Գարշապար լիզողների համակարգը. մամուլ
«Առավոտ» օրաթերթի խմբագիր Արամ Աբրահամյանը թերթի խմբագրականում գրում է. «Երուսաղեմի հայոց պատրիարք Նուրհան արքեպիսկոպոս Մանուկյանը կաթողիկոս Գարեգին Բ-ին ուղղված նամակում բարձրացնում է այն խնդիրները, որոնք հուզում են մեզ՝ հայաստանցիներիս, աշխարհիկ թե հոգևորական:
Առիթը թերևս այնքան էլ էական չէ. ոչ այս արքեպիսկոպոսը, ոչ էլ Ֆրանսիայի թեմի նախկին առաջնորդ Նորվան արքեպիսկոպոս Զաքարյանը, որին պատրիարքը պաշտպանության տակ է առել, հաստատ սրբերի շարքին չեն դասվելու: Ճիշտ այնպես, ինչպես Ամենայն հայոց կաթողիկոսը:
Բայց սկզբունքորեն Երուսաղեմի պատրիարքն իրավացի է, երբ նշում է, որ վախի և սպառնալիքի մթնոլորտում առողջ սերունդ չի կարող լինել, կտուժեն ժողովուրդն ու մայր եկեղեցին, մինչդեռ ավելի կարիք կա մաքրակրոն և զարգացած եկեղեցականների, բան գարշապար լիզողների:
Հատկապես այս Վեհափառի օրոք ստեղծվել է այնպիսի համակարգ, երբ հոգևորականի պաշտոնական առաջընթացի միակ գրավականը վերադասին քծնելն է, երբ ցանկացած ինքնուրույն, ազատ մտածողություն պատժելի է, երբ ստորադասի մասին դրվատանքի խոսքերը ընկալվում են որպես վիրավորանք վերադասի հասցեին:
Այդ ամենը, ինչ խոսք, նպաստել է հոգևոր մթնոլորտի գորշացմանը (կամ, եթե ուզում եք` գաղջացմանը) և մեր եկեղեցու վարկաբեկմանը: Հավանաբար, այստեղ որոշ դեր են խաղում կաթողիկոսի անձնական որոշ հատկանիշները, որոնց առկայության դեպքում շուրջբոլորը միջակություն տարածելը և անվերապահ հնազանդություն ու քծնանք պահանջելը բնական է:
Բայց դրանք «երանգներ» են՝ խնդիրը անձնական չէ: Հակառակ դեպքում տարբեր մակարդակի պետական հիմնարկներում կամ կուսակցություններում վիճակը կտարբերվեր Մայր Աթոռից: Իսկ որ չի տարբերվում՝ դրա վառ դրսևորումն այն է, որ թե պետական համակարգում և թե կուսակցություններում հատուկ մարդկանց են պահում, որոնց պարտականությունն է «ուժգին հակահարված տալ» բոլոր նրանց, ովքեր իրենց «շեֆի» աչքի վերևը ունք են նկատել: Այսպես ասած՝ հաստիքով «լիզողներ»»:
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Առավոտի» այսօրվա համարում:
