5 հազարից ավելի երեխու զոհեց, հիմա հեծանիվ է քշում, հետն էլ ասում է. «ձեզ ի՞նչ է խանգարում իմ հեծանիվ քշելը», սա չի հասկանում, որ մենք հասկանում ենք։ Իրեն թվում է, թե այս հասարակությանը վերջնականապես թմբիրի մեջ է գցել, բայց՝ ոչ։ Երբ երկրում օրհասական վիճակ է, և երկրիդ ղեկավարը հեծանիվ է քշում, այստեղ արդեն անբարո բան կա։
168.am-ի հետ զրույցում վավերագրող, կինոռեժիսոր, սցենարիստ Սամվել Թադևոսյանը Տավուշում ստեղծված իրավիճակը գնահատելով և հայրենիքը չկորցնելու հարցում ժողովրդին ուղղված մեղադրանքներին ու քննադատությանն անդրադառնալով՝ ասաց, որ ամեն ինչում չպետք է մեղադրել միայն ժողովրդին, ժողովուրդն ամեն ինչ կանի, եթե նրան առաջնորդող լինի։
Փետրվարի 13-ին 168.am-ը տեղեկացրել էր, որ փետրվարի 20-ին Բարձրագույն դատական խորհրդի (ԲԴԽ) նախագահ Կարեն Անդրեասյանը վերաքննիչ դատարաններում դատավոր նշանակվելու համար առաջխաղացման ենթակա դատավորների թեկնածուների ցուցակը կազմելու և հաստատելու վերաբերյալ որոշում է ստորագրել, որտեղ մի ուշագրավ անուն կա:
Երբ 2023թ. հուլիսի 3-ին Կարեն Անդրեասյանի անվան Բարձրագույն դատական խորհուրդը (ԲԴԽ) «Շոլցի» գործով դադարեցրեց Վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի դատավոր Աստղիկ Խառատյանի, Վճռաբեկ դատարանի քաղաքացիական պալատի դատավորներ Տիգրան Պետրոսյանի, Արտակ Բարսեղյանի լիազորությունները, որովհետև այդ գործով Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանից (ՄԻԵԴ) վճիռ էր եկել, իսկ նշված դատավորները հռչակվել էին պատասխանատու, նրանցից մեկը շուստրիություն արեց ու պլստաց:
Վավերագրող, կինոռեժիսոր, սցենարիստ Սամվել Թադևոսյանի խոսքով՝ այն իրավիճակը, որում այսօր հայտնվել է Արցախի Հանրապետությունը, բոլորի ամոթն է, հայ ժողովրդի։
«Բժշկից տուն եմ գալիս, նայում եմ այն մարդկանց, որոնք հիստերիայի մեջ առևտուր են անում։ Ես դեմ չեմ Ամանորին կամ այլ տոնի, բայց այդպես չի լինում, որ ընտանիքի մի մասը սգի մեջ լինի, մի մասը՝ խրախճանքի, սա աննորմալ մի բան է, որից շատ վատ հոտ է գալիս։
«Բերձորի ազատագրման օրը հիշում եմ նաև մի դեպք, որը առիթ չի եղել պատմելու։ Ազատագրման օրը երբ տղաները նշում էին, օդ էին կրակում, մի բեռնատար եկավ անցավ, Բերձորում կանգնեց, բեռնատարում դագաղ կար դրած, կողքին մի զինվոր ծխում էր։ Երբ զինվորին հարցրեցի, ինչո՞ւ չես մասնակցում մեր ուրախությանը, նա պատասխանեց, որ երեք օր սպասել է, որ Բերձորը բացվի և մահացած ընկերոջը Բերձորով տանի Հայաստան։ Երբ բեռնատարը շարժվեց, զինվորն ինձ ասաց, որ արժեր հանուն Բերձորի ազատագրման ունենալ զոհեր։ Այդ տղայի դեմքը երբեք չեմ մոռանա, այդպես էլ չիմացա, թե ով էր։
