Սեփականության վերաբաշխման հնարավոր հեռանկար

Եթե հասարակագետ եք, ապա վստահաբար գիտեք, որ հասարակական կյանքի ցանկացած լուրջ ցնցում-փոփոխության հաջորդում է սեփականության վերաբաշխման գործընթաց: Եթե հեղափոխական եք, կամ սոցիալական արդարության սուր ընդգծված (ավելի ճիշտ՝ չափազանցված) ընկալում ունեք, ապա ինչ-որ բան եք մտմտում «ապօրինի ձեռք  բերված սեփականության» հետ վարվելիքի մասին: Սա թե՛ աքսիոմա է, թե՛ իրականություն:

Հետևաբար՝ հետաքրքիր է պարզելը՝ ի՞նչ գիտի վիճակագրությունն այս մասին: Ի վերջո, սեփականություն ասածը նաև անշարժ գույք է: Իսկ բոլոր երկրներում անշարժ գույքի հետ կատարվող գործընթացների հստակ հաշվառում կա:

Հաշվառում, որն արձանագրում է անշարժ գույքի հետ կատարված բոլոր գործառույթները: Դրանց մի մասը, օրինակ, առք ու վաճառք, նվիրատվություն, փոխանակում, գրավադրում և այլն, կատարվում է թվաբանական ճշգրտությամբ: Իսկ, օրինակ, վարձակալությամբ տրամադրելը միշտ չէ, որ կատարվում է, պատկերավոր ասած՝ օրենքի տառին համապատասխան:

Հետևաբար՝ վարձակալության հաշվառումը պակաս ճշգրիտ է: Սակայն վարձակալությունն ինքնին հնարավոր չէ սեփականության վերաբաշխում համարել: Վերաբաշխման մասին տենդենցներ կարող է հուշել անշարժ գույքի օտարման հետ կապված հաշվառումը՝ ընդհանրապես, և առքուվաճառքի հետ կապված գործողությունները՝ մասնավորապես:

Այն, որ անշարժ գույքի նկատմամբ իրականացված գործարքների թիվն աճում է՝ հնարավոր էր ենթադրել: Բայց նկատելի արագությամբ թափ են առել առքուվաճառքի գործարքները: Վիճակագրությունն անշարժ գույքի հետ գործարքների հաշվարկում այդ գույքը դասակարգում է: Առանձին-առանձին հաշվարկվում են բնակարանների, առանձնատների, ավտոտնակների, հասարակական և արտադրական նշանակության շինությունների, հողի հետ կատարվածը: Հողի պարագային առանձին հաշվարկվում է գյուղատնտեսական նշանակություն ունեցող հողակտորներինը: Հիմա բերենք միայն հասարակական և արտադրական նշանակության շինությունների առքուվաճառքի թվերը:

Ի վերջո, դրանք և սեփականության, և բիզնեսի վերաբաշխման մասին կարող են հուշել: Եթե աճի տեմպեր արձանագրեն: Արդեն հրապարակվել են այս տարվա հունվար-փետրվարին անշարժ գույքի հետ կատարված գործառույթների տվյալները: Հետևաբար՝ դրանք կարելի է համադրել նախորդ տարիներին այդ նույն ժամանակահատվածում կատարված գործարքների քանակի հետ: Դրանց ընդհանուր աճի մեջ կարելի է առանձնացնել հետևյալը. Արտադրական նշանակություն ունեցող շինությունների առքուվաճառքի աճ կա: 2017թ. գրանցվել է 68 գործարք, 2018-ին՝ 89, 2019-ին՝ 94, իսկ այս տարի 120: Համավարակի այս օրերին ազգովի վիճակագրության «մասնագետ» ենք դարձել: Հետևաբար՝  արդեն կարողանում ենք աճի տեմպերն ինքնուրույն հաշվարկել: Մի քանի օր առաջ նույնիսկ ԱԺ մի պատգամավոր պատմաբան (հարգարժան՝ պատմաբան) փորձել էր կառավարության որոշման գովք անել հաշվարկ-թվաբանությամբ: Տխուր ու սխալ թվեր էր ստացել, բայց որոշման գովք-եզրակացություններ էր արել: Կարևորը դա է:

Այնպես որ՝ ինքնուրույն հաշվարկից հաճույք ստանալու իրավունքը չեմ խլի: Փոխարենը՝ նոր տվյալներ կառաջարկեմ: Այս անգամ՝ հասարակական նշանակության շինությունների առքուվաճառքի մասին:

2017թ. գրանցվել է այդ շինությունների հետ կապված 240 գործարք, 2018-ին՝ 303, 2019-ին՝ 340, իսկ այս տարի արդեն՝ 375:

Այնպես որ՝ կարելի է հաշվարկել աճի տեմպերը: Հաշվարկել ու համեմատել մյուս գործարքների աճի տեմպերի հետ: Հաշվարկել ու մտորել, թե ինչ են հուշում դրանք: