«Ես Արցախբանկում ոսկու գրավ դրած մարդ գիտեմ, որ 1 մլն 200 հազար դրամի ոսկին ուղղակի վերցրել է հետ: Մերը, որ հաշվենք, շատ ավելի քիչ է, մոտ 300.000 դրամ է կազմում: Որ ճիշտն ասեմ, հիմա մենք այդքան փող չունենք ու հնարավորություն էլ չունենք դա ձեռք բերելու, ինչո՞ւ հնարավոր չէ ընդառաջել: Ես էլի կտայի, բայց հիմա անգամ երեխաներիս համար սնունդն ենք դժվարությամբ հայթայթում, ես այդ գումարը ո՞նց եմ վճարելու, որ ոսկեղենս տան: Քանի անգամ գնացել եմ, ասում են՝ պետք է գումարը տաք, որ հանեք: Բա մնացածներինը ո՞նց է հանել: Մանավանդ, որ գիտեն, որ ամեն ինչ թողել ենք, դատարկաձեռն ստիպված հեռացել ենք մեր տներից: Մի՞թե չգիտեն մեր վիճակը»,- ասաց արցախցի մեր հայրենակիցը:
Սերը դեպի հագուստն ու նկարչությունը, այո, եղել է փոքր տարիքից, որը հետո զարգացրել եմ ու հասել այն կետին, որում հիմա կամ։ Տիկնիկներին փոխարինեցի մարդկանցով, երբ ընտրեցի հագուստի դիզայների մասնագիտությունը՝ աշխատելով մարդկանց հետ և մարդկանց համար։
«Տիզերը ծառերից չեն ընկնում, այլ սողում են խոտերի վրա, ցածր թփերի վրա, բույսերի մնացորդների (ընկած տերևների, ճյուղերի) վրա, դրանք ավելի հեշտ նկատելու համար նախընտրելի է կրել բաց գույնի հագուստ, որը հնարավորինս պաշտպանում է մաշկը»,- ասել է Գուլյաեւան։
Հայաստանի դեմ Ադրբեջանի հերթական զինված հարձակման հետևանքով պետական կառույցներին զուգահեռ՝ քաղաքացիները ևս փորձում են օգնել թե՛զինվորներին, թե՛ սովորական քաղաքացիներին, որոնց բնակարանները վնասվել են հրետակոծությունից, և ստիպված են եղել լքել այն:
