Խաղաղության մասին հայտարարություններն ուղղակի անզորությունից են. սա վախի քաղաքականություն է․ քաղաքագետ
«ՀՀ-ն պատրաստ է երթուղի տրամադրել և՛ գազամուղների, և՛ նավթամուղների, և՛ էլեկտրագծերի համար», «Հայաստանը սեփական տարածքներն Ադրբեջանի օկուպացիայից ռազմական ճանապարհով ազատելու նպատակ չունի»․ ինչպես այսօր՝ «Խաղաղության խաչմերուկ. միավորելով անվտանգությունն ու ժողովրդավարությունը» համաժողովի ժամանակ, այնպես էլ վերջին շրջանում տարբեր առիթներով հենց այս թեզերն է կրկնում Նիկոլ Փաշինյանը։
Ու մինչ Հայաստանի կառավարության առաջին խոսափողը պատմում է խաղաղության ու խաղաղության խաչմերուկը հենց վաղը գործարկելու հնարավորությունների մասին, նրա ՔՊ-ական թիմակիցները չեն բացառում СOP 29-ից հետո Ադրբեջանի կողմից հերթական ռազմական ագրեսիան Հայաստանի դեմ։ Անգամ ՀՀ արտաքին գերատեսչության ղեկավար Արարատ Միրզոյանն է միջազգային հարթակներից փոխանցել հայկական կողմի մտահոգությունները, որ Ադրբեջանը ռազմական նոր գործողությունների է պատրաստվում։
Քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանը չի կարծում, թե այս իրարամերժ հայտարարությունները փաստում են իշխանության ներսում հակասությունների մասին․ ընդհակառակը, ըստ նրա, սրանք իրար փոխլրացնող խոսույթներ են։
«Խնդիրը հետևյալն է․ քննարկումներն ընթանում են ճանապարհների վերահսկողության շուրջ։ Ե՛վ Ադրբեջան, և՛ Թուրքիան, և՛ Արևմուտքն ուզում են վերահսկել այդ ճանապարհը, որպեսզի այդ ճանապարհի վրա Ռուսաստանն ու Իրանը որևէ վերահսկողություն չունենան։ Ու Հայաստանի կարծիքը որևէ մեկը չի էլ հարցնում,- 168․am-ի հետ զրույցում արձանագրեց քաղաքագետը, ապա մանրամասնեց,- Եվ, այո՛, նույն գործող իշխանությունները շատ լավ հասկանում են, որ COP29-ից հետո Ադրբեջանը Թուրքիայի և Արևմուտքի համաձայնությամբ՝ կարող է հարձակում սկսել Հայաստանի վրա՝ թուրքական աշխարհ ստեղծելու համար, որն ուղղված է Իրանի, Ռուսաստանի և նաև Չինաստանի դեմ՝ Կենտրոնական Ասիան վերահսկելու համար։ Եվ այդ պատճառով են նման հայտարարություններ անում՝ ցույց տալու համար, որ Հայաստանն ամեն ինչին համաձայն է, ամեն ինչի գնում է, հետևաբար՝ հակառակորդը լեգիտիմություն չունի հարձակվելու համար (կարծեք թե այդ լեգիտիմությունը որևէ մեկին հուզում է, եթե կա հզոր խաղացողների ցանկությունը)»։
Ըստ Ստեփան Դանիելյանի՝ ՀՀ իշխանությունները «հիմար» քաղաքականություն են վարում, իսկ մյուս կողմից էլ՝ ասում են՝ Ադրբեջանը կարող է պատերազմ սկսել։
«Ադրբեջանը երբեք չի կարող ինքնուրույն պատերազմ սկսել, ոչ էլ 2020 թվականին է ինքնուրույն պատերազմ սկսել։ Պատերազմ կարող է սկսվել, երբ լինի գլխավոր խաղացողների համաձայնությունը։
Ու հայտարարությունները, որ Հայաստանը «խաղաղության խաչմերուկ է բացում», ամեն ինչի պատրաստ է, ուղղակի անզորությունից արված հայտարարություններ են․ սա վախի քաղաքականություն է»,- հավելեց նա։
Հարցին՝ եթե նաև Դուք եք նշում, որ միջազգային խաղացողներն են որոշում կայացնողները, Նիկոլ Փաշինյանից որևէ բան կախվա՞ծ է, եթե նրա փոխարեն լիներ այլ մեկը, իրավիճակն այլ կլինե՞ր։
«Այո, նախ 2020 թվականի պատերազմը չէր լինի․ դա ինչ-որ քաղաքական լուծում կունենար, ու Արցախում կբնակվեին հայերը, այն կլիներ ՀՀ վերահսկողության տակ։
Հաջորդը՝ եթե կան երկրներ, որոնք ցանկանում են՝ Ադրբեջանը վերցնի իր վերահսկողության տակ Սյունիքը, ապա, բնականաբար, կան երկրներ, որոնք դրան դեմ են՝ իրենց շահերից ելնելով։ Իսկ միջազգային քաղաքականությունն այն է, որ երբ քո անվտանգությանը սպառնալիք է լինում, դու գնում ես դեպի մյուս կոալիցիա։ Ամեն ինչ հստակ է։ Դեմ է Իրանը, և ըստ հայտարարությունների՝ պատրաստ է քայլերի, Ռուսաստանն ուզում է վերահսկել, որպեսզի թույլ չտա Արևմուտքի վերահսկողությունը։ Օրերս ՌԴ փոխվարչապետ Օվերչուկն էր հայտարարել, որ ապաշրջափակումը «հնարավոր է միայն Ռուսաստանի մասնակցությամբ»․ այսինքն՝ Արևմուտքն այդ ճանապարհը չի վերահսկի։
Այսինքն՝ պետք է վարել քաղաքականություն՝ ճիշտ հակառակ քաղաքականությունը, որը վարում է ՀՀ գործող իշխանությունը»։
Իսկ գործող իշխանությունն այսօր քաղաքականությո՞ւն , թե՞ հեծանիվ է վարում՝ դիտարկմանը, նա արձագանքեց․
«Ոչ, գործող իշխանությունը միտված քաղաքականություն է վարում, և արդեն ՔՊ-ի շատ անդամներ հայտարարում են, թե Թուրքիան մեզ կպաշտպանի։ Թուրքիան, որը դեռևս 1920 թվականից սկսած՝ Սյունիքի վերահսկողության հարցն էր բարձրացնում և հիմա՝ նույնպես»։
