Ցավոք, տրվեցինք ներմուծված ու պարտադրված արժեքներին ու չմտածեցինք, որ տանելու է դեգրադացիայի. Ազատ Աբրահամյան

«Մենք, ցավոք, «տրվեցինք» մեզ պարտադրված բոլոր արժեքներին, որոնք ներմուծեցին, և աչքներս կապած, ականջներս խցանած, միայն այդ ցույց տվածով գնացինք և չմտածեցինք, որ այդ ամենը մեզ տանելու է դեգրադացիայի, մի իրավիճակի, որ սկսելու ենք միմյանց նկատմամբ վերաբերվել այնպես, ինչպես այսօր է։ Եթե մարդուն կտրում են հուզականությունից և արժեքներից, որ մտածի միայն զվարճանքի, ստամոքս լցնելու մասին, ու բերում են օրինակներ, թե տեսեք՝ ինչ գեղեցիկ շքեղ երկաթյա նժույգներով ման եկողներ կան, ինչ պալատներ կառուցողներ կան, ու պատանին սկսում է փոքր տարիքից այդ ամենը տեսնել, ձգտել դրան, այլ ոչ արժեքների, որոնք մարդու ներսում պահպանում են մարդ ասվածը, ի վերջո դառնում ենք նյութապաշտ, որը միշտ բերում է մրցավազքի, ու այս ամենի մեջ կորչում է հուզականությունը, սեր ասվածը»,- 168.am-ի հետ զրույցում ասաց երգահան, հեղինակ-կատարող Ազատ Աբրահամյանը։

Նրա խոսքով՝ գենետիկ ամրություն ունեցող ժողովուրդներին քանդում են՝ կտրելով արմատներից, հետո փոխում են նրա մշակույթը, սկսում են արժեզրկել, այնպես են անում, որ ուսուցիչները դառնում են շարքային։

«Մեր ժամանակ հուզմունքով էինք խոսում ուսուցիչների հետ, իսկ այսօր պատկերը բոլորովին այլ է։ Հեռացնում են նաև խելացի, մտածող, հեղինակավոր մարդկանց, մեկուսացնում են հասարակությունից։ Իսկ եթե ասպարեզում չկա հուզականությունը, արվեստը, բարձր արժեքը, մարդն ի՞նչ է․ առավոտյան գնում է աշխատանքի, ստամոքս է լցնում, գիշերը պառկում քնում է։ Դժվարությունների մեջ ընկավ՝ կդիմի հազար ու մի միջոցի, որ կարողանա մյուսի նման երկաթյա նժույգ գնի։ Կա ևս մեկ պատճառ․ մեր հասարակությունը սարսափելի քաղաքականացված է»,- նշեց Ազատ Աբրահամյանը։

Խոսելով թշնամու հետ խաղաղության ու այդ ամենին թերհավատորեն վերաբերվելու մասին՝ երգահանն ասաց, որ հազարամյակների պատմությունը չի կարող ստել։

«Ի վերջո պետք է կարողանա՞նք այդ խրատը վերցնել, թե՞ ոչ։ Համոզված եմ, որ այստեղ աշխարհաքաղաքական գլոբալ առևտուր է տեղի ունենում և այդ շրջանակներում գերտերությունների ցանկություններն ու շահերը մեկը մյուսի հետ անդադար բախվում են, և պետք է փորձի ամեն մեկն իր շահն առաջ տանել։ Կիզակետում մենք ենք և ուզենք-չուզենք՝ պետք է բախվենք այդ ամենին։ Ընդհանուր առմամբ, ի՞նչ է ցույց տալիս այսօրվա իրավիճակը և պատմությունը․ ինչպե՞ս թուրքերը հայտնվեցին մեր պատմական հողերում։ Ինչ վերաբերում է սահմանազատմանը, յուրաքանչյուր պետություն իր սահմանները պետք է ֆիքսի, այլ բան է, թե ինչպես են ֆիքսվում, արդյո՞ք օրենքի շրջանակներում են և արդյո՞ք այդ ֆիքսումը, որ տեղի է ունենում, հասարակության կարծիքն է, որը բնակվում է այդ տարածքում։ Որևէ մեկին, հատկապես՝ իշխանություններին, իրավունք տրված չէ։ Նրանք եկող-գնացող են․ մնայուն է պետությունը, մշակույթը, ժողովուրդը, և որևէ մեկը պետք է իրավունք չունենա նման հարցերին յուրովի վերաբերվել, ինչպես ինքն է պատկերացնում։ Նմանատիպ խնդիրները, կարծում եմ, հանրաքվեով պետք է որոշվեն։ Գերտերություններն իրենց շահերի հետևից գնացող են, և պատճառներ միշտ էլ կգտնվեն։ Նույն կերպ արեցին Արցախի հետ, որևէ մեկը դատապարտե՞ց։ Հիմա նույնը կարող է տեղի ունենալ Հայաստանում սահմանազատումից հետո։ Չեմ կարծում, որ դա պատնեշ է։ Ամենաճիշտ և ապահով տարբերակն է` ունենալ հզոր բանակ, զինատեսակներ, որ ցանկացած մեկին կզսպի։ Պետք է ունենաս նաև համախմբված, մեկ բռունցք դարձած ժողովուրդ»,- եզրափակեց Ազատ Աբրահամյանը։