Սերժ Սարգսյանը՝ Ռոբերտ Քոչարյանի և Լևոն Տեր-Պետրոսյանի հայտարարությունների մասին

Նախագահ Սերժ Սարգսյանը դեկտեմբերի 2-ի երեկոյան ծավալուն հարցազրույց է տվել հայաստանյան հեռուստաընկերությունների ներկայացուցիչներին՝ պատասխանելով նրանց բազմաթիվ հարցերին, որոնք հիմնականում վերաբերել են ՀՀ Սահմանադրության փոփոխություններին` դրանց նախաձեռնման անհրաժեշտությանն ու նպատակին, պետության համար այդ փոփոխությունների կարևորությանը, Մայր օրենքի բարեփոխմանը դեմ արտահայտվողների փաստարկներին ու դրանց հիմնավորվածությանը և այլն:

Սաթիկ Սեյրանյան, «Արմենիա» հեռուստաընկերություն– Պարո՛ն Նախագահ, Հայաստանի առաջին և երկրորդ նախագահները՝ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը և Ռոբերտ Քոչարյանը, խոսել են սահմանադրական փոփոխությունների այս նախագծի մասին, և երկուսն էլ դեմ են արտահայտվել: Օրինակ` Լևոն Տեր-Պետրոսյանն ասել է, որ սահմանադրական բարեփոխումների նպատակը Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի պաշտոնի ժամկետի երկարաձգման սահմանադրական արգելքի հաղթահարումն ու իշխող ռեժիմի վերարտադրությունն է, անվանել է այն արկածախնդրություն: Ռոբերտ Քոչարյանն այսպիսի մի բան է ասել, որ՝ կա այս նախագծում թաքնված շատ մեծ ռիսկ՝ այնպիսի զգացողություն ունեմ, որ մի նոր ղեկավարող, առաջնորդող ուժի ստեղծման փորձ է արվում և որ՝ երկիրը ունի բազում խնդիրներ, գործող Սահմանադրությունը նույնպես հնարավորություն է տալիս դրանք լուծել, այնպես որ՝ պետք չէր գնալ այս քայլին: Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք երկու նախագահների տեսակետները:

Սերժ Սարգսյան– Սաթիկ, ես նախկին նախագահների տեսակետի մեկնաբանը չեմ և ինձ այդպիսի իրավունք չեմ վերապահում, բայց շատ բնական է, որ ես ծանոթ եմ նրանց դիրքորոշմանը և դրդապատճառներին: Հասկանում եմ, բայց չեմ ընդունում: Ինձ համար ընդունելի չեն մերկապարանոց մեղադրանքները: Ամբողջ հարգանքով հանդերձ հակառակ տեսակետներին, ես չեմ կարող ուղղակի զուտ մեղադրանք ընդունել: Երբ փաստարկներ կլինեն, փաստարկը կարող են հերքել: Կամ ես բերում եմ իմ սեփական փաստարկները, և թող հերքեն: Այսօրվա Հայաստանը 10 կամ 20 տարի առաջվա Հայաստանը չէ: Այսօրվա աշխարհն էլ 10 կամ 20 տարի առաջվա աշխարհը չէ: Աշխարհաքաղաքական վիճակն է այլ, գործընթացները դարձել են դինամիկ և որոշ պարագաներում նաև՝ դրամատիկ: Մեր հասարակությունն էլ է այլ: Մենք արդեն բավականաչափ հասուն հասարակություն ենք. 10 կամ 20 տարի առաջ անհնար էր, որ 2 առաջնային մանդատները, այսինքն` Նախագահ և Խորհրդարան, բաժանվեին տարբեր քաղաքական ուժերի միջև: Իսկ հիմա շատ իրական է դա, և տեսնելով ճգնաժամի հնարավորությունը՝ այդ մասին չխոսել ես չեմ կարող: Այսօր մենք ունենք 3 ճանապարհ.

