«Հայաստանի Հանրապետությունը Նովգորոդի «վեչեն» չի, որտեղ հրապարակում հավաքվեն, ով բարձր գոռա, այդ օրն իշխանություն նա լինի»
Հարցազրույց Ազգային ժողովի փոխնախագահ, ՀՀԿ խոսնակ Էդուարդ Շարմազանովի հետ
– Պարոն Շարմազանով, «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցության նախագահ,
ԱԺ «Ելք» խմբակցության պատգամավոր Էդմոն Մարուքյանն իր հոդվածում նշել է, որ ընդդիմությունը պետք է գնա իշխանությանը վերահսկելու ճանապարհով և օգտագործի Սահմանադրությամբ տրված հնարավորությունները, թվարկել է մի շարք պաշտոններ` ԱԺ 2 մշտական հանձնաժողովների նախագահների, ՍԴ–ի ապագա անդամ, Բարձրագույն դատական խորհրդի 5 անդամներից 2-ին նշանակելու քաղաքական իրավունքներ, և այլն, որ իշխանությունը պետք է զիջի ընդդիմությանը: Սա կարելի՞ է համարել իշխանությանն ուղղված համագործակցության ուղերձ, և արդյո՞ք իշխանությունը պատրաստ է քննարկել այդ պաշտոնները «Ելքին» հատկացնելու հնարավորությունը:
– Քաղաքական գործընթացները պատվերով համերգ չեն, որ ընդդիմության որ գործիչն ինչ ցանկանա՝ հաջորդ օրն իշխանությունը զիջի: Իշխանությունը նրա համար չէ, որ կամ զիջի, կամ փոխզիջի, կամ նվեր տա: Իշխանությունն ու ընդդիմությունը ձևավորվում են ընտրությունների միջոցով: Սահմանադրական բարեփոխումների արդյունքում, Ազգային ժողովի կանոնակարգ, Սահմանադրական օրենքի փոփոխության արդյունքում մենք խորհրդարանական ընդդիմությանը բավականին լուրջ լիազորություններ տվել ենք:
Ընդդիմությունն ունի Ազգային ժողովի նախագահի տեղակալի իրավունք, ունի 3 մշտական հանձնաժողովներում նախագահներ, հարցապնդում անելու իրավունք, լսումներ հրավիրելու իրավունք, ունի իր հարցն արտահերթ քննարկման իրավունք և մի շարք այլ իրավունքներ, այդ թվում՝ նաև ընդդիմության յուրաքանչյուր խմբակցության ղեկավար Ազգային ժողովի ղեկավար կազմի` ԱԺ խորհրդի անդամ է:
Եթե Էդմոն Մարուքյանը կարծում է, որ մենք հատուկ «Ելք» խմբակցության համար պետք է Ազգային ժողովի կանոնակարգում կամ Սահմանադրությունում հատուկ կետ մտցնենք, ապա, կարծում եմ, որ ինքն օբյեկտիվ չէ: Մենք ընդդիմությանն իրավունքներ տվել ենք, և թող ընդդիմությունն իրենք իրենց մեջ բանակցեն: Օրենքում գրված չէ` «Ելքի՞ն» ենք տալիս այդ պաշտոնները, թե՞ «Ծառուկյան» դաշինքին: Կրկնում եմ` ընդդիմությունը՝ ի դեմս «Ծառուկյան» դաշինքի, ունի լուրջ իրավունքներ և պաշտոններ:
Եվ մեր խնդիրը չէ՝ դա «Ելքի՞ն» է բաժին հասել, թե՞ «Ծառուկյան» դաշինքին: Իշխանությունը չպետք է նստի ու միջնորդ հանդիսանա երկու ընդդիմադիր խմբակցությունների միջև: Օրենքով սահմանված կարգով՝ սահմանադրական բարեփոխումներից հետո ընդդիմությանը տրվել են լուրջ լծակներ: Ապագայում, եթե կարևոր հարց կլինի, նստենք, քննարկենք, բայց այսօր փաստենք, որ իշխանությունների բարեփոխումների արդյունքում ընդդիմության իրավունքներն առնվազն կրկնապատկվել են խորհրդարանում:
Նախորդ գումարման ընդդիմությունը չուներ խորհրդարանի փոխնախագահ, չուներ հարցապնդում անելու իրավունք: Այսօր ունեն: Հիմա, եթե «Ելքին» բաժին չի հասել, «Ծառուկյան» դաշինքին է հասել, Հանրապետականի մեղքը ո՞րն է:
– Բայց «Ելքին» հասանելիք տասներորդ մշտական հանձնաժողովը կրճատեցիք:
– Նախ` մենք 12-ից հանձնաժողովները դարձրել ենք 9: Եվ այստեղ «Ելքին» բաժին հասնել-չհասնելը երկրորդական է եղել: Էական չի եղել՝ դա «Ելքի՞ն» է հասնում, թե՞ ոչ, ըստ նպատակահարմարության՝ մենք դա արել ենք: Բայց եկեք արձանագրենք, որ ընդդիմությունը խորհրդարանում ունի լուրջ լծակներ:
– Ձեր կարծիքով` քաղաքական այլընտրանքների առկայություն այսօր կա՞, թե՞ ամեն դեպքում իշխանության մենախոսություն է:
– Դուք՝ որպես ԱԺ-ի նիստերը լուսաբանող լրագրող, կարող եք ասել` կա՞ երկխոսություն, թե՞ ոչ: Իհա՛րկե կա: Եթե մենախոսություն լիներ՝ մարտի 1-ի լսումներ կլինեի՞ն, Եվրասիական տնտեսական միությունից դուրս գալու լսումներ կլինեի՞ն, գնաճի մասին քննարկումներ կլինեի՞ն, դեղերի հետ կապված լսումներ կլինեի՞ն: Այսպիսի բազմաթիվ օրինակներ կարող եմ բերել: Եվ պետք չէ, որ մեր ընդդիմադիր գործընկերները նսեմացնեն իրենց իսկ արած արդյունավետ աշխատանքը: Կարծում եմ, որ թե՛ «Ծառուկյան» դաշինքը, թե՛ «Ելք» խմբակցությունը, այդ թվում նաև՝ «Լուսավոր Հայաստանը», այս մեկ տարվա ընթացքում բավականին արդյունավետ խորհրդարանական օրակարգ են ձևավորել:
Անկախ նրանից՝ ՀՀԿ-ին դա դուր է գալիս, դուր չի գալիս, բայց խորհրդարանում բերել են նոր խոսք, նոր գործելաոճ, նոր օրակարգային հարցեր, որոնք, հարցապնդման կամ լսումներ հրավիրելու իրավունք չունենալու դեպքում՝ միգուցե նաև չքննարկվեին: Եվ այդ առումով կխնդրեի, որ իմ գործընկեր Էդմոն Մարուքյանը չնսեմացնի իր իսկ խմբակցության իրականացրած աշխատանքը: Միգուցե ընդդիմությունը պետք է նաև այլ իրավունքներ ունենա, բայց դրանք ոտքի վրա հընթացս քննարկելու հարցեր չեն:
– Ընդդիմությունն այսօր կարո՞ղ է մարտահրավեր նետել Սերժ Սարգսյանին խորհրդարանում, ինչպես Է. Մարուքյանն է ասում:
– Ի՞նչ է նշանակում՝ մարտահրավերներ նետել Սերժ Սարգսյանին: Ես կարծում եմ, որ առհասարակ անձնավորված մարտահրավերները պարտության են մատնված: Մենք անձերի դեմ չպետք է պայքարենք: Ո՛չ Շարմազանովը պետք է պայքարի Մարուքյանի կամ Փաշինյանի դեմ, ո՛չ էլ Փաշինյանը կամ Մարուքյանը պետք է պայքարեն Սերժ Սարգսյանի, Կարեն Կարապետյանի, Շարմազանովի կամ մեկ այլ հանրապետականի դեմ:
Մենք պետք է ունենանք գաղափարների պայքար, բախումներ, բազմակարծություն, միգուցե նաև՝ խիստ քննադատություն, բայց այդ ամենը պետք է լինի ծրագրային և չպետք է լինի անձնավորված: Ժողովրդավարական, խորհրդարանական երկրներում անձնավորված պայքարը դա ոչ ժողովրդավարական ճանապարհ է: Եվ իմ համար անհասկանալի է, թե ինչ է նշանակում՝ ձեռնոց նետել Սերժ Սարգսյանին: Կա ինստիտուցիոնալ իշխանություն, կա ինստիտուցիոնալ ընդդիմություն, որն օգտվում է իր սահմանադրական իրավունքներից, իշխանությունը՝ իր: Եվ պայքարը պետք է լինի գաղափարական:
– Պարոն Շարմազանով, թեև հանրապետականները պնդում են, որ դեռ որոշումը կայացված չէ, սակայն գործընթացները, այդ թվում` Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունը, ամեն ինչ տանում է նրան, որ վարչապետի թեկնածուն Ս.Սարգսյանն է լինելու: Ձեր կարծիքով` ժողովուրդը կարո՞ղ է թույլ չտալ Սերժ Սարգսյանին դառնալ վարչապետ կամ ազդել այդ որոշման վրա։
– Նախ` Հանրապետականն այս պահին ինստիտուցիոնալ ո՛չ քննարկում, ո՛չ էլ որոշում չի կայացրել: Առանձին-առանձին, գործընկերներով, միգուցե առանձին քննարկումներ եղել են, բայց բոլորս միասին՝ պաշտոնական քննարկում չի եղել, որոշման չենք հանգել: Շատերս ունենք մեր կարծիքը, որ արտահայտում ենք մամուլի միջոցով: Երկրորդ` այս ընթացքում ով չալարեց, ժողովրդի անունը տվեց: Կներեք, բայց ժողովուրդն է մեզ ընտրել, ժողովուրդն է մեզ տվել սահմանադրական իրավունք` ձևավորել կառավարություն:
Սա ոչ թե Հանրապետականի, Շարմազանովի, կամ Պողոս Պողոսյանի ցանկությամբ է, այլ հենց ժողովրդի, ՀՀ ընտրողների մեծամասնության որոշումն է եղել: Ապրիլի 2-ին ժողովուրդը մեր կուսակցությանը տվել է սահմանադրական իրավունք՝ մինչև 2022 թ. կառավարել: Եվ իմ համար առնվազն ո՛չ քաղաքական, ո՛չ էլ իրավական առումով հասկանալի չէ` ժողովուրդը թույլ կտա կամ չի տա: Թույլ տվողը ժողովուրդն է, և ժողովուրդն իր կամքն արտահայտում է ընտրությունների միջոցով:
Հայաստանի Հանրապետությունը Նովգորոդի Վեչեն (պետական կառավարման յուրօրինակ ձև.- Գ.Խ.) չի, որտեղ հրապարակում հավաքվեն, ով բարձր գոռա՝ այդ օրն իշխանություն նա լինի: Հակառակ դեպքում ընտրություններն ինչի՞ համար են կազմակերպվում, եթե պետք է ամեն օր, ով շատ մարդ հավաքի փողոցում՝ նա էլ որոշի:
Օրինակ` այսօր առավոտյան Շարմազանովն է շատ մարդ բերում, ինքն է որոշում, երկրորդ օրն Աշոտյանն է շատ մարդ բերում, ինքն է որոշում, երրորդ օրը Փաշինյանն է շատ մարդ հրապարակում հավաքում, ինքն է որոշում: Ո՞րն է ընտրությունների իմաստը: Ընտրությունները նրա համար են, որպեսզի ժողովուրդը գա և իր կամարտահայտությունն առաջիկա 4-5 տարվա համար որոշի: Ինչն էլ արել է ապրիլի 2-ին մեր ընտրողը:
Մենք չենք ասում, որ 100% Հանրապետականին են ձայն տվել, քավ լիցի, բայց ապրիլի 2-ի ընտրությունները որևէ մեկը, այդ թվում` նշված կուսակցություններ, չեն վիճարկել, էլ չեմ ասում՝ միջազգային դիտորդական առաքելության ներկայացուցիչները:
Եվ կրկնում եմ ` դա մեր սահմանադրական իրավունքն է՝ ժողովրդի կողմից տրված` ձևավորել կառավարություն: Իսկ մնացած բոլոր օրակարգերը` թույլ չտալ և այլն, դրանք կեղծ, արհեստական օրակարգեր են, որովհետև հակասում են Սահմանադրությանը:
