«Սա իրավական անգրագիտության արդյո՞ւնք է, թե՞ սեփական սխալը ընդունելուց վախենալու հետևանք». Ռոբերտ Հայրապետյան
Իրավաբան Ռոբերտ Հայրապետյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է.
«««ՎԱՀՐԱՄ ԱՎԵՏԻՍՅԱՆԻ» ԲԱՌԵՐԸ
«ԷԴԳԱՐ ՇԱԹԻՐՅԱՆԻ» ԲԱՌԵՐՈՎ ՓՈԽԱՐԻՆԵԼՈՒ» ՄԱՍԻՆ
Լայն քննարկման առարկա դարձավ ՀՀ կառավարության «Սահմանադրական դատարանի դատավորի պաշտոնում թեկնածու առաջադրելու մասին» N 1232-Ա որոշման փոփոխությունը, որով կառավարությունը ընդամենը փոփոխել էր նախկին և ներկա թեկնածուների անունները։
Մի քանի մասնագիտական դիտարկում այս առնչությամբ․
Նախ Սահմանադրական դատարանի դատավորի պաշտոնում թեկնածու առաջադրելու կառավարության լիազորության իրականացումը կլասսիկ առումով վարչարարություն է, որը կարող է ավարտվել ինչպես նորմատիվ, այնպես էլ անհատական իրավական ակտի ընդունմամբ։
Այս պարագայում վարչարարություն իրականացվել է ինչպես Ավետիսյանի, այնպես էլ Շաթիրյանի առաջադրման ժամանակ, բայց վերջինիս դեպքում ըստ էության որևէ իրավական ակտ ընդունված չէ։
Երկրորդ՝ որոշումը, որում կատարվել է փոփոխությունը ընդունվել է 2020 թվականի հուլիսի 23-ին և դրա գործողությունը տարածվում է հուլիսի 23-ից հետո ծագած հարաբերությունների վրա։ Միայն անվանումների փոփոխությունն այս պարագայում թույլ է տալիս պնդելու, որ որոշումը գործում է 2020 թվականի հուլիսի 23-ին, իսկ դա նշանակում է, որ Էդգար Շաթիրյանի մասով որոշմանը տրվել է հետադարձ ուժ և վերջինս այս ընթացքում պարտավոր էր իրականացնել Սահմանադրական դատարանի դատավորի պաշտոնում առաջադրված թեկնածու կարգավիճակից բխող որոշ գործողություններ, որոնք չեն իրականացվել։
Ասվածը հիմնավորվում է նաև նրանով, որ խնդրո առարկա կառավարության որոշման մեջ գոնե չի սահմանվել անցումային դրույթ, որով կկարգավորվեր տվյալ որոշման դրույթները Շաթիրյանի վրա Օգոստոսի 25-ից հետո տարածվելու հարցը։
Հիմնական հարցը մնում է անպատասխան․ սա իրավական անգրագիտության արդյո՞ւնք է, թե՞ սեփական սխալը ընդունելուց վախենալու հետևանք»:
