«Թեև Մարադոնային հաջողվեց հուզել ողջ աշխարհին, բայց որպես դեսպան՝ պետք է առանձնացնել և տարբերության նշան դնել ինտելեկտուալ Բորխեսի միջև». Արգենտինայի արտակարգ և լիազոր դեսպան
«Էնոտեկա» գինու սրահում այսօր Խորխե Լուիս Բորխեսի «Բաբելոնյան գրադարան» և Ադոլֆո Բիոյ Կասարեսի «Մորելի գյուտը» թարգմանական գրքերի շնորհանդեսն էր, որին մասնակցում էին ՀՀ-ում Արգենտինայի Հանրապետության արտակարգ և լիազոր դեսպան Գոնզալո Ուրրիոլաբեիտան, «Անտարես» հրատարակչության տնօրեն Արմեն Մարտիրոսյանը, գրականագետ Արքմենիկ Նիկողոսյանը և թարգմանիչ Կառա Չոբանյանը: 
Խորխե Լուիս Բորխեսը, ինչպես կենդանության օրոք, այնպես նաև հետմահու համարվել է Արգենտինան ներկայացնող ամենահայտնի գրողներից մեկը: Այս փաստը հաստատում է նաև հայտնի հայրենակցի թարգմանական գրքի շնորհանդեսի մասնակից, ՀՀ-ում Արգենտինայի Հանրապետության արտակարգ և լիազոր դեսպան Գոնզալո Ուրրիոլաբեիտան.
«Ինչպես Լուիս Բորխեսի, այնպես նաև առհասարակ թարգմանական գրականության առկայությունը ոչ այնքան կարևորություն ունի, որքան ճանաչողական ֆունկցիա, որը մարդկանց հոգիներում հետք թողնելու միտումով է արվում: Գրականության գլխավոր տարրը ծագումնաբանական շարունակությունն է. դեսպանները իրար հաջորդելով՝ գալու են և գնան, բայց գրականությունը շարունակություն է ունենալու: Թարգմանելով իսպաներենից հայերեն՝ մենք ցույց ենք տալիս թարգմանական գրականության ընթացքն ու շարունակելիության զգացողությունը: Եվ վերջապես, այս երկու գրողների թարգմանությունը երկու երկրների բարեկամական հարաբերությունների վառ դրսևորումն է»: 
Շնորհանդեսի մասնակից, «Անտարես» հրատարակչության տնօրեն Արմեն Մարտիրոսյանի հնչեցրած հարցին, որն ուղղված էր դեսպան Գոնզալո Ուրրիոլաբեիտային՝ ինչո՞ւ է Արգենտինան գումարներ ծախսում՝ հայերեն թարգմանելու համար սեփական գրականության լավագույն օրինակները (գրքերի թարգմանությունները մասամբ ֆինանսավորվել են Արգենտինայի Հանրապետության ծախսերով), պարոն Ուրրիոլաբեիտան պատասխանում է.
«Արգենտինայի կառավարության համար սա ոչ թե ծախս է, այլ ներդրում, որովհետև մենք հավատում ենք, որ մշակույթի մեջ ներդրումներ կատարելը սահմաններ չի ճանաչում: Մենք չենք կարող չափման միավորով հաշվել մշակութային դաշտում մեր ունեցած ներդրումները, այլ կարող ենք միայն զգալ, ահավասիկ, երբ տեսնում ենք, երբ ինչ-որ մի երկրում խոսում են Բորխեսի, Չե Գևարայի, Մարադոնայի կամ Պիացոլայի մասին, մենք բոլորս հասկանում ենք, որ անհրաժեշտ է անդադար զարկ տալ այս գործին»: 
«Ինչո՞վ է դեսպան Ուրրիոլաբեիտայի համար առավել փառավոր Արգենտինան՝ Լուիս Բորխեսո՞վ, թե՞ Դիեգո Մարադոնայով» հարցին դեսպանը պատասխանում է. «Անկասկա՛ծ Մարադոնայով, թեև հարցի նրբությունը նրանում է, թե ի՞նչ գործիքով ենք փորձում չափել այդ փառավորությունը: Ե´վ Մարադոնան, և´Բորխեսն Արգենտինան ներկայացնող երկու հավասարաչափ տաղանդավոր անհատականություններ են, որոնք ժողովրդի վրա զգացմունքային տարբեր ազդեցություններ են թողել: Իրականությունն այն է, որ Մարադոնային հաջողվեց հուզել ողջ աշխարհին, բայց որպես դեսպան՝ պետք է առանձնացնել և տարբերության նշան դնել ինտելեկտուալ դրսևորման մեջ, որը տվյալ պարագայում մեզ տալիս է միայն Բորխեսի ստեղծած գրականությունը, ու չմոռանանք նաև, որ Մարադոնան թարգմանության կարիք չունի…»: 
«Անտարես» հրատարակչության տնօրեն Արմեն Մարտիրոսյանը պատասխանելով ընտրության սկզբունքին առնչվող հարցերին, որով սեփական հրատարակչությունը որոշում է այս կամ այն գրքի առաջնայնությունը, նկատում է. «Մենք ունենք մի երկար ցուցակ, որտեղ մեր կարծիքով՝ ընդգրկված են աշխարհի ամենալավ գրքերը, պարզապես հերթով կյանքի ենք կոչում այդ հերթականությունը: 
Վերջերս հաճախ եմ լսում՝ վայ, էս անճաշակ հրատարակիչները, որ գրականությունից ոչինչ չեն հասկանում… Միանգամից ուզում եմ բոլորին հանգստացնել՝ ընտրությունն այդ անճաշակ հրատարակիչների գործը չէ, այլ, օրինակ, Զավեն Բոյաջյանի, և թող որևէ մեկն ասի, որ նա անճաշակ է, կամ Արքմենիկ Նիկողոսյանի, Հրաչ Սարիբեկյանի, Արամ Պաչյանի, Վահրամ Մարտիրոսյանի, Արտաշես Էմինի կամ Հակոբ Մովսեսի մասին թող այդպես ասեն, ովքեր ժամանակ առ ժամանակ ընտրում և մեզ թարգմանության են առաջարկում այս կամ այն գիրքը»: 
Խոսելով հայկական գրականության մասին՝ Արգենտինայի Հանրապետության արտակարգ և լիազոր դեսպան Գոնզալո Ուրրիոլաբեիտան առանձնացնում է Եղիշե Չարենցի և Հովհաննես Թումանյանի գրականությունը՝ խորն ափսոսանք հայտնելով, սակայն, որ համաշխարհային գրականությունն անմասն է մնում նրանց հանճարեղ գրականության նմուշներին՝ միայն բավարար չափով թարգմանություններ չլինելու պատճառով: 
Խոսելով լեզուների նմանության և տարբերությունների մասին, Խորխե Լուիս Բորխեսի «Բաբելոնյան գրադարան» պատմվածքների և էսսեների ժողովածուի թարգմանիչ Կառա Չոբանյանը նկատում է՝ այն իսպաներենը, որով խոսում և գրում են Արգենտինայում, բավարար չափով ճկուն է՝ թույլ տալու համար շքեղ թարգմանություններ, որին ընդունակ է հայերեն լեզուն, սրանով իսկ նմանություններ գտնելով հայկական և իսպանալեզու գրականության օրինակների միջև: 
Տեղեկացնենք, որ իսպաներենից կատարված թարգմանությամբ լույս ընծայված Խորխե Լուիս Բորխեսի «Բաբելոնյան գրադարան» պատմվածքների և էսսեների ժողովածուն (թարգմանիչներ՝ Կառա Չոբանյան և Հովհաննես Բոդուկյան) և Ադոլֆո Բիոյ Կասարեսի «Մորելի գյուտը» (թարգմանիչ՝ Կառա Չոբանյան) վիպակը հրատարակվել են «Անտարես» հրատարակչության կողմից՝ օտարալեզու գրականության անվանակարգում:
Լուսանկարները՝ 168.am-ի:
