Երրորդմասցի Լյովիկը դեռ ողջ էր, ինձ թվաց՝ նա խոր շունչ քաշեց. ՀԺ
«Հայկական Ժամանակը» գրում է. «Երրորդմասցի Լյովիկի եւ նրա երկու ընկերների սպանության գործով դատակոչված 28 վկաներին դատարան բերման ենթարկել այդպես էլ չհաջողվեց:
Երեկ շարունակվեց սույն գործով հերթական դատական նիստը: Դատարանը փորձեց լսել նաեւ ամբաստանյալներին. դիմելով Վահան Հակոբյանին (մականունը Գաստիկ) հետաքրքրվեց. «Վկաները չկան, որոնցից մեծ մասը ձեր ընկերներն են, ինչի՞ չեք ասում գան դատարան»: Դատավորի այս հարցը ծիծաղ առաջացրեց ինչպես դատավարության մասնակիցներին, այնպես էլ մեղադրյալի մոտ. Նա չգիտեր ինչպես պատասխանել դատավորի հարցին. «Ոնց պաշտպանը ասում ա պարոն դատավոր, ըտենց էլ անենք»,-խոսեց Գաստիկը: Դատարանը՝ լսելով դատավարության մասնակիցներին այնուամենայնիվ որոշում կայացրեց բավարարել մեղադրող դատախազի միջնորդությունը եւ հրապարակել բոլոր չներկայացած վկաների ցուցմունքները:
Դատախազը նախ հրապարակեց այս գործով վկա Վարդան Տորտոզյանի ցուցմունքները, ում մեքենայի զույգ համարանիշները հայտնվել էին սպանության վայրում հայտնաբերված մեքենայի վրա: Նրա ցուցմունքի հրապարակումը տեւեց մոտ կես ժամ. այդ ամբողջ ընթացքում վկան քննչին պատմել է, թե ինչպես է որոշել նորոգել իր մեքենան, ինչպես է սկզբում հանել պետհամարանիշները եւ «կորցրել»: Նա ասել է, թե իր մեքենան տարել է ընկերոջ մոտ՝ ներկելու համար, ինքը հանել է համարանիշները, որպեսզի «տակի կեղտը մաքրի», հետո երեւի աղբի հետ գցել է աղբամանը: Քննիչն էլ մի քանի անգամ հետաքրքրվել է, թե ինչո՞ւ է հանել մեքենայի համարանիշները, ինչո՞ւ է մոռացել դրանք կրկին ամրացնել, այսպիսով փորձելով «նեղը» քցել վկային, որպեսզի վերջինս ճիշտ ցուցմունք տա: Վկան մի քանի անգամ նույնը պատմել է, սակայն վերջում հայտարարել է, որ իր տված ցուցմունքները իրականությանը չեն համապատասխանում:
Տորտոզյանի ցուցմունքի հրապարակումը ծիծաղ առաջացրեց դատավարության մասնակիցների եւ նույնիսկ ամբաստանյալների մոտ. «Էս ինչ կապ ունի»,-կես կատակ կես լուրջ իրար էին հարցնում ամբաստանյալները: Իսկ վկայի կապը գործին հետեւյալն է. «Ես մեքենաս չեմ քանդել, նորոգման նպատակ էլ չեմ ունեցել: Մեքենան կանգնեցրել էի մեր տան մոտ, համարանիշերը տեղում էին: Իսկ առավոտյան տեսա՝ համարանիշերը բացակայում են: Հասկացա, որ գիշերը համարանիշերը գողացել էին… Հենց ի՞մ համարանիշերը պիտի գողանային: Կյանքում ոչ մեկին վատություն չեմ արել… Երբ հայտարարություն էի տալիս համարանիշերի կորչելու վերաբերյալ, չցանկացա ասել, որ գողացել են մեքենայի վրայից, մտածեցի՝ ավելորդ անգամ կտանեն-կբերեն: Ասի՝ իբր քանդել, դրել եմ պատի տակ ու կորցրել եմ, հնարավոր է նույնիսկ՝ աղբի հետ դեն եմ նետել անզգուշաբար»: Քննիչի հարցին ի պատասխան վկան պնդել է, թե չի ճանաչել Երրորդմասցի Լյովիկին ու նրա հետ սպանվածներին, չի ճանաչել նաեւ սպանության համար մեղադրվող եռյակին:
Նրանք արնաշաղախ Լյովիկին դրել են բոլորովին պատահական մի մեքենայի հետեւի նստատեղին եւ վարորդին կարգադրել են նրան տեղափոխել հիվանդանոց. «Լեքսուսի կողքին ընկած վիրավոր Լյովիկին քարշ տալով տեղափոխեցինք մեքենայի մեջ… Նրան մեքենայի մեջ դնելիս շալվարս արյունոտվել էր, գնացի տուն ու փոխեցի… Լյովիկին մեքենայի մեջ դնելիս էլի կրակահերթ լսվեց: Նա դեռ ողջ էր, ինձ թվաց՝ նա խոր շունչ քաշեց: Ես ուզում էի, որ նրա կյանքը փրկվեր»,-իր ցուցմունքում պատմել է Վարդգեսը: Նրանք հետո նստել են Իսպիրյանի ծանոթի մեքենան ու գնացել են Սարի թաղ՝ իրենց թաղամասը: Ճանապարհին իմացել են, որ Լյովիկը հիվանդանոցի ճանապարհին մահացել է»:
Ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հայկական Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում:
