«Մեր հասարակությունը մտածում է, թե բակալավրիատը թերի բարձրագույն կրթություն է. այդ մտածողությունը մեզ հարվածում է». Լևոն Մկրտչյան
«Հասնել նրան, որ ընդամենը մի քանի տարիների ընթացքում բուհերն անցնեն ինստիտուցիոնալ հավատարմագրման, մեծ ջանքեր էին պահանջվում բուհերից, որպեսզի սա իրականացնեին: Մենք կարողացանք ինչ-որ մի փուլ հաղթահարել, և մենք մտնում ենք մի նոր շրջափուլ, որտեղ արդեն իսկապես հետևողական, լուրջ, մասնագիտական աշխատանք է մեզ սպասվում, որովհետև չի կարող լինել ինստիտուցիոնալ հավատարմագրում՝ առանց ծրագրային հավատարմագրման»,- այսօր Հայաստանի Ամերիկյան համալսարանում կազմակերպված «Որակը լսարանում. գնահատման համակարգի բարելավում» թեմայով համաժողովի ժամանակ այս մասին ասաց ՀՀ կրթության և գիտության նախարար Լևոն Մկրտչյանը:
Այնուհետև, լրագրողների հետ զրույցում նախարարը, պատասխանելով հարցին՝ տարածաշրջանում միակն ենք, որ հավատարմագրվում ենք Բարձրագույն կրթության որակի ապահովման ասոցիացիային, ի՞նչ է դա մեզ տալու, և ի՞նչ փոփոխություններ տեղի կունենան բուհական ոլորտում, այսպես պատասխանեց.
«Կրթության և գիտության ոլորտում ցանկացած նման ձեռքբերում հնարավոր է դառնում տարիների հետևողական աշխատանքի շնորհիվ: Սա շուրջ 15 տարվա գիտակցված քաղաքականության արդյունք է, երբ մենք ՀՀ-ում սկսեցինք ձևավորել եվրոպական չափանիշերին համարժեք հավատարմագրման գործընթաց, և մեր կենտրոնը՝ համալսարանների հետ միասին, կարողացավ իսկապես ներդնել այդ համակարգը: Եվ այն, որ ԵՄ-ն սա ճանաչում է, մեզ համարում է լիարժեք անդամ, նշանակում է, որ քաղաքակրթական այդ մեծ դաշտն ունի վստահություն Հայաստանում տեղի ունեցող գործընթացների նկատմամբ: Սա շատ կարևոր հատկություն է, բայց այն նաև բերում է հսկայական աշխատանք:
Տեսեք՝ մենք անցել ենք համալսարանների ինստիտուցիոնալ հավատարմագրման, բայց չի կարող հավատարմագրում լինել՝ առանց մասնագիտական, առարկայական, ծրագրային հավատարմագրման: Հիմա մենք պետք է կարողանանք անցնել ծրագրային հավատարմագրման, որպեսզի ուսանողներին կարողանանք հանել նաև ներքին շրջագայության: Մեր ուսանողները պետք է կարողանան մեր համալսարանների հնարավորություններից օգտվել, և անկախ նրանից, թե որտեղ է սովորում ուսանողը, նա պետք է կարողանա լավագույն կրեդիտը ստանալ»:
Նախարարը նշեց, որ աշխարհում բակալավրիական կրթությունից հետո մագիստրոսական կրթությունը շարունակում է ուսանողների 10%-ը. «Մագիստրոսական կրթությունն իր կյանքին, աշխատանքին ավելի խորը նայելու հնարավորություն է տալիս ուսանողին: Մարդիկ գնում են, ավարտում են, ստանում են վկայականը, աշխատում են, աշխատանքից հետո հասկանում են, որ ինչ-որ ուղղությամբ խորանալու կարիք ունեն, և գնում են մագիստրոսական կրթության: Մեր հասարակության մեջ մի տպավորություն կա, որ բակալավրիատը թերի բարձրագույն կրթություն է, և իր երեխան պետք է անընդհատ սովորի, այսինքն՝ 22-23 տարեկանում բոլոր 3 աստիճանները պետք է ունենա:
Այս մտածողությունն իսկապես հարվածում է, որովհետև համալսարանները՝ հետևելով շուկայի պահանջին, փորձում են ձևավորել մագիստրոսական ծրագրեր և վարձավճարներից օգտվել: Դրա համար մենք պետք է մագիստրոսական կրթության բովանդակությունն ու էությունն արմատապես փոխենք: Մագիստրոսական ծրագիրը չպետք է կրկնի բակալավրիատը, չպետք է հեշտ լինի, և ամեն համալսարան չի կարող բոլոր ուղղություններով մագիստրոսական կրթություն ունենալ»:
