«Եթե այդպես լիներ, Սերժ Ազատիչին կօգնեինք պահել իշխանությունը»․ Ո՞վ և ինչո՞ւ է պատվիրել ռուսական «Դոսյե»-ի հրապարակումը Հայաստանում ռուսական գործակալների մասին
Հայկական համացանցային հարթակներում ակտիվորեն քննարկվում է ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի ակտիվ քննադատ, արտասահմանում բնակվող ռուս միլիոնատեր Միխայիլ Խոդորկովսկուն պատկանող «Դոսյե» կենտրոնի պատրաստած հետաքննական զեկույցը՝ թավշյա հեղափոխությունից հետո Հայաստանում ռուսական հատուկ ծառայությունների ազդեցության, գործակալական ցանցի գործունեության վերաբերյալ։ Կայքի զեկույցների հատվածում կարելի է ծանոթանալ 11 զեկույցի՝ բոլորը բավականին աղմկահարույց բովանդակությամբ, իսկ վերջին չորսն այն մասին, թե ինչպես է Կրեմլը միջամտում հարևան երկրների ներքաղաքական կյանքին գործակալական ցանցի միջոցով։ Այս շարքում առաջին երկուսը նվիրված են եղել Վրաստանի ներքաղաքական կյանքին, որոնք անգամ մեղմ ներքաղաքական ցնցումների պատճառ դարձան Վրաստանում։
Կենտրոնն իր վերջին հրապարակումներում ներկայացնում է իրենց տրամադրության տակ հայտնված գաղտնի փաստաթղթեր ՌԴ արտաքին հետախուզության գեներալ Վլադիմիր Չերնովի աշխատակազմից, իսկ նա, ըստ «Դոսյե»-ի, Կրեմլի միջտարածաշրջանային և մշակութային կապերի վարչության պետն է, և վերջինիս անունը «Դոսյե»-ն կապում է նաև Վրաստանի ներքին գործերին միջամտելու փաստերի հետ։ Սակայն, վերջին՝ «Ինչպես է Կրեմլը միջամտում հարևան երկրների ներքին քաղաքականությանը։ Չորրորդ մաս։ «Մորուքը» Երևանից և փափուկ ուժը՝ Բաքվում» վերտառությամբ հրապարակման համաձայն, գեներալ Չերնովը տարածաշրջանում իր ամենամեծ հաջողություններին հասել է Հայաստանում, որտեղ գործում է «Ռուսաստանի բարեկամների մի ամբողջ ցանց՝ հրապարակային և ընդհատակյա գործող», և նրանք հիմնավորվել են գրեթե բոլոր պետական կառույցներում՝ կառավարություն, խորհրդարան, հատուկ ծառայություններ, ԱԳՆ:
Թավշյա հեղափոխությունից հետո, ըստ տեղեկատվության, Չերնովի և նրա ենթակաների վերահսկողության ներքո է գտնվում վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը, որը գաղտնի զեկույցներում ներկայացվում է՝ որպես «Սորոսի հիմնադրամի դրածո», ավելին՝ Փաշինյանին տվել են «Մորուք» օպերատիվ կեղծանունը և սկսել են ուշադիր հետևել նրա յուրաքանչյուր քայլին:
«Դոսյե»-ն իր հրապարակման մեջ անդրադառնում է՝ ինչպես ներկայումս գործող շատ գործիչների, որոնք իբրև թե աշխատում են Ռուսաստանի համար, ծառայություններ մատուցում Ռուսաստանին, այնպես էլ՝ ՀՀ ԱԱԾ նախկին պետերին, պաշտոնյաների, որոնք ունեցվածք են ստացել Ռուսաստանում։ Հրապարակման մեջ խոսք կա նաև «Լազարևյան ակումբի» գործունեության մասին, սակայն ընդհանուր առմամբ հայ-ռուսական հարաբերություններին ծանոթ փորձագիտական շրջանակների համար այս հրապարակման մեջ որևէ աղաղակող տեղեկատվություն չկա։ Սակայն ուշագրավն ինքնին երևույթն է և հրապարակման մեջ տեղ գտած որոշ մանրամասներ, որոնք բոլորը միտված են ցույց տալ Հայաստանում, այսպես կոչված, ռուսամետ դիրքորոշում ունեցող քաղաքական գործիչներին, վերլուծաբաններին։
Ռուս քաղաքական վերլուծաբան Ստանիսլավ Տարասովը 168․am-ի հետ զրույցում ասաց, որ, բնականաբար, ծանոթ է հրապարակմանը և չէր ցանկանա այն որևէ կերպ մեկնաբանել, քանի որ այդ հրապարակման նպատակը հենց դա է՝ այդ տեղեկատվության նման շրջանառությունը, դրա նկատմամբ հետաքրքրության հարուցումը և որոշակի հակառուսական տրամադրությունների սերմանումը, իրավիճակի ապակայունացումը ողջ տարածաշրջանում։
Նրա գնահատմամբ՝ ընդհանուր առմամբ հրապարակումը կոպիտ ֆալսիֆիկացիա է, շատ կասկածելի, ապակայունացնող, սակայն՝ կազմված պրոֆեսիոնալների կողմից, որոնք գոնե հետևում են երկրում, տարածաշրջանում տիրող իրավիճակին, ինչ-որ բան կարդում են, ինչ-որ բաներ էլ հասկանում են և նույնիսկ չեն հասկանում։ Այս ամենը, Տարասովի կարծիքով, միտված է աշխարհաքաղաքականությանը, ներքաղաքականությանը։
«Փորձ է ապակայունացնել Հայաստանում իրավիճակը․ այդ ամենում չկա իրական տեղեկատվություն, այն չափազանց պրիմիտիվ է, դա ռուսական ոճը չէ, պարզապես սա ԶԼՄ-ները կարող են շրջանառել, ուշադրություն գրավել և դրանով որոշակի տրամադրություններ սերմանել Ռուսաստանի նկատմամբ։ Մինչ դա ասեմ, որ Խոդորկովսկին կոնկրետ արևմտյան գործիչ է, միևնույն գործունեության տիրույթում, ինչ Նավալնին, գործունեությունը միտված է ՌԴ-ում ընդդիմության դիրքերի ամրապնդմանը, հակաիշխանական տրամադրությունների ամրապնդմանը, ՌԴ իշխանությունների դիրքերի թուլացմանը, ինչպես նաև ՌԴ դիրքերի և ազդեցության թուլացմանն այլ երկրներում, նրանք ներքաշված են նաև բելառուսական զարգացումներում, և այլն։ Ռուսաստանը ներկայումս իր հարցերն է լուծում, մենք նման բաներով զբաղվելու ժամանակ չունենք, դա ռուսական ոճը չէ»,- ասաց Տարասովը՝ շարունակելով, որ սա հայկական ստորագրություն էլ չէ, ինչպես գուցե ոմանք մտածեն։ Սա, ռուս քաղաքագետի խոսքով, կոնկրետ արևմտյան պրոյեկտ է, կոնկրետ ում համար է նախատեսված, ինչ նպատակների է միտված՝ հստակորեն դժվար է ասել։
«Կա՛ն նրբություններ, սցենարներ, կա՛ն կոպիտ ֆալսիֆիկացիայի նշաններ, Մոսկվայում կա համաձայնություն՝ դրան չարձագանքել, չափազանց պրիմիտիվ մոտեցում է։ Ադրբեջանի վերաբերյալ ևս ուշագրավ նրբերանգներ կան, նշում են, որ բոլորը ՌԴ ազդեցության տակ են, շատ պրիմիտիվ է։ Եթե, ինչպես շատերն են մտածում և կարծում, և ինչպես նկարագրվում է այս հրապարակման մեջ, ՀՀ ԱԱԾ-ում լիներ ռուսական կենտրոն և ցանց, այսինքն՝ կառույցի ներսում մեկ այլ կառույց և ռուսական, ապա այդ կենտրոնը Սերժ Ազատիչին կօգներ պահել իշխանությունը, մենք Սերժ Ազատիչին կօգնեինք, եթե ԱԱԾ-ի ներսում նման կառույցներ լինեին, ինչպես նաև դրանք միշտ կաշխատեին ՌԴ-ի օգտին Հայաստանում։ Արդյունքը սա է, և սա պետք է դիտարկել։ Մենք գիտակցաբար ռուսական խաղ չենք տանում որևէ տեղ, մենք մեր աշխարհաքաղաքական հարցերն ենք լուծում, Մերձավոր Արևելքում ենք, Հայաստանի իշխանությունները թուրքական խաղից դրդված սկսում են ակտիվանալ նաև Մերձավոր Արևելքում։ Թուրքիան այնքան է սկսում Հայաստանին նեղել, որ Հայաստանը ստիպված է աշխատել Ռուսաստանի հետ, ով է օգնելու Հայաստանին այս ամենի դեմ՝ Փարի՞զն է օգնելու, ոչ ոք չի օգնելու։ Աշխարհաքաղաքականություն է, տեղեկատվական պատերազմի նպատակը Ռուսաստանի դիրքերի թուլացումն է ու ապակայունացումը»,- ասաց Տարասովը։
