Ամուսնությունը կարող է օգնել արյան շաքարի մակարդակի պահպանմանը
Նոր հետազոտությունը ցույց է տալիս, որ ամուսնու կամ զուգընկերոջ հետ ապրելը կարող է օգնել միջին տարիքի և տարեց մարդկանց արյան շաքարի մակարդակը հսկողության տակ պահել:
Եվ նույնիսկ պարտադիր չէ, որ դա իդեալական միություն լինի: Պարզապես հարաբերություններ ունենալը, թվում է, օգուտ է տալիս, անկախ նրանից՝ զուգընկերները դրանք նկարագրել են որպես աջակցող, թե լարված:
Օնտարիոյի Քարլթոն համալսարանի հոգեբանության ամբիոնից (Կանադա) բ.գ.թ. Քեթրին Ջ. Ֆորդը ղեկավարել է հետազոտությունը, որը, ըստ shantnews-ի՝ հրապարակվել է առցանց BMJ Open Diabetes Research & Care ամսագրում:
Թիմն օգտագործել է 2004-ից 2013 թվականների տվյալները Անգլիայի ծերացման երկայնական ուսումնասիրության (ELSA) 50-89տարեկան ավելի քան 3000 մարդկանց շրջանում:
Հետազոտված մարդկանց մոտ դիաբետ չի ախտորոշվել և ավելի քան մեկ տասնամյակ հարցվել է, թե արդյոք նրանք ունե՞ն կին, ամուսին կամ զուգընկեր, և արդյոք փոխվել է նրանց զուգընկերության կարգավիճակը:
Ֆորդն ասում է, որ իրենք տեսել են բարելավում` HbA1c-ի միջին 0,2% նվազում, արյան շաքարի միջին կոնցենտրացիայի 3 ամսվա չափումների ընթացքում և մասնակիցների հարաբերությունների դադարեցման դեպքում` HbA1c-ի 0,2% աճ:
Արդյունքների հիման վրա հետազոտողները ասում են, որ HbA1c-ի միջին արժեքի 0,2%-ով նվազումը «կնվազեցնի ավելորդ մահացությունը 25 տոկոսով։
Այսպիսով, ինչու ամուսնության կարգավիճակը կարող է ազդել արյան շաքարի վրա:
Ֆորդն ասում է, որ նախորդ ուսումնասիրությունները ցույց են տալիս մի քանի պատճառ.
«Հաճախ, երբ մարդիկ իրենց կյանքում սթրես են ապրում, ինչ-որ մեկի սոցիալական աջակցությունը կարող է օգնել նվազեցնել այդ սթրեսը»:
«Դա կարող է լինել նաև ծախսերը կիսելու հարմարավետությունը, ինչպիսիք են բնակարանը, սնունդը և ապահովագրությունը, նվազեցնում է սթրեսը»,-ասել է նա:
«Զուգընկերներից մեկը կարող է ավելի շատ հետաքրքրված լինել առողջ սնվելով, և դա կարող է ազդել մյուս զուգընկերոջ վրա նաև նրանց ապրելակերպի ընտրության առումով», – ասում է Ֆորդը:
Զուգընկերոջ հետ ապրելու այլ առողջական առավելությունները, հատկապես մեծ տարիքում, լավ փաստագրված են այլ հետազոտություններում: Եվ ուսումնասիրությունները կապում են 2-րդ տիպի շաքարախտի ռիսկը սոցիալական աջակցության բացակայության, միայնության և մեկուսացման հետ:
