Նարեկ Կարապետյանը խոսում է «կոմպրոմիսային» տրամաբանության մասին. Հակոբ Բադալյան
Քաղաքական վերլուծաբան Հակոբ Բադալյանը Թելեգրամի իր ալիքում գրում է.
«Երկու օր առաջ հարցազրույցում պատասխանելով Սամվել Կարապետյանի շարժման մասին հարցին՝ կարճ գնահատական ներկայացրի՝ որ իմ տպավորությամբ Կարապետյանի շարժումը կարող է լինել որոշակի ներընդդիմադիր կոմպրոմիսի դրվագ: Չեմ մանրամասնել, բայց իհարկե նկատի չունեմ այն, որ Կարապետյանի շուրջ համախմբվում են բոլորը: Պարզապես, Կարապետյանի շարժման ֆունկցիոնալ դերի «գաղափարը» կարող է ընդունելի լինել բոլորի համար, որպես ծայրահեղություններից հեռու ֆունկցիոնալ դեր:
Գուցե առաջիկայում առիթ կլինի այս հանգամանքը ավելի մանրամասնելու, տարբեր գրառումներով կամ շարքով:
Այսօր, Սամվել Կարապետյանի անվամբ առաջնորդվող շարժման համակարգող Նարեկ Կարապետյանը իր տարածած տեսանյութում անում է շատ հատկանշական մի հայտարարություն. «Այս շաբաթվա երկու օրակարգերը հեղափոխական օրակարգեր էին, իմ կարծիքով, որովհետև մեր երկիրը առաջին անգամ սկսում է քննարկել, մեր երկրի իշխանությունը և ապագա իշխանությունները սկսում են քննարկել մի ձևաչափ, որը կապված է մարդկանց կյանքի հետ, մենք չենք վիրավորում ոչ մեկին, և աշխատում ենք պահել այդ կարմիր գծերը, ոչ թե նրա համար, որ չենք տեսնում խնդիր իրար մեջ, կամ մենք չենք տեսնում խնդիր իշխանության անցած ճանապարհի մեջ, այլ տեսնում ենք, որ դա չի օգնելու մարդկանց, և կարևոր է լավ երկիր սարքելու միակ ճանապարհը օրակարգերը սարքել մարդկանց օգտակար օրակարգեր, օրինակ, պատկերացրեք ինչ լավ օրակարգ է դպրոց, թե գործարան, պատկերացրեք՝ ինչ լավ օրակարգ է սակագնի իջեցնել, թենույնը պահել, և ոչ մի վիրավորանք, ոչ մի իրար անվանարկում, սա է ճանապարհը նորմալ երկիր ունենալու, և բոլոր նորմալ երկրները քննարկում են մտքերը և առաջարկները, և ոչ թե մարդկանց»:
Գուցե ավելորդ չէ նկատել, որ նա այս մասին տեսանյութը տարածում է ԱՄՆ-ից, Նյու Յորքից: Ի դեպ, նա ասում է, որ ավելի ուշ կներկայացնի, թե ինչ նպատակով է այնտեղ: Մինչ այդ, տարբեր աղբյուրներ հայտնել են, որ նա օրինակ հարցազրույց է տվել Նահանգներում բավականին հայտնի հաղորդավար, իհարկե նաև քաղաքական համատեքստում նշանային ֆիգուր Թաքեր Կարլսոնին: Որքանով է այդ տեղեկությունը իրական, կիմանանք գուցե առաջիկայում:
Վերադառնալով ԱՄՆ-ից Նարեկ Կարապետյանի արտահայտած մտքին: Մենք տեսնում ենք, որ նա ամբողջապես խոսում է հենց «կոմպրոմիսային» տրամաբանության մասին: Կոմպրոմիս ոչ թե իշխանության բովանդակության հետ, այլ կոմպրոմիս խաղի կանոնների թեկուզ նվազագույն մակարդակի հաստատման հարցում:
Եվ, ես կարծում եմ, որ Կարապետյանները այս քայլին չէին գնա, չունենալով հիմնական այլ ընդդիմադիր խմբերի գոնե զգալի մասին առնվազն լուռ համաձայնությունը:
Այս թեման, կրկնեմ, ենթակա է բացելու: Եվ շատ կարևոր թեմա է: Ես ինքս այս «փիլիսոփայության» մասին խոսել եմ վերջին երեք-չորս տարիներին պարբերաբար, նշելով, որ ընդդիմադիր պայքարի ծայրահեղ բեվեռացված մեթոդաբանությունը սպառել է իր հնարավորությունը: Դա գուցե գայթակղիչ է հանրության մի ստվար զանգվածի համար, բայց այն բոլորովին բավարար կամ էֆեկտիվ չէ ավելիի համար, քան հնարավոր է եղել մինչ այժմ: Հետևաբար, ավելիի համար պետք է նոր տրամաբանություն:
Ես չեմ կարող պնդել, որ դա հենց այն է, ինչ օրինակ ուրվագծվում է Նարեկ Կարապետյանի խոսքերում: Ավելին, դեռ պարզ չէ, իսկ կառավարող ուժն ինքը պատրա՞ստ է, ունի՞ ցանկություն «մրցել» այդ կանոններով, թե՞ հակառակը՝ միտված է հենց ծայրահեղ բեվեռացված պայքար սրելուն, որովհետև ինքն էլ լավ է պատկերացնում, որ այդ տրամաբանությամբ գործընթացում հակառակ կողմի էֆեկտիվության «լիմիտը» սպառված է անցնող տարիներին:
Բայց, այստեղ իհարկե հարցը լոկ իշխանության հետ կանոնների շուրջ պայմանավորվածության գալը չէ, այլ նաև, և գուցե գլխավոր հերթին՝ հանրության: Այդ տեսանկյունից, Կարապետյանի՝ Նյու Յորքից արտահայտած մոտեցման հասցեատերը իհարկե նաև հանրությունն է: Այլ հարց է, թե ինչ կոմունիկացիա կծավալվի այդ առումով հետագայում, կզարգացվի՞ առաջարկը, թե՞ ոչ:
Բայց ինքնին փորձը, իմ գնահատմամբ, կարևոր է և ունի հետագա աշխատանքի ներուժ:
Բայց, դարձյալ կրկնեմ, որ կան բազմաթիվ կարևոր հարցեր, որոնց հարկ է լինելու անդրադառնալ և ներկայացնել պատասխաններ»:
