջընթաց է ապրել՝ կազմակերպությամբ, գործելաոճով: Քաղաքացիական հասարակությունը առավելություն է պետության համար: Բայց, բնականաբար, դրա ամեն մի դրսևորում պետք է ճշմարտացի վերլուծության արժանանա և դրանից բխող վերաբերմունքի:
«168 ԺԱՄ»