«Ես ինձ մեղավոր եմ զգում, որ շատ քիչ եմ բարձրացրել այդ հարցը». Ռուբեն Բաբայան
Երևանի Հովհ. Թումանյանի անվան տիկնիկային թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Ռուբեն Բաբայանի կարծիքով՝ ոչ այդքան Ադրբեջանը, որքան Թուրքիան է խախտում հրադադարը:
«Որևէ մեկի համար դա գաղտնիք չէ. առաջին երկու հրադադարից հետո Թուրքիան իր բացասական վերաբերմունքը հայտնեց: ՄԽ-ն կամ գերտերություններից որևէ մեկը, կամ բոլորը միասին առաջին հերթին պետք է ճնշեն Թուրքիային և ստիպեն՝ դադարեցնել պատերազմը: Արդեն այսօր պարզ է, որ Ալիևը պարզապես խամաճիկ է, և ինչպես հիմա սրամտորեն ասում են՝ Էրդողանն ասել է՝ մենք կպատերազմենք մինչև վերջին ադրբեջանցին»,- 168TV-ի «Ռեվյու» հաղորդման ընթացքում ասաց նա:
Հարցին՝ Ադրբեջանը կատարում է պատերազմական հանցագործություններ, հարվածում է քաղաքացիական օբյեկտներին, խաղաղ բնակչությանը, ռմբակոծում է եկեղեցի, իսկ միջազգային կառույցները հանդես են գալիս բացառապես կոչերով. որքանո՞վ է համարժեք տարբեր կառույցների, կազմակերպությունների արձագանքը ստեղծված իրավիճակին, նա պատասխանեց.
«Նախ՝ ոչ միայն կոչերով, մենք գիտենք, որ ՄԻԵԴ-ն է որոշումներ կայացրել, դատապարտելը մի փոքր երկար պրոցես է, ուրիշ շատ կարևոր հարց կա՝ ինչպե՞ս անել, որ այդ արձագանքը լինի ավելի գործնական և ավելի արագ: Կոչը ենթադրում է, որ այն կողմը կամ կողմերը, որոնց ինչ-որ բանի կոչ ես անում, կրում են քո արժեքային համակարգը և անտարբեր չեն քո կոչի հանդեպ կամ հաշվի են նստում դրա հետ: Եթե նրանք ունեն ուրիշ արժեքային համակարգ, ապա թքած ունեն քո կոչի վրա: Եթե հնարավոր լիներ հարցերը լուծել կոչերով, ապա ոչ բանակ պետք կլիներ, ոչ զինված ուժեր, ոչ ուժային մեթոդներ: Մի անգամ կոչ արեցիք, չարձագանքեցին, երկրորդը պետք է լինի կոշտ արձագանք: Եթե խոսքը մարդկանց կյանքի մասին է, իրենց իրական իրավունքը՝ սեփական հողի վրա անվտանգ ապրելու, այստեղ ես ընդունում եմ բոլոր տեսակի գործողությունները, նաև՝ ուժային, ստիպողական»:
Նախորդ տարի մեզ հետ զրույցում Ռուբեն Բաբայանն անդրադառնալով հասարակության բևեռացվածությանը, ասել էր, որ դրա պատճառը պատերազմն է: Մեջբերում եմ. «Մենք 30 տարի գտնվում ենք պատերազմի մեջ: Հնարավոր չէ պատերազմել և չունենալ թշնամու կերպար: Բայց երբ քո հոգու մեջ կա թշնամու պատկերացում, հետո դա սկսում է տեղափոխվել քո մտերիմների հանդեպ՝ ես քեզ հետ համաձայն չեմ, դու իմ թշնամին ես: Հետաքրքրվեցինք՝ այս անգամ պատերազմական գործողությունները խորացրե՞լ են հասարակության բևեռացվածությունը, թե՞ միասնականություն է նկատում:
«Ես ինձ մեղավոր եմ զգում, որ շատ քիչ եմ բարձրացրել այդ հարցը, քիչ եմ բարձրաձայնել, որ զինադադարը պատերազմի ավարտ չէ, ոչ էլ հաղթանակ է, որ զինադադարը բոլոր դեպքերում վաղ թե ուշ բերելու է արյունալի պատերազմի: Մի բան է, երբ դու դա չես հասկանում և չես խոսում դրա մասին, այլ բան է, երբ դա հասկանում ես և ամեն րոպե չես գոռում դրա մասին: Մենք հիմա այս պատերազմական վիճակում շատ ենք զբաղված իրար մեղադրելով, որը պարզապես պետք չէ: Յուրաքանչյուրս կարող է մեղադրել միայն ինքն իրեն՝ ինչ ինքը կարող էր անել ու չարեց: Ի՞նչ կարող էր անել և արեց, դրա մասին չխոսենք: Ձեր հարցին պատասխանելով՝ և՛ այն, և՛ այն: Պատերազմը, ընդհանրապես, սահմանագիծ է՝ մարդկային և՛ լավ, և՛ վատ կողմերը ջրի երես բերելու համար: Հիմա և՛ սա, և՛ սա ջրի երեսում են, ամեն ինչ կախված է նրանից, թե որը կընտրենք: Մեր հանրության մեջ տեսնում ենք մեծագույն համախմբում: Միաժամանակ, տեսնում ենք դիվանաֆեյսբուքային պատերազմ՝ ինչքան իրար ավելի խորը վիրավորես, ոչնչացնես և այլն: Թույլ տվեք եզրակացնել, որ նրանք, ովքեր այսօր փորձում են ինչ-որ ձևով օգնել, լինի դա թիկունքին թե ռազմաճակատին, նրանք այդ ատելության ժամանակը չունեն: Նրանք, ովքեր շատ ազատ ժամանակ ունեն, հիմնականում զբաղվում են ատելություն տարածելով: Ես այստեղ չեմ խոսում տարբեր քաղաքական ուժերի մասին, այլ ընդհանրապես՝ հասարակության: Ատելությունը ևս մեկ համավարակ է, և եթե դու չունես իմունիտետ, չես դիմադրում և հանգիստ ընդունում ես այն»,- ի պատասխան՝ ասաց Ռուբեն Բաբայանը:
Մանրամասները՝ 168TV-ի տեսանյութում
