«Հնարավորություն կա հաջողության հասնելու, բայց ֆինանսական խնդիրների պատճառով չենք կարողանում»

Մարզական տարին մոտենում է ավարտին և անցնող տարին ամփոփելու ժամանակն է: Սպորտային 2017 թվականը լի էր ձեռքբերումներով, ինչ-որ տեղ կորուստներով, բայց նաև նոր գրված էջերով: Այսպիսի նոր էջ էր նաև հեծանվասպորտի աշխարհի գավաթի առաջին փուլում Էդգար Ստեփանյանի նվաճած արծաթե մեդալը: Այն անկախ Հայաստանի պատմության մեջ այդ մարզաձևի առաջին մեդալն էր միջազգային մրցահարթակներում: Էդգարի հետ հանդիպեցինք մեր խմբագրությունում: Հաճելի և ջերմ զրույցի ընթացքում Ստեփանյանը «Արմենպրես»-ի հետ զրույցում խոսեց ձեռքբերումների, մարզաձևում առկա խնդիրների, երկար սպասված մեդալի մասին:

-Ինչպե՞ս սկսեցիք զբաղվել հեծանվասպորտով:

–Հեծանվասպորտով սկսել եմ զբաղվել 2009 թվականից: Սկզբում ընկերներս էին մարզվում, ես էլ որոշեցի միանալ նրանց: Հետո մասնակցեցի մրցաշարերի: Առաջին մրցաշարերում պարզապես հաճույք էինք ստանում: Սակայն հետո, երբ սկսեցի հաղթել իրար հետևից, ավելի խորը սկսեցի զբաղվել:

-Ինչպիսի՞ արձագանք տվեցին ընտանիքի անդամները:

-Առաջին հեծանիվս նվեր եմ ստացել հորիցս, 5 տարեկանում: Բոլորն էլ լավ արձագանքեցին, ուրախ էին ինձ համար: Թեպետ ուզում էին, որ դպրոցում գրանցածս հաջողությունները շարունակական լինեն: Սկզբնական շրջանում համատեղում էի, հետո արդեն կենտրոնացա հեծանվասպորտի վրա: Ոչ միայն ընտանիքում, այլև ամբողջ ցեղում ոչ մեկ սպորտով չի զբաղվել, ես առաջինն եմ:

-Էդգար, այս տարին բացառիկ էր հայկական հեծանվասպորտի համար: Դուք աշխարհի գավաթի խաղարկությունում դարձաք արծաթե մեդալակիր: Ի՞նչ է այդ մեդալը ձեզ համար:

-Նախ հպարտ եմ, որ կարողանում եմ հայկական հեծանվասպորտը ճանաչելի դարձնել ոչ միայն Հայաստանում, այլև աշխարհում: Այս մեդալը տարիների քրտնաջան աշխատանքի արդյունք էր: Պորտուգալիայում Եվրոպայի Մ23 տարեկանների առաջնությունում վնասվածք ստացա: Դրանից հետո Եվրոպայի մեծահասակների և աշխարհի գավաթի խաղարկության հերթական փուլը դեռ առջևում էր: Վնասվածքով մասնակցեցի Ֆրանկոֆոն խաղերին: Հետո բժշկի` Դավիթ Մոսինյանի և մասաժիստ Էդգար Ավետիքյանի օգնությամբ վերականգնվեցի: Միաժամանակ թե բուժվում, թե մարզվում էի:

Եվրոպայի մեծահասակների առաջնության ժամանակ արդեն ցավեր չունեի և ինձ լավ էի զգում և սկրեչ ձևում 11-րդն էի: Եվ միայն 10 օր անց մասնակցեցի աշխարհի գավաթի խաղարկության փուլին: Սկրեչում մրցում էին Օլիմպիական խաղերի մեդալակիրները, աշխարհի և Եվրոպայի չեմպիոնները: Եզրափակիչ դուրս եկա 6-րդ տեղով, իսկ եզրափակչում «Start list»-ը նայելիս դժվարանում էի պատկերացնել, թե ինչ կստացվի: Բայց ինձ հաջողվեց երկրորդը հատել եզրագիծը: Հայաստանը, որ մեկ մարզիկով էր ներկայացել, կարողացավ մեդալ նվաճել:

-Ո՞վքեր են ձեր մարզաձևում քեզ համար օրինակելի մարզիկները:

-Կան օրինակելի շատ մարզիկներ և հիմնականում անգլիացիները: Օրինակելի է անգլիացի Բրեդլի Ուիգինսը, ով Օլիմպիական խաղերի քառակի հաղթող է, «Tour de France»-ի և աշխարհի յոթակի չեմպիոն: Հետևում եմ բոլոր մարզիկներին, ովքեր մեծ հաջողության են հասել՝ նոր բաներ սովորելով:

-Կա՞ մի բան, որը չեք սիրում հեծանվասպորտում:

-Գուցե այն, որ քիչ մրցաշարերի եմ մասնակցում: Հնարավորություն կա հաջողության հասնելու, բայց ֆինանսական խնդիրների պատճառով չենք կարողանում: Ֆեդերացիան ամեն ինչ անում է մեզ` մարզիկներիս աջակցելու համար:

-Կա՞ն ակումբներ, որոնց հետ ապագայում կհամագործակցեք:

-Դեռ, ոչ: Աչքիս առաջ ունեմ ակումբներ Եվրոպայում և ԱՄՆ-ում: Հիմնական մրցաշարերը լինում են Եվրոպայում:

-Բոլոր մարզիկների մեծագույն երազանքը Օլիմպիական խաղերին մասնակցել և մեդալակիր դառնալն է: Ի՞նչ է պետք ձեզ դրան հասնելու համար:

-Հեծանվասպորտը թանկ մարզաձև է, և Օլիմպիական խաղերին հասնելու համար պետք է մասնակցել մի շարք մրցաշարերի: Մեր դեպքում օլիմպիական ուղեգրերը տրվում են վաստակած միավորի շնորհիվ: Բայց կան մի քանի մրցաշարեր, որոնց մասնակցությունը պարտադիր է: Հիմա ես աշխարհում 23-րդն եմ, և հաջորդ տարվա գավաթի խաղարկությունում աշխարհից մասնակցում է միայն մեկ մարզիկ: Վարկանիշային միավոր տալիս է աշխարհի առաջնությունը, և այս պահի դրությամբ ես իրավունք ունեմ մասնակցելու աշխարհի առաջնությանը: Ձգտում եմ միավորներս հասցնել 1100-ի, որպեսզի աշխարհում դառնամ 12-րդը և վերջնականապես ապահովեմ տեղը աշխարհի առաջնությունում:

-Էդգար, սնահավատ եք արդյո՞ք:

-Ոչ, չեմ: Առաջին հերթին քրիստոնյային բնորոշ հավատքով եմ: Ունեմ մի խաչ, որը հետս է մրցումների ժամանակ:

-Մարզիկը պետք է ավելի շատ տաղանդավո՞ր լինի, թե աշխատասեր:

-Իմ կարծիքով մարզիկը կարող է շատ տաղանդավոր չլինել, բայց աշխատասեր` պարտադիր: Կարևոր է, որ նաև նպատակասլաց լինես, իմանաս՝ ինչի հետևից ես գնում:

–Ամփոփելով 2017 թվականը՝ ինչպիսի՞ տարի էր այն ձեզ համար:

-Թե լավ տարի էր, թե` վատ: Նորմալ մեկնարկեց, հետո մի պահ վնասվածքի պատճառով վատացավ, բայց, ընդհանուր առմամբ, հաջող էր:

-Էդգար, մի քանի բլից հարցեր: Ֆուտբոլ, թե՞ թենիս:

-Ֆուտբոլ:

-Պիցցա, թե՞ պաղպաղակ:

-Պիցցա:

-Թոմը, թե՞ Ջերին:

-Ջերին:

-Սև, թե՞ սպիտակ:

-Սև:

-Լենս Արմսթրոնգ, թե՞ Գրեգ վան Ավերմատ:

-Ավերմատ:

Հարցազրույցը` Վարվառա Հայրապետյանի