168.am-ի հետ զրույցում Արցախի Հանրապետության ժողովրդական արտիստ, Ստեփանակերտի թատրոնի դերասան, ռեժիսոր Քաջիկ Հարությունյանն ասաց՝ Արցախի հարցն օրակարգում չի կարող երկար ժամանակ մնալ, քանի որ այն ՀՀ իշխանությունների կողմից պետական մակարդակով չի բարձրացվում, այդ թվում՝ արցախահայերի՝ Արցախ վերադառնալու հարցը։
«Պրեսսինգ» հաղորդաշարում Սաթիկ Սեյրանյանի հյուրը սփյուռքահայ գործարար, համաշխարհային էներգետիկայի և անվտանգության փորձագետ, տնտեսագետ, գրող Վահան Զանոյանն է։
Արցախին ու Հայաստանին պատուհասած բոլոր աղետները լայն իմաստով կարող են ունենալ երկու բացատրություն։ Կա՛մ իշխանությունը՝ Նիկոլ Փաշինյանի գլխավորությամբ, իրականացրել և շարունակում է դավաճանական, կոլաբորացիոնիստական քաղաքականություն, կա՛մ այդ աղետները հնարավոր են դարձել այդ իշխանության՝ Նիկոլ Փաշինյանի ոչ պրոֆեսիոնալիզմի, մասնագիտական ու քաղաքական թերհասության, ոչ կոմպետենտության պատճառով։
Հայրենասիրության հակառակը անհայրենիքությունը չէ, ինչպես ներկայացվում է սովորաբար։ Հայրենասիրությունը՝ երևույթի ոչ թե պաթոսիկ ու կենացային, այլ բովանդակային իմաստով, ենթադրում է գործողություն, նվիրում, ջանք, ներդրում, անհրաժեշտության դեպքում՝ զոհողություն։ Այսինքն՝ հայրենասիրությունը անհատի կամ անհատների խմբի/խմբերի կողմից պարտադիր ակտիվություն ենթադրող ապրում է, եթե խոսքը, կրկին, իրական և ոչ թե՝ ցուցադրական հայրենասիրության մասին է։ Մինչդեռ անհայրենիքությունը, որն ընդհանուր առմամբ ոչ այնքան դրական հատկանիշ է, այնուամենայնիվ, ավելի շատ պասիվ, ապատիկ հոգեվիճակ է, որևէ տարածության ու հանրույթի հետ չնույնականացվելու զգացում կամ հրաժարում սեփական պատկանելությունից։
Հայաստանը տուրիստի համար «ուտուշ-խմուշի» վայր չէ. Հայաստանը հայրենիք է. Վաչե Բրուտյան
Հայրենասիրությունը պաթոսը չէ, որ պիտի անպայման սոցիալական հարթակներում մի բան գրես, նոր համարվես հայրենասեր։ Մարդը նախ ներսից պիտի հայրենասեր լինի, ատաղձագործը կարող է այնպիսի հայրենասեր լինել, որ նրանից սովորեն։ Պետք չէ վերածել պաթոսի, եթե մենք մի տեղ ապրում, արարում ենք և պահպանում ենք մեր գոյը, դա նաև մեր հողն ու ջուրն է։ Եթե մտածում են, որ հայրենասեր լինելը ժամանակավրեպ է, ապա դա իրենց անձնական խնդիրն է:
