«Արա ջան, եթե հավատայի քո ասածին, պետք է անմիջապես թողնեի ծխելը, լավ հետևեի առողջությանս, ամեն սթից բանից չներվայնանայի…». Տիգրան Պասկևիչյան

Եթե պատասխանումդ շարադրված մտադրություններն անկեղծ են, ուրեմն պետք է առջեւս դնեիր աշխատանքների մի ծավալ, որը կենթադրեր « գործող կառույցը իրական ժամանակում» «երկար, բայց ճիշտ ճանապարհ»-ով, «ինստիտուցիոնալ մեղքը մի մարդու վրա» չբարդելով՝ «քոչարյանական-սարգսյանական ռեժիմի զոհ»-ին փրկելը։

Այո, այո, ճիշտ այսպիսի անհեթեթ puzzle կստացվեր job discription–ս, եթե այն գրվեր երբեւէ, բայց չէր գրվում, քանի որ ինքդ էլ հասկանում էիր ու հասկանում ես, որ էդ ինստիտուցիոնալ-մինստիտուցիոնալը աննկարագրելի մեեե՜ծ չափերի բլեֆ է։

Էդ ինստիտուցիոնալով ինչ ասես կարելի է անել։ Քննչական ծառայությունում գործ փակել ու քամահրել լրագրողների հարցումները, Պետրոսին թոշակի ուղարկել լուրերի տաղավարից (չմոռանալ աստղը տեղադրել ռադիոյի դիմաց), Մարգարիտա Գրիգորյանին շնորհել Սոցիալիստական աշխատանքի հերոսի կոչում, «Հրանուշ Հակոբյան» շքանշան տալ «Օտար, ամայի ճամփեքի վրա» հաղորդաշարի հեղինակին, հացադուլն ընդունել որպես սցենարական հայտ եւ այլն եւ այլն։

Արա ջան, եթե հավատայի քո ասածին, պետք է անմիջապես թողնեի ծխելը, լավ հետեւեի առողջությանս, ամեն սթից բանից չներվայնանայի, որովհետեւ քո ու Մարգարիտա Գրիգորյանի ձեռնամուխ արած փոփոխությունների արդյունքը տեսնելու համար մի 100-120 տարի է հարկավոր։

Մինչ Աստված երկար կյանք կտա բոլորիս, ես ստեղծում եմ իմ սեփական job description-ը, որի կետերի իրագործմամբ, հավատա, մեր հանրությունը հասնելու է լուրջ փոփոխության»։