«Մարմարի աշխարհ» ՍՊԸ-ի ապրանքների ներմուծման գծով մենեջեր Նվարդ Նալչաջյանն էլ շինանյութի գնի բարձրացումը պայմանավորեց հումքի եւ բեռնափոխադրումների թանկացմամբ: «Բեռնափոխադրումները շուրջ 40-50%-ով թանկացել են: Մեր ապրանքների վերջնական ինքնարժեքը շատ թանկ է գալիս: Պատկերացրեք` ամեն ամիս թանկացումներ են գրանցվում, եւ քանի որ այս սեզոնը պիկ է համարվում շինանյութի համար, ուստի` գները թանկանում են, եւ տրանսպորտային միջոցներ գտնելն է դժվարանում: Գներն էլ, ըստ այդմ, թանկանում են»,- ասաց Ն.Նալչաջյանը:
Շինանյութի գների բարձրացման մասին փորձեցինք որոշ տեղեկություններ ստանալ նաեւ «Շինանյութ ներկրողների միություն» հ/կ-ից, որը, սակայն, պարզվեց` արդեն գոյություն չունի (նման տեղեկություն ստացանք «Սփյուռ» ծառայությունից):
Իսկ Հայ ազգային կոնգրեսի անդամ, տնտեսագետ Վահագն Խաչատրյանի խոսքով` մեկ ամսվա ընթացքում դոլարի արժեւորման պայմաններում շինանյութի գների բարձրացումն օբյեկտիվ է: «Հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ մեր տնտեսությունն իր բնույթով մրցակցային չէ, այսինքն` տնտեսության ներսում մրցակցություն չկա, օլիգարխիկ է, եւ քանի որ տեղի է ունեցել դոլարի գների բարձրացում դրամի նկատմամբ, ապա միանշանակ է, որ պետք է տեղի ունենար գների բարձրացում: Եվ սա վերաբերում է բոլոր` հատկապես դրսից ներմուծվող ապրանքատեսակներին: Տվյալ դեպքում` շինարարության մեջ էլ հետեւանքն այն է, որ շինարարությունն էլ գերմոնոպոլացված բնագավառ է, եւ ամեն մեկը չէ, որ կարող է զբաղվել շինարարությամբ: Հակառակ դեպքում, երբ այսօր շինարարության տեմպերը նախորդ տարիների համեմատ բավական ընկել են, եւ առանձնապես պահանջարկ չկա շինարարության նկատմամբ, պետք է տեղի ունենար շինարարական ծախսերի եւ շինարարության գների անկում: Բայց, քանի որ գինը որոշում է ոչ թե շուկան, այլ առանձին մարդիկ` ելնելով իրենց գերշահույթից, եւ հաշվի չառնելով սպառողներին, այդ պայմաններում աշխատում է հակաշուկայական ամբողջ մեխանիզմ, որն էլ բերում է նրան, որ արտարժույթի այսպիսի տատանումների դեպքում նպաստող որեւէ հանգամանք չլինի, որ տեղի ունենա գների անկում, կամ գները չաճեն»,- ասաