«44-օրյայում մարտի դաշտում թիկունք չէինք զգում, ինչը կար 2016թ. ապրիլյան պատերազմի ժամանակ. անտեր գառին է գայլը տանում, պետք չէր անտեր թողնել ո՛չ բանակին, ո՛չ Արցախին». Արմեն Պետրոսյան

2016 թվականի ապրիլյան և 2020 թվականի 44-օրյա պատերազմի մասնակից, պահեստազորի մայոր, «Արդարություն և Վերադարձ» հայ ազգային և մշակութային արժեքների պահպանման հասարակական կազմակերպության համահիմնադիր Արմեն Պետրոսյանի խոսքով՝ որքան էլ ՀՀ օրվա իշխանությունը հայտարարի, թե ապրիլյան պատերազմում հայկական կողմը հաղթանակ չի տարել՝ ճշմարտությունը չի կարող փոխել, քանի որ Հայաստանը միանշանակ հաղթել է՝ Ադրբեջանը չկարողացավ հասնել իր նպատակին։

«Ադրբեջանը կարողացել է կատարել միայն մոտակա խնդիր, սակայն հետագա խնդիրները չի կարողացել կատարել։ Այսինքն՝ ցանկացած ռազմական միավորման առջև դրվում է խնդիր՝ հարձակման ժամանակ լինում է մոտակա, հետագա խնդիրներ և հարձակման շարունակման ուղղություն։ Եթե հակառակորդը կարողացել է իր մոտակա խնդիրը կատարել, ապա հետագա խնդիրը չի  իրականացրել և մեր հաղթանակը հենց այստեղ է, որ թշնամին չկարողացավ հասնել իր նպատակին»,-168.am–ի հետ զրույցում նշեց Արմեն Պետրոսյանը։

Ըստ նրա, ակնհայտ է, որ 2016 և 2022 թվականների պատերազմում միասնական ընդհանուր մտածելակերպը տարբեր էր, քանի որ ապրիլյան պատերազմի ժամանակ բոլորը համախմբված էին մեկ գաղափարի շուրջ, որ` Ադրբեջանը չի կարող հաղթել, և պետք է ստանան ջախջախիչ պատասխան։ Իսկ 44-օրյա պատերազմը սկսվեց Նիկոլ Փաշինյանի հայտարարությամբ, թե` «ինչ էլ լինի, մենք մեզ պարտված չենք համարի», որից հետո էլ եղավ այն, ինչ եղավ։

«Մենք 44-օրյա պատերազմում մարտի դաշտում թիկունք չէինք զգում, ինչը կար, ու զգում էինք 2016 թվականի ապրիլյան պատերազմի ժամանակ, այդ պատճառով էլ խնդիրը գերազանց էինք կատարում։ Լքված զինվորն ու սպան՝ անկախ իրենց պատրաստության աստիճանից, չեն կարող իրենց առջև դրված խնդիրը մեծ հաջողությամբ կատարել։ Քառօրյա պատերազմի ժամանակ, կոպիտ ասած՝ զինվորն ու սպան տեր ունեին, իսկ 44-օրյայում այդպես չէր։

Մարդիկ, որոնք ասում են, թե 2016 թվականին Ադրբեջանը հետախուզություն է կատարել, որպեսզի հետագայում հարձակվի Արցախի վրա, ցույց են տալիս իրենց անգրագիտությունը։ Բանակային մակարդակում մարտի հետախուզություն չեն կարող կատարել, որովհետև դա օպերատիվ մակարդակի հետախուզություն է, որն անցկացնում են ծայրահեղ դեպքում։ Ադրբեջանն ուներ բավականին հզոր միջոցներ թե օդային, թե գաղտնալսման համար, որպեսզի գաղափար կազմեր մեր զորքի վերաբերյալ, ուստի մարտի հետախուզության կարիք չուներ»,- հավելեց մեր զրուցակիցը։

Նա շեշտեց՝ 44-օրյա պատերազմում ՀՀ իշխանությունը պարտվեց և՛ քաղաքական, և՛ մարտի դաշտում, ուստի քաղաքական դաշտի ձախողումը բերեց նրան, որ մարտի դաշտում զինվորը զգաց՝ թիկունքը բաց է։

«Ժողովրդական առած կա, ասում է՝ անտեր գառին է գայլը տանում, պետք չէր անտեր թողնել ո՛չ բանակին, ո՛չ Արցախին, որ այսօրվա իրավիճակից չբողոքեին։ Այս իշխանությունները 44-օրյա պատերազմի իրենց ձախողումը տեղափոխում են նախորդ իշխանությունների դաշտ, թե ապրիլյանում պարտվել են, ուստի 44-օրյայում էլ պարտվեցինք, սա անգրագիտություն է»,- նշեց Արմեն Պետրոսյանը։

Նա նաև ասաց, որ ապրիլյան պատերազմի ժամանակ բանակի հրամանատարությունը պրոֆեսիոնալներ էին, անցել էին ճանապարհ, գիտեին մարտավարություն։ Օրինակ, Լևոն Մնացականյանը, որն իր պաշտոնը զբաղեցրել էր երկար ճանապարհ անցնելուց հետո։ Մինչդեռ 44-օրյա պատերազմից առաջ բանակում պատասխանատու պաշտոնների էին նշանակվել մարդիկ, որոնք կարճ ճանապարհ էին անցել։

«Իշխանությունները 44-օրյայում քաղաքական դաշտի իրենց պարտությունները բերեցին մարտի դաշտ։

44-օրյայի ժամանակ ինքս հյուսիսային շրջանում էի՝ Մարտակերտի ուղղությամբ, այն պահին եմ զգացել, որ մեզ տանում են պարտության, երբ լսեցինք,  թե Նիկոլ Փաշինյանն ինչ է հայտարարել՝ «ինչ էլ լինի, մենք մեզ պարտված չենք համարի»։

Մենք ջոկատներից դարձել էինք կանոնավոր բանակ, բայց 44-օրյայում հակառակն էին ուզում անել, նույնը հիմա են ուզում, ինչը ենթադրում է մասնատել մեր ուժերը։

Կարծում եմ՝ անելանելի վիճակներ չկան, իսկ վիճակը փոխելու համար պետք է փոխվի իշխանությունը, որից հետո կկարողանանք վերականգնել մեր հարաբերությունները բնական դաշնակիցների հետ և պահենք մեր անվտանգությունը»,- ընդգծեց  Արմեն Պետրոսյանը։