Ռուբինյան-Քըլըչ հանդիպումից ժամեր անց պարզ դարձավ, որ կողմերը քաղաքական որևէ նոր համաձայնություն ձեռք չեն բերել. համենայն դեպս, այդ մասին հանրայնացում չեղավ հանդիպմանը հաջորդած պաշտոնական հաղորդագրության մեջ։
«Որևէ նշան չեմ տեսնում, որ Թուրքիան պիտի գնա սահմանների բացման, կամ՝ Հայաստանի հետ դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատման, քանի դեռ Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև ստորագրված չի ֆորմալիզացված փաստաթուղթ, խաղաղության պայմանագիր։ Այսինքն՝ ես կարծում եմ, որ իրենք կխոսեն, ինչ-որ հնում ձեռք բերված, բայց դեռևս չկատարված փոքր պայմանավորվածություններ գուցե կատարվեն, կամ՝ մասնակի կատարեն, կամ գուցե հռչակագրային տոնայնությամբ արձանագրեն հայ-թուրքական հարաբերություններում առկա առաջընթացի մասին, բայց լուրջ տեղաշարժեր, քանի դեռ Երևանի և Բաքվի միջև ստորագրված պայմանագիր չկա, ես չեմ սպասում»։
Հայաստանն ու Թուրքիան 44-օրյա պատերազմից հետո մեկնարկեցին հարաբերությունների կարգավորման գործընթացը, սակայն դիվանագիտական հարաբերությունները վերականգնելու հայտարարությունները շարունակում են մնալ միայն հայտարարություններ։ Այս գործընթացը տարբեր կուլիսային դրվագներով շարունակվեց նաև 2024 թվականին։
Բայց հայ-թուրքական, այսպես ասած, բարեկամական հարաբերությունների այս մագլցումը, չեմ կարծում, որ ազդի Ֆրանսիայի վրա, քանի որ Արևմուտքը նման բաները ողջունում է, որ պետք է երկխոսեն, սա արևմտյան քաղաքականություն է: Այլ հարց է, որ իրենց վրայից պատասխանատվությունը մի կողմ են դնելու՝ ասելով, որ երկու երկրներն արդեն խոսում են, հարաբերությունների մեջ են, թող դրանք շարունակվեն: Սա արևմտյան թեզ է, որ իրենց պատասխանատվությունից փախնեն:
«Այդ հաշվարկների բացակայությամբ դեռևս շարունակել խոսել սահմանների բացման տնտեսական էֆեկտների մասին՝ իրենց պոպուլիզմի ու կիսատ-պռատության շարունակությունն է»,- նշեց նա, ապա ՊԵԿ նախագահին հակադարձեց, որ բաց սահմանի մասին աքսիոման իրականում թեորեմա է, որն ապացուցման կարիք ունի, իսկ իշխանությունները չեն ապացուցում դա:
Թուրքիայում և Ադրբեջանում հայ սպանելը հերոսացման ամենակարճ ճանապարհն է. այդպես եղել է 100 տարի առաջ, այդպես է նաև մեր օրերում, և ասվածի ապացույցը օրերս թուրքական բանտից ազատ արձակված «Ակոս» շաբաթաթերթի գլխավոր խմբագիր Հրանտ Դինքին գնդակահարած Օգյուն Սամաստի ազատ արձակումն է։
«Անվտանգության երաշխիք կամ խաղաղության երաշխիք Թուրքիան և Ադրբեջանը կարող են տալ Հայաստանի իշխանության ղեկավարին՝ անձնական երաշխիք, բայց դա չի լինի Արցախի կամ Հայաստանի հայերի համար։ Երբ խոսում են խաղաղության մասին, պետք է իմանալ, որ դա կլինի խաղաղություն, բայց ՀՀ այս իշխանության համար»,- ասաց Գասպարյանը։
«Դրանից կշահեն Թուրքիայից ներկրողները, որի առյուծի բաժինը պատկանում է իշխանության մեջ գտնվող օլիգարխներին, իսկ ծախսերի նվազեցումն ու առևտրի հեշտացումը Թուրքիայի հետ «քիրվայության» ֆոնին հանգեցնելու է եղած գերշահույթների ավելացման»,- արձանագրում է տնտեսագետը:
