Ովքեր պատմություն չգիտեն, թող լավ ուսումնասիրեն, մեր հազարամյա պատմության ընթացքում եկեղեցին միշտ փրկել է մեր պետականությունը։ Հիմա ինչո՞ւ են քննադատում Բագրատ սրբազանին, նա հայ չէ՞, մեր հայրենակիցը չէ՞։ Իշխանությունների տրամաբանությամբ՝ հոգևորականը պետք է լուռ նստի ու սպասի, թե ինչպես է իր երկիրը կործանվում, այդպիսի բան ինչպե՞ս է հնարավոր։
Այս պրոցեսը շատ նորմալ եմ համարում, անկասկած չեմ կարող ենթադրել, թե ինչ ավարտ կունենա, որովհետև ցավոք, մեզանում, այսպես ասած, խաղաղ տարբերակով երբեք իշխանափոխություն չի եղել։ Մի անգամ եղել է 1997-1998 թվականին, բնականաբար, ճնշման ներքո եղավ, ու հետո արդեն կայացան ընտրություններ։ Այնուհետև 2018 թվականին՝ ժողովրդական ճնշման ներքո, որը՝ մի մասը հիմա «խեղափոխություն» է որակում, մյուս մասը՝ հեղաշրջում կամ իշխանափոխություն»,-ընդգծեց մեր զրուցակիցը։
«Նաև լավ է կազմակերպված շարժումը լուսաբանելու գործընթացը, լավ քայլ է արված քայլերթի հիմնի մշակումը։ Բավականին լավ էներգետիկա կա, հատկապես Հանրապետության հրապարակում, նշմարվում է, որ մարդկանց մոտ իշխանություններից դժգոհության մեծ ալիք կա։ Կարծում եմ՝ փորձում են քայլ առ քայլ թափանիվն ավելի արագ պտտեցնել ու նոր թափ վերցնել, թե ինչ կլինի՝ ապագան ցույց կտա»,- նշեց Արմեն Բադալյանը։
Արթուր Գևորգյանը հիշեցրեց՝ 2018 թվականին այսօր գործող իշխանությունը հայտարարում էր, որ իրենց կատարած քայլն «ուղղված է անցյալի սխալներն ուղղելուն, թալանված գումարները հետ բերելուն, օլիգարխներին կալանավորելուն», մինչդեռ այսօրվա շարժումը սոցիալական պատասխանատվության շարժում է՝ ինքնության, գոյության պահպանման շարժում է։ Այս պահին հայ ազգը սեփական ինքնության ու պետության հետագայի հետ կապված պատասխանատվություն է վերցնում իր վրա։
