5000 զինվոր զոհվի ու դրա հաշվին` կոմբիկեր բերե՞մ բաքվից. Շպռոտ
Երգչուհի Անի Թովմասյանը` Շպռոտը գրում է. «3 ժամ խոսում եմ Հայրենիքից, Աստծուց ու սրբություններից։ Մի հատ գեյաօբռազնի երևույթ գրելա թե բա` էնքան մանկապարտեզ ու ասֆալտ, կտուր ու կռիշ որ նիկոլնա սարքել, ոչ ոք չի սարքել։ Այսինքն դուք էլի բգի մասի՞ն եք մտածում։
Այսինքն, եթե ադրբեջանում ունես տասնյակ գերիներ, բանտում Սրբազաններ՝ ես կտուրիս մասի՞ն մտածեմ։ Կարա՞ս հող հանձնես ու դրա եկամուտով դպրոց սարքես։ 5000 զինվոր զոհվի ու դրա հաշվին` կոմբիկեր բերե՞մ բաքվից։
Եղեռնը մոռանամ ու դրա հաշվին էրդողանի կնգա կողքը նկարվեմ թուրք դիզայների շորո՞վ։ Արցախը տամ, որ առանց կրակոցների մանկապարտեզ սարքե՞մ։ Էտա՞ ձեր մենտալիտետը։ Գերիներիս մոռանա՞մ ու ալիևի կնգա հետ նկարվե՞մ։ Գերիները Հայ են արա Հայը տանջվումա էսօր թուրքի տան մեջ, ի՞նչ դպրոց ու կռիշ։ Հեցը հայկականա ուրիշի Հոր բանտարկությա՞մբ։ Հեցը ժողովրդիննա ՝ բարերարի բանտարկության շնորհի՞վ։ Հիվա՞նդ եք դուք։ Էտքան սովա՞ծ եք։ Ասենք Աստված ջան մեզ խելք ողորմա ինչ կլինի։
PS . Նախկինների ժամանակ մեր կտուրից կաթում էր հենց անձրև էր գալիս ( ոտքերիս վրա քնած ժամանակ հիշում եմ)։
Մամաս գնաց Պետությունից օգնություն խնդրելու՝ որպես Զոհված Ազատամարտիկի Այրի՝ մերժել էին։ Ես աշխատեցի մատուցող ու փող հավաքեցի սարքեցինք կտուրը։ Բայց էտ ժամանակ Արցախը կար, Շողակաթը կար, Եկեղեցին մեր Պիոներ պալատում ուտելիք էր բաժանում տատի պապիներին՝ Գարեգին Բ ի ծրագիրն էր։ Պիոներ պալատը դարձավ Հայօրդաց տուն։ Ես էլ սոված էի, բայց նիկոլի գեյերը չկային։ Սոված էի բայց Երազանք ունեինք։ Հիմա Երազանք չթողին։ Հիմա կոմբիկերա բաքվից, ամաչելով կեր Անի ջան, զատո սոված չես»։
