«Փաշինյանի վարքագիծը հիշեցնում է ռուսական հայտնի հեքիաթի հերոս կալաբոկին՝ ես արջից փախա, ես գայլից փախա… Վերջում, գիտեք, ինչ եղավ կալաբոկի հետ…». Արթուր Մարտիրոսյան

«Պրեսսինգ» հաղորդաշարում Սաթիկ Սեյրանյանի հյուրը բանակցային գործի մասնագետ, կոնֆլիկտաբան, CM&Partners ընկերության ավագ խորհրդատու, բոստոնաբնակ Արթուր Մարտիրոսյանն է: Նա նշել է.

Սոչիի բանակցություններում հիմնական նվաճումը ժամանակ շահելն էր:
Փաշինյանի կարդացած տեքստի բովանդակությունը՝ Սոչիում Պուտինի հետ հանդիպման ժամանակ, տպավորություն էր ստեղծում, թե ինքը կատարում է ՌԴ նախագահի հանձնարարությունը, որ ուզում են Ռուսաստանի հետ լինել, խաղաղապահների ներկայությունը երկարաձգել:
Ցանկացած պետություն, որպես միջնորդ, նախևառաջ հանդես է գալիս իր երկրի շահերից. Ռուսաստանի շահը, օրինակ, այն է, որ իրեն տրվի առաջնահերթություն և պահպանվի այնպիսի ստատուս-քվո, որն ընդունելի կլինի բանակցող երկու կողմի համար: Ռուսաստանը մեծամասամբ հասավ իր նպատակին, և Պուտինը հայտարարեց, որ մեծ խնդիր է դելիմիտացիան, ուստի ստատուս-քվոն պահպանելով՝ պետք է բանակցել իրենց գլխավոր շտաբի քարտեզներով:
Եթե գլխավոր միջնորդը մնում է Ռուսաստանը, ապա բանալին նորից նրանց ձեռքում է, իսկ խաղաղության պայմանագրի ստորագրումը դեռ կձգձգվի:
Ո՞րն է մեր նպատակը, մենք հասա՞նք մեր նպատակին, եթե ոչ, ապա ինչո՞ւ
Ալիևը հասկացավ, որ հիմա ուժի միջոցով դեռ չի կարող հասնել իր նպատակին, բայց կգտնեն ճիշտ պահը, ինչպես, օրինակ, եղավ այս տարի սեպտեմբերի 12, 13-ին, որի արդյունքում այդքան զոհեր կրկին ունեցանք:
Ադրբեջանի համար նշանակություն չունեն ինքնորոշման իրավունք, տարածքային ամբողջականություն և ուժի չկիրառման սկզբունքները:
Ադրբեջանին, սակայն, հիմա պետք չէ անցնել լայնածավալ ռազմական գործողությունների, Հայաստանի գործող իշխանությունները երկիրն այն վիճակի են հասցրել, որ 1-2 կրակոցն էլ բավարար է Հայաստանի բնակչությանը լարվածության մեջ պահելու համար:

Ալիևը հասկանում է, որ Արևմուտքն Ադրբեջանում այնպիսի շահեր ունի, որ բացի քննադատությունից իր նկատմամբ՝ չի դիմի կոշտ միջոցների:
Արևմուտքը Ալիևի հետ կոշտ լեզվով չխոսեց, որովհետև ունի իր կենսական շահերը, և հանուն Հայաստանի նրանք ոչինչ չեն անի դրանց վնասելու գնով:
Բրյուսելյան բանակցությունների միջոցով ՀՀ իշխանությունները փորձեցին խաղ ձևակերպել՝ իբրև այլընտրանք Ռուսաստանի առաջարկին: Այնինչ, առանց վերլուծության և քո այլընտրանքի ու միջնորդների շահերի ճիշտ հաշվարկի, վտանգը կլինի մեծ զիջումը:
Իրենց համար ճիշտ պահին Ադրբեջանն ու Թուրքիան կարող են իրենց քայլերը ներկայացնել՝ որպես ճարահատյալ միջոց, որը կբխի թե՛ խաղացողների, և թե՛ իրենց շահերից:
Այս իշխանությունների համար իրենց կատարած բոլոր քայլերն աննախադեպ են… ասում են՝ ամեն ինչ սկսում են իրենց զրոյական կետից… Միայն հոգեբանները կարող են ասել, թե ինչո՞ւ և ո՞ր դեպքում է մարդու համար կարևոր սկսել զրոյական կետից…
Նիկոլ Փաշինյանը այնքան խոցելի է, նա կորցրել է մեծ երկրների վստահությունը. Պուտինը հավատո՞ւմ է Փաշինյանին, իհարկե՝ ոչ, ինչպեսև ոչ ոք չի վստահում:
Ռուսները հասկանում են, որ այսօր չեն կարող բարձրաձայն հայտարարություններ անել հակաադրբեջանական և հակաթուրքական քայլերի մասին, դրա համար կա Իրանը՝ որպես զսպող օղակ:
Հայաստանի իշխանություններն այսօր պասիվ դիրք են զբաղեցնում. Որտե՞ղ էր մեր դիվանագիտությունը 2020 թվականին, թշնամուն զսպելու համար անհրաժեշտ է կիրառել բոլոր կոմպոնենտները՝ դիվանագիտություն, քաղաքականություն, ռազմական ուժ, քարոզչություն… ո՞ւր էին, ինչո՞վ էին զբաղված:
Փաշինյանի վարքագիծն ինձ հիշեցնում է ռուսական հայտնի հեքիաթի հերոս կալաբոկին՝ ես արջից փախա, ես գայլից փախա… ասելով՝ ժամանակ է շահում: Իսկ վերջում, գիտեք, ինչ եղավ կալաբոկի հետ… Ժամանակ կարելի է շահել, բայց այն պետք է ճիշտ օգտագործել և կատարել զսպողական քայլեր: Մենք դասեր չենք քաղում անցյալից և ասում ենք, թե հաշտություն, խաղաղության պայմանագիր ենք ուզում կնքել Ադրբեջանի և Թուրքիայի հետ, բայց խաղաղությունը հավերժ չի լինում, ավելին, քո ուզած խաղաղությունը մյուս կողմն էլ պետք է ուզի:
Կան անձնական, կուսակցական շահեր, երբ դու դրանք ավելի ես կարևորում, քան պետության ու բարոյական շահերը, ապա իրավունք չունես շարունակելու ղեկավարել երկիրը:
Բարդ և տանգնապալի վիճակ է, և ցանկալի չէ, որ հայտնվենք Առաջին համաշխարհային պատերազմի վիճակում, մենք պետք է մտածենք, թե ինչպես ենք օգտագործում մեր ամենակարևոր՝ մարդկային ռեսուրսը. ոչ միայն Հայաստանի շուրջ 3 մլն բնակչությունը, այլ նաև Արցախը, Սփյուռքը, բայց այսօր կորցրել են այս իշխանությունները Սփյուռքի վստահությունը, Սփյուռքը համախմբելու փոխարեն՝ պառակտել են:

Եթե դու կանգնած ես իշխանության ղեկի մոտ ու ասում ես՝ ես թույլ եմ, չեմ կարողանում, ուրեմն հեռացի՛ր:
Մենք պետք է դառնանք քաղաքական ազգ և ոչ թե դառնանք տարածք՝ կցված Ադրբեջանին ու Թուրքիային:
Արևմուտքը տեսնում է, թե ինչպես են Հայաստանի իշխանությունները վարվում ընդդիմության հետ, բայց լռում են, որովհետև Փաշինյանն իրենց ձեռք է տալիս:
Մեր երկրում քվազի-ժողովրդավարություն է, ժողովրդավարությունը ծաղրի է ենթարկվում:
Ոչ մի ժողովրդավարություն, ոչ մի ազատություն չի լինի, եթե լուծված չեն քո երկրի անվտանգության խնդիրները, մենք այսօր ունենք անվտանգության լրջագույն խնդիր:
Այո, բանակցողին պետք է փոխել:
Այսօր գնվող յուրաքանչյուր դրոնն ավելի կարևոր է, բայց այս իշխանությունը պետական բյուջեի միջոցները ոստիկանության վրա է ծախսում, որպեսզի ապահովի իր անձնական անվտանգությունը, որպեսզի պահի իր իշխանությունը:
Իշխող «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցությունը իբրև թե պայմանագիր է կնքել քաղաքացու հետ. իսկ քաղաքացուն հարցնո՞ւմ են, թե՞ ինչ ուզում՝ անում են, հաշվետո՞ւ են իրենց արածների համար:
Այսօրվա իշխանությունները օպորտունիստ են, քանի որ անում են այն, ինչ իրենց համար է կարևոր:
44-օրյա պատերազմը հրահրվեց ՀՀ գործող իշխանությունների կողմից:
Երկիրը նոր վտանգների, մարտահրավերների առջև են կանգնեցնում: