Դասականը

Որոշել էի այլևս չանդրադառնալ դասական քաղաքական գործիչ Էդմոն Մարուքյանի գործունեությանը կամ, ավելի ճիշտ՝ խոսքերին, համարելով, որ ժամանակին գրված հոդվածը բավարար է։ Ինչո՞ւ խոսքերին, քանի որ իրականում Էդմոնը  բարձր վարձատրվելուց, կյանքը վայելելուց բացի, ընդունակ չէ որևէ օգտակար գործ կատարելու, այլ միայն, ամենայն լրջությամբ հիմնավորում է իր տիրակալ, Արցախն ուրացած արարածի գործերն ու մտքերը։

Մի կերպ որոշեցի ինձ ստիպել և լսել Էդմոնի հարցազրույցը՝ տրված 24news.am լրատվամիջոցին։

Լսեցի ու․․․ զզվեցի։ Եթե Էդմոնին անձամբ չճանաչեի, նրա մասին կմտածեի, թե նա ընդամենը դասերն անգիր արած, տրամաբանությունից զուրկ, «գերազանցիկ» աշակերտ է և այդ դպրոցական տարիքից և կաղապարից դուրս չի եկել։ Կարծում եմ, որ հազար անգամ ավելի լավ է լինել  խոսքերն անգիր արած, տրամաբանությունից և սկզբունքներից  բացարձակապես զուրկ անմեղսունակ, քան հանուն սեփական բարօրության՝ ընկնել քեզ հրապարակային նվաստացնող և ծեծուջարդ տվող դավաճանի ոտքերը։ Իր ողջ հոգով և մարմնի տարբեր մասերով, սույն դասական, լուսավոր գործիչը պաշտպանում էր Արցախն ուրացած, բայց իրեն և կնոջը պաշտոններ և Երևանում բնակարան նվիրած՝ իր տիրակալ-դավաճանի թեզերը։ Որպես իր խոսքերի հիմնավորում, ինչպես նաև ունկնդրի վրա տպավորություն թողնելու համար, Էդմոնը հաճախակի գործածում էր մոդայիկ «նարատիվ», ինչպես նաև «քեյս», «լոբբինգ», «կոսմոնավտ», «խոսույթ» բառերը։

Հետևելով իր տիրակալի դավաճանական մտքերին, էդմոնը նույնպես ուրացավ Արցախը և «հիմնավորեց», խաղաղության անվան տակ, սպասվելիք  հերթական կապիտուլյացիան։ Էդմոնն, իբր ունենալով սեփական կարծիք, լուրջ դեմքով ասում է, որ դեմ է Արցախի պետական ինստիտուտների պահպանմանը, այն համարելով վտանգ ազգային անվտանգությանը։ Փաստորեն, ըստ Էդմոնի, այսպես կոչված, արևմտյան Ադրբեջանի  համայնքն ու նրա ղեկավարությունը, որի հետ Բաքվում հանդիպում է Էդմոնի կողմից երկրպագելի Եվրոպայի թիվ մեկ իրավապաշտպան, ԵԽ մարդու իրավունքների հանձնակատար Դունյա Միյատովիչը, Հայաստանի անվտանգությանը վտանգ չեն ներկայացնում, ի տարբերություն Արցախի պետական մարմինների։ Հավանաբար, ըստ Էդմոնի՝ Հայ Առաքելական եկեղեցին, չլուծարելով Արցախի թեմը, նույնպես  վտանգ է ներկայացնում Հայաստանի ազգային անվտանգությանը։ Ա՛յ Էդմոն, իրականում քո տիրակալը, դու անձամբ և տիրակալիդ մյուս բոլոր ստրուկներդ եք վտանգ ներկայացնում Հայաստանի անվտանգությանը։ Եվ քանի դեռ դուք կաք և իշխանության եք, Հայաստանն ապագա չունի։

Էդմոնն իրեն համարում է դասական քաղաքական գործիչ` վարկաբեկելով «դասական» բառի իմաստը։ Հայտնի են դասական գրականություն, երաժշտություն, հետևաբար նաև՝ դասական գրողներ, երգահաններ եզրերը։ Օրինակ, դասական գրող և երգահան են Հովհաննես Թումանյանը և Արմեն Տիգրանյանը։

Փաստորեն, ի տարբերություն գրողների, երգահանների և այլ մասնագիտությունների, ըստ Էդմոնի, դասական քաղաքական գործիչ՝  նշանակում է անտաղանդ, սկզբունքներ չունեցող, հարմարվող, նյութապաշտ, հայրենիքն ուրացող անձնավորություն։ Ո՛չ Էդմոն, դո՛ւ , քո տիրակալն, ինչպես նաև քպ-ական ու լուսավորական բոլոր գործիչներդ, ոչ միայն դասական, այլև արդիական քաղաքական գործիչներ չեք, դուք նույնիսկ չեք ձգում ռաբիս, գավառական գործիչ լինելու պատվին։ Դուք ընդամենը քաղաքական գործչի դիմակի տակ թաքնված վաճառականներ եք, ինչպես Խաչատուր Սուքիասյանը, և շահույթ եք ստանում հայրենիքի վաճառքից։

Ավետիք Իշխանյան