Ճանապարհ մեկ՝ թողնել գործընթացներն այսպես զարգանան, ինչն ինձ համար ընդունելի չէ:

Ճանապարհ երկու՝ պակասեցնել ժողովրդավարությունը: Դա էլ ինձ համար ընդունելի չէ, որովհետև մենք դրա ռեսուրսը չունենք, և այդ բռունցքի ուժի առասպելներն ինձ համար ընդունելի չեն: Չկա այդպիսի բան: Հայաստանում այդ ուժեղ ձեռքը չի գործել, չի գործում և չի էլ գործելու: Հայաստանին անհրաժեշտ է ժողովրդավարություն: Հայաստանին անհրաժեշտ է կանոնակարգել իր կյանքը, որպեսզի այդ կյանքը դառնա շատ ավելի հաճելի: Մենք չունենք այդ ռեսուրսը: Այդ ռեսուրսը կարող են օգտագործել մեր այն հարևանները, ովքեր հավելյալ փող ունեն և չգիտեն այն ու՞ր դնեն՝ ճանապարհներ կկառուցեն, հիվանդանոցներ կկառուցեն ու հետո ընդդիմադիրներին կձերբակալեն, չգիտեմ՝ էլ ինչ: Աշխարհը մի երկու բան կասի, բայց կյանքը կշարունակվի, իրենց իշխանությունն էլ ամուր կլինի և իրենք 90 տոկոս ձայն կստանան: Մենք չունենք այդ հնարավորությունը:
Եվ երրորդ ճանապարհը՝ կարող է շատերին տարօրինակ թվալ, բայց այդ երկու մանդատների կոնֆլիկտը, որ սպառնալիք է մեր անվտանգությանը, ժողովրդավարությունը մեկ աստիճան բարձրացնելով, մենք այդպիսով խնդիրը լուծում ենք: Մեր խնդիրն այն չէ, որ ժողովրդավարությունը սահմանափակենք, միտինգները սահմանափակենք, այս ու այն սահմանափակենք: Մեր խնդիրը՝ մեկ աստիճան բարձրացնելն է, իհարկե, այդ ընթացքում նաև կանոնակարգելով պետական ինստիտուտների գործառույթները: Երբ պետական ինստիտուտների գործառույթները խառնված են, չի կարող դրանից լավ բան լինել: Պատասխանատուն պետք է լինի մեկը, իրավունքը պետք է լինի այդտեղ և, իհարկե, պետք է լինեն վերահսկողներ, որպեսզի գործընթացը ճիշտ ընթանա: Մենք այսօր շատ ավելի հասուն հասարակություն ենք, և ով դա չի տեսնում, իր խնդիրն է:

Սաթիկ Սեյրանյան– Որո՞նք են այդ հայտարարությունների դրդապատճառները:

Սերժ Սարգսյան– Այդ դրդապատճառները կարող են բազմաթիվ լինել, ես կարող եմ միայն ասել մեկի մասին. մարդիկ տասը տարի ղեկավարել են մեր երկիրը և այդ ընթացում ընդունել են սահմանադրություններ` առաջին Սահմանադրությունը, Սահմանադրության փոփոխությունները: Գիտե՞ք, երկրի հիմնական օրենքը մի տեսակ զավակի նման է: Հիմա ուզում են փոխել դա: Ես հասկանում եմ, եթե իրենք այլ կերպ համոզված լինեին, այլ կերպ կընդունեին Սահմանադրությունը կամ այլ կերպ կփոխեին: Իրենց համոզմունքը դա է: Ամենաճիշտ Սահմանադրությունը, առաջին Նախագահի կարծիքով, այն Սահմանադրությունն է, որ մենք ընդունել ենք, երկրորդ Նախագահի կարծիքով՝ այս մյուս Սահմանադրությունը: Բայց, արդյո՞ք, նախկին նախագահների կարծիքը պետք է որոշիչ լինի ինձ համար: Նորից եմ ասում՝ ես հարգում եմ բոլորի կարծիքները, այդ դեպքում, եթե նախկին մի նախագահը մի բան ասի, երկրորդ նախագահը՝ մեկ ուրիշ, իսկ 15 տարի հետո էլ երրորդ, չորրորդ Նախագահը, իսկ գործող Նախագահն ի՞նչ պետք է անի: Կարծիք արտահայտելը լավ բան է, այ, մերկապարանոց մեղադրանքը՝ վատ է:

Սաթիկ Սեյրանյան– Պարո՛ն Նախագահ, խոսեցիք, որ այն խնդիրները, որոնք ունենում է երկիրը գործող Սահմանադրության պայմաններում՝ անվտանգության խնդիրը, վտանգները, այսօրվա մարտահրավերները, որ կան՝ արտաքին քաղաքական, տնտեսության զարգացման խնդիրները, դատական համակարգում, խոչընդոտներ է ստեղծում գործող Սահմանադրությունը: Արդյո՞ք այս սահմանադրության նախագծով այդ խնդիրները կլուծվեն: Այսօր հասարակությանը վստահաբար չի հետաքրքրում այդքան Սահմանադրությունը որքանո՞վ իր կյանքում փոփոխություններ կբերի:

Սերժ Սարգսյան-Սաթիկ, միամտություն է կարծել, որ եթե սահմանադրական բարեփոխումներն անցնեն, մեկ շաբաթ հետո Հայաստանը դառնալու է դրախտ, լուծվելու են բոլոր տնտեսական խնդիրները, արդարադատությունն իրականացվելու է ամենաբարձր չափանիշներով և, ընդհանրապես, մենք մեզ երջանիկ ենք զգալու: Ոչ, այդպես չի: Բայց Սահմանադրությունն ընդունելով՝ մենք վերացնում ենք խոչընդոտները, և դրանից հետո մեր աշխատանքից է կախված, թե ինչպիսի՞ կենսամակարդակ մենք կունենանք, ինչպիսի՞ իրավապահ համակարգ կունենանք: Առանց մեր հասարակության բոլոր անդամների մասնակցության, անհնար է լավ պայմաններ ստեղծել, բոլորը պետք է պատրաստ լինեն մասնակցելու: Գիտե՞ք, Սահմանադրությունը նրա համար չէ, որպեսզի բարելավի պարզ քաղաքացու կենսամակարդակը: Սահմանադրությունը նրա համար է, որպեսզի քաղաքացուն հնարավորություն տա բարելավելու իր կենսամակարդակը: Հասկանալի է, չէ՞, որ բոլոր երկրներում կան դժգոհներ` անկախ իրավիճակից: Չի լինելու մի իրավիճակ, երբ Հայաստանում բոլորն ամեն ինչից գոհ լինեն: Եվ այդ ամեն ինչը, նորից եմ ասում, մենք պետք է տեսնենք համեմատության մեջ: Ինչպիսի՞ն է այսօր միջին աշխատավարձը, ինչպիսի՞ն էր միջին աշխատավարձը տասը տարի առաջ, և մնացած բոլոր ոլորտները, երբ համեմատենք իրար հետ: Ինչպիսի՞ հնարավորություն ուներ տիկին Սաթիկ Սեյրանյանը տասը տարի առաջ, տասնհինգ տարի առաջ իր կարծիքն ազատ արտահայտելու, և ինչպիսի՞ հնարավորություն ունի այսօր տիկին Սաթիկ Սեյրանյանը այդ առումով: Կարող եք համեմատել: Եթե տարբերություն չկա, ուրեմն՝ մենք շատ վատ ենք աշխատում: Իսկ եթե կա տարբերություն, ես չեմ ասում` ասեք լավ եք աշխատում, գոնե ասեք՝ ինչ-որ բան արվել է: Չի կարող, հասկանու՞մ եք, առանց համեմատության լինել որևէ գնահատական: Սա՛ է իմ մոտեցումը:

Սաթիկ Սեյրանյան-Եվրասիական տնտեսական միությունում և այլն երկիրը ներկայացնելու է երկրի Նախագա՞հը:

Սերժ Սարգսյան-Չեմ կարծում, կարծում եմ՝ Վարչապետը: Եվ դա բացարձակապես որևէ խոչընդոտ չէ: Այնպես, ինչպես այսօր տիկին Մերկելը ներկայացնում է Գերմանիան և, ընդհանրապես, եվրոպական երկրների մեծ մասին ներակայացնում են վարչապետները: ԲՐԻԿՍ-ում Հնդկաստանը ներկայացված է վարչապետով, և ես չեմ կարծում, որ որևէ մեկը նույնիսկ իրեն թույլ է տալիս մտածել՝ այս մարդը Նախագահ է, թե՞ վարչապետ: Այսինքն` եթե ինքն է լիազորված անձը, պաշտոնի հետ չեն բանակցում, չէ՞, բանակցում են լիազորված անձի հետ: Եթե վաղը մենք որոշենք, որ բանակցությունները, օրինակ, Ղարաբաղի թեմայով, պետք է վարի արտաքին գործերի նախարարի տեղակալը, այդպես էլ լինելու է: Հասկանում եմ` ստատուսների խնդիր կա, բայց Նախագահ-Վարչապետ, ես մեծ տարբերություն չեմ տեսնում՝ գոնե այսքան շատ մոտիկից շփվելով եվրոպական և եվրասիական երկրների լիդերների հետ: