«Հայաստանն անհապաղ պետք է դեմքով շրջվի դեպի մաքսային գոտի»
Հայաստանի երիտասարդական կուսակցության հիմնադիր Սարգիս Ասատրյանն օրերս Հայաստանում էր: Մի քանի օրով հայրենիք վերադառնալու առիթը նախագահ Սերժ Սարգսյանի երդմնակալության արարողությունն էր: Հայաստանյան քաղաքական դաշտից երկու տարի առաջ վերջնականապես վերացած կուսակցության հիմնադիրը, ով կուսակցության նախագահության պաշտոնը 2007թ.-ին փոխանցել էր այժմ ԱԺ ԲՀԿ խմբակցության պատգամավոր Վահան Բաբայանին, իր կուսակցական գործունեությունը համարում է բավական բեղմնավոր՝ նշելով, որ բավականաչափ երիտասարդներ է աճեցրել: Այժմ Սարգիս Ասատրյանը զբաղվում է տեղեկատվական տեխնոլոգիաներով և իր խոսքերով՝ բավական մեծ հաջողություններ ունի այս բնագավառում: Սարգիս Ասատրյանը պատմեց նաև, որ ակտիվորեն մասնակցում է Մոսկվայի հայ համայնքի կյանքին, քանի որ հոգաբարձուների խորհրդի նախագահն է:
– Որքանո՞վ եք կարողանում հետևել Հայաստանում կատարվող քաղաքական իրադարձություններին:
– Ես ապրում եմ Հայաստանով և շատ ակտիվ եմ հետևում, իրազեկ եմ բոլոր իրադարձություններին, չեմ միջամտում այնքանով, որ հեռու եմ գտնվում, բայց որքանով ռեսուրս ունեմ՝ իմ խոսքը, իմ կարծիքը հասցնում եմ: Թող անհամեստ չհնչի, ինձ օրական 100 հազարավոր մարդիկ են լսում:
– Փետրվարին կայացած ՀՀ նախագահի ընտրություններն ինչպիսի՞ն էին՝ մեկ քայլ առա՞ջ էին, ինչպես իշխանություններն են ասում, թե՞՝ աննախադեպ խախտումներով՝ ինչպես ընդդիմությունն է բնորոշում:
– Հայաստանի նորանկախ պատմության մեջ ընդդիմադիր թեկնածուն առաջին անգամ պաշտոնապես մոտ 38 տոկոս ձայն ստացավ: Իհարկե, իմ կարծիքով, այդ ձայները Րաֆֆի Հովհաննիսյանի հետ բացարձակապես կապ չունեցող ձայներ էին: Եթե ստանդարտ իրավիճակ լիներ, ապա նրա ձայները կտատանվեին 2-4 տոկոսի սահմաններում: Սա, իհարկե, իշխանությունների նկատմամբ եղած դժգոհությունն էր, ժողովուրդը հավաքական ձևով որոշեց, որ դեմ պետք է քվեարկի իշխանությանը և իր ձայնը տվեց եղած թեկնածուներից ամենաակտիվին, նույն ձևով կարող էին քվեարկել այլ թեկնածուի օգտին:
– Եղած խախտումները կարո՞ղ էին ազդել ընտրությունների արդյունքի վրա:
– Ես դրա մասին ընդհանրապես չեմ կարող խոսել, որովհետև կոռեկտ չէ. մարդ պետք է մասնակցի ընտրություններին և համապատասխան արձանագրություններն ունենա: Ես չգիտեմ՝ Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ունի՞ այդ արձանագրությունները, թե՞ ոչ, բայց պետք է հասկանա, որ այդ ձայներն իրեն տվել են ընդդեմ իշխանության, ոչ թե՝ իրեն: Իշխանություններն էլ պարտավոր են հետևություններ անել և մոտակա ժամանակներում լուրջ փոփոխություններ կատարել երկրում:
– Այդ փոփոխությունները հնարավո՞ր են կառավարության միևնույն կազմով:
– Կարծում եմ՝ երկու տեսակի փոփոխություն պետք է լինի. նախ` սոցիալական արդարության փոփոխություն, և երկրորդը՝ արտաքին քաղաքականության առումով: Պետք է կառավարությունը ժողովրդին լսի, ժողովրդի հետ լինի, և Հայաստանն անհապաղ պետք է դեմքով շրջվի դեպի Մաքսային գոտի: Այն ձևով, որ այսօր է շրջվել այդ ուղղությամբ՝ դա մեզ չի բավարարում, հետո պետք է ընդգրկվի Եվրասիական միություն, սա է խնդիրը:
– Դա ի՞նչ կտա Հայաստանին:
– Ամեն ինչ: Ես գտնում եմ, որ Հայաստանը բուժելու համար դա է պետք, իմ խոսքը հիմնված է լուրջ փաստերի վրա: Իմ կարծիքին է նաև Հայաստանի բնակչության 95 տոկոսը, ժողովուրդը չի կարող սխալվել: Մեր ճանապարհը մեկն է ՝ ինտեգրացվել Ռուսաստանի հետ՝ պահպանելով մեր սուվերենությունը: Եթե կառավարությունը դա անի՝ երկար կապրի, եթե չի անի, շատ արագ կփոխվի: Եվ փառք ու պատիվ նախագահ Սարգսյանին, որ նա դա հասկանում է:
– Իսկ Եվրասիական միության «համատեղումը» Եվրամիության հետ հնարավոր համարո՞ւմ եք:
– Ոչ, ոչ, չի կարելի լինել կիսագողական և կիսաոստիկան: Իհարկե, Հայաստանում շատերը փորձում են այդպես լինել, բայց վատ պրոբլեմների մեջ են ընկնում:
– Այսինքն՝ Հայաստանի միակ փրկությունը համարում եք Ռուսաստա՞նը:
– Ինչո՞ւ եք այդպես ասում, ես չօգտագործեցի փրկություն բառը. ես ասում եմ՝ անվերապահ բարեկամ: Եթե ընկերություն ես անում՝ անկախ տարիքային տարբերությունից, գումարից, հավասար պետք է լինես, կապ չունի՝ ո՞վ է մեծ, ո՞վ է փոքր:
– Արդյոք սա ընկերությո՞ւն է, թե՞ մեկի անվերապահ ենթարկումն է մյուսին:
– Ես այդպես եմ ընկալում՝ որպես հայ, ռուս ընկերներս էլ են այդպես ընկալում: Իմ ռուս ընկերները, որոնք պաշտոնյա են, բիզնեսմեն են, Հայաստանին համարում են հավասար ընկեր: Իհարկե, Ռուսաստանում կան շովինիստներ էլ, ովքեր այդպես չեն մտածում, բայց դրանք թյուրիմացություն են:
– Հայերի նկատմամբ այլատյացությունը վերջին տարիներին ի՞նչ դրսևորումներ ունի Ռուսաստանում:
– Պետական մակարդակով վերահսկվում է, որ այդպիսի բաներ չլինեն, պատժվում են շատ խստորեն, անձամբ բազմիցս ներքին գործերի նախարարի և Մոսկվայի քաղաքային վարչության պետի հետ եմ հանդիպել, բոլորն էլ շատ խստորեն դատապարտում են: Պարզապես լյումպենացված մասսա կա, որոնք ամեն ինչից դժգոհ ենգ Այո, այդ խնդիրը կա, բայց իշխանությունները շատ խիստ են արձագանքում, քանի որ հասկանում են, որ դա ռումբ է, և եթե նացիոնալիստների կապերը չքաշեն, ապա Ռուսաստանը կփլուզվի:
«168 ԺԱՄ»
