«Երբ էլ լինի՝ պատրաստ պետք է լինենք կռվելուն». Արկադի Կարապետյան
Եվրասիական միությանը Հայաստանի միանալու ցանկությունը, այդ առիթով Աստանայում` Նազարբաեւի կողմից հնչեցված հայտարարությունը, որ Հայաստանը պետք է անդամակցի այդ միությանն առանց Լեռնային Ղարաբաղի, դրան հաջորդած ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունը, թե «Ղարաբաղը, գոնե մեր օրենսդրությամբ, գոնե մեր պատկերացումներով, Հայաստանի մաս չէ այսօր կազմում» Արցախում վերջերս ամենաշատ քննարկվող թեմաներից են։
Այս զարգացումների շուրջ Karabakh-open.info-ն զրուցեց ԼՂՀ ինքնապաշտպանական ուժերի առաջին հրամանատար Արկադի Կարապետյանի հետ։
Նրա կարծիքով՝ վերջերս Հայաստանի ու Արցախի շուրջ տեղի ունեցող իրադարձությունները հայերի դեմ վարվող քաղաքականության հերթական քայլերն են, իսկ դրանք արվում են հենց այն պատճառով, որ հայությունն այսօր միասնական չէ եւ ինքնուրույն չի վարում իր քաղաքականությունը։
Նա, գնահատելով տարբեր կազմակերպությունների կողմից իրականացվող լոբբիստական աշխատանքները եւ Սփյուռքի ներդրումը Հայրենիքում, ցավով է արձանագրում, որ ամենագլխավորը չի արվում՝ «դա այն է, որ հայությունը համախմբվի ու պատրաստ լինի կռվի՝ ամեն տեղ՝ հանուն հայության շահերի»։
«Ռուսաստանում էլ են կոտորելու, Եվրոպայում էլ, հայությունը պետք է պատրաստ լինի։ Այսօր Ռուսաստանում ամեն օր հայ են սպանում, հայի բիզնեսին խանգարում, իսկ ի՞նչ է անում Արա Աբրահամյանը, ոչինչ, միայն հայերին է լռեցնում։ Այսօր այնտեղ այնքան զորք պետք է լինի, որ եթե, Աստված մի արասցե, Հայրենիքում պետք լինի՝ նախ գոնե ինքնապաշտպանություն կազմակերպվի եւ երկրորդ՝ 100 հազար զինվոր գա կռվելու։ Հայերը որտեղ գնան կոտորվելու են, բացի հայրենիքից»,-համոզված է Արկադի Կարապետյանը։
Նա դեռեւս անցյալ տարի էր ասել, որ Հայաստանը պետք է ինքնուրույն քաղաքականություն վարի, եւ չմիանա ոչ Մաքսային միությանը, ոչ էլ Եվրամիությանը։ Պատմությունը դա է ցույց տալիս, որ ոչ ոքի վրա հույս դնել չի կարելի. «Ես չեմ կարողանում մոռանալ, որ ռուսները Ղարաբաղից հեռանալիս, չնայած ղարաբաղցիների խնդրանքին, զենքերը չթողեցին, բայց գնացին Եվլախ ու կոտորվեցին. համ մեզ անզեն թողեցին, համ էլ կոտորվեցին։ Դա ռուսների համար էլ է պատմություն, որից պետք է դասեր քաղեին, բայց չեն անում»։
Սկսած Պյոտր առաջինից մեզ մշտապես խաբում են, Եվրասիական միությունն էլ հերթականն է: Կարելի է ցանկացած երկրի ղեկավարի քայլերից գուշակել, թե դրանք ուր են տանում։ Ռուսաստանի քայլերն ինձ դուր չեն գալիս։ Առաջինն այն, որ Ադրբեջանին զենք է վաճառում՝ հիմնավորելով, թե բիզնես է: Հարց է ծագում, բա ինչո՞ւ սիրիական ընդդիմությանը չի վաճառում այդ զենքը, եթե իրոք բիզնես է:
Եվրասիական միությունից Արկադի Կարապետյանը ոչինչ չի ակնկալում, քանի որ Հայաստանը, ըստ նրա, նորից կլինի տուժողի դերում։ Եթե Ռուսաստանն այլ պետություններին միլիարդներով պարտք է ներում, իսկ Հայաստանին ոչ, ավելին՝ պարտքի դիմաց վերցնում է ամենազարգացած գործարանները, որոնք մինչ օրս չեն աշխատում, խոսում է ռազմական համագործակցության մասին, բայց ընդամենը «Կամազ» կենտրոն են դնում, որտեղ մեքենաներ են վերանորոգելու, ու միաժամանակ Ադրբեջանին նոր զենքեր վաճառում, ընդ որում՝ մասսայական ոչնչացման, ապա «բարեկամ» համարվող Ռուսաստանից ոչ մի լավ բան ակնկալել պետք չէ։ Սա նշանակում է, որ Ռուսաստանը համաձայն է հայերի մասսայական ոչնչացմանը, այլապես նման կարգի զենք չէր վաճառի Ադրբեջանին։ «Այս ամենը համադրելով տեսնում ես, որ Ռուսաստանը, մեղմ ասած, քո ընկերը չէ»։
«Դեռեւս անցյալ տարի եմ ասել, որ ՄՄ-ին անդամակցելու դեպքում մաքսակետում ուզբեկներ, ռուսներ եւ այլ ազգի ներկայացուցիչներ կարող են հայտնվել, եթե չասենք, որ հնարավոր է սահմանապահներ դնեն, իսկ հետեւանքներն արդեն կարելի է պատկերացնել՝ նրանք այնքան են զզվեցնելու, որ կամ պետք է խփենք, կամ էլ թողնենք-հեռանանք, այսինքն կյանքը կդարձնեն անհնարին ու կհասնեն Ղարաբաղի հայաթափմանը»,-գտնում է ԼՂՀ ինքնապաշտպանական ուժերի առաջին հրամանատարը, ում կարծիքով՝ դա էլ հենց Թուրքիայի ու Ադրբեջանի գերագույն նպատակն է, որի իրականացման մեջ փաստորեն Ռուսաստանը մեծ դեր ունի։ «Գումիլյովը մի միտք է տվել, որը Պուտինը շարունակում է՝ «Русский мир во главе тюркского»։
Հիմա պատկերացրեք, թե այս ամենում մենք ինչ տեղ ենք գրավում։ Եվրասիական միությունը հենց այդ հայեցակարգի շարունակությունն է, եւ դա է ամենամտահոգիչը»։
Արկադի Կարապետյանը նաեւ զարմանում է, թե Հայաստանն ինչ գործ ունի Եվրասիական միությունում, որտեղ Նազարբաեւի խոսքերով՝ Ադրբեջանի նախագահն է ղեկավարում։ «Հետո մե՞զ էլ է ղեկավարելու Ադրբեջանը»,-հարցնում է նա։
Այս ամենը ցույց է տալիս, որ «երբ հայերը կռվել են՝ հաղթանակել են, իսկ հաղթել են, քանի որ ինքնուրույն են եղել»։ «Եթե Հայաստանը սկսի ինքնիշխանությունից հրաժարվել, ապա շատ կարճ ժամանակում կկորցնենք պետությունը։ Սա նշանակում է. որ եթե չպատերազմենք՝ կպարտվենք։ Իսկ պայքարը միշտ մեզ պետք է, քանի որ ոչ ռուսները, ոչ էլ եվրոպացիները մեզանից ձեռք չեն քաշի։ Երկուսի նպատակն էլ մեկն է՝ մեզ իշխեն, ոչնչացնեն, իրենց մեջ ձուլեն եւ այլն։ Իսկ այս պարագայում մեկ ելք կա՝ ինքնուրույն քաղաքականություն պետք է վարենք։ Սա բոլորիս խնդիրն է, որին պետք է մասնակցի նաեւ ժողովուրդը։ Կան բաներ, որոնք պետք է պահպանել՝ ինքնուրույնություն, ինքնուրույն քաղաքականություն, հզոր բանակ, ընդ որում՝ գաղափարախոսությամբ հզոր»։
Ըստ Արկադի Կարապետյանի՝ ազգը պետք է սովորական ապրելու համար հայեցակարգ ունենա եւ դրանով առաջնորդվի, այլ ոչ թե մոդայիկ դոկտրինաներով։ «Ըստ այդ հայեցակարգի աշխարհի հետ կռիվ չունենք, աշխարհն էլ մեզ ոչինչ չի կարող անել։ Մինչեւ չիմանանք ինչ հայեցակարգով ենք ապրում՝ մեր քաղաքականությունը էֆեկտիվ չի լինի։ Հիմա մեկը մի բան է ասում, մյուսն՝ այլ, իհարկե ազատություն է, եւ մարդ ազատ արտահայտվելու իրավունք ունի, բայց ընդհանուր հայեցակարգ պետք է լինի, այլապես կլինի ինչպես հիմա. ամեն ինչ գնում է պառակտման, ինչի դեպքում մեզ կոտորելն իրենից խնդիր չի ներկայացնի։ Մարդիկ չեն գնում միասին հարց լուծելու։ Ասված է՝ Ձայն բազմաց՝ ձայն Աստծո։ Եթե բազմությունը բարի գործով է կանգնում՝ հաղթում է։ Դա տեսել ենք 1988-ին, արցախյան պատերազմի ժամանակ, Սարդարապատում»։
Վտանգն, ըստ նախկին հրամանատարի, ակնհայտ է, Նազարբաեւ զանգ է հնչեցրել։ Այս դեպքում հայկական իշխանությունները պետք է ադեկվատ քայլերի դիմեն, իսկ եթե չեն կարող, ապա պետք է դիմեն ժողովրդին։ «Երբ էլ լինի՝ պատրաստ պետք է լինենք կռվելուն։ Եթե այդ հոգեվիճակից դուրս գանք՝ կպարտվենք. նորմալ մարդու ադեկվատ ռեակցիա է՝ պայքարել հանուն հայրենիքի, իսկ ավելի կոնկրետ՝ ընտանիքը պետք է պահել թշնամուց, այլապես նա կգա ու կգրավի քո տարածքը եւ տիրություն կանի։ Աստծո պատգամն է պահել հաղթանակը, հայրենիքը, որը գտնվում է աշխարհի ամենանպաստավոր տեղը»,-համոզված է Արկադի Կարապետյանը։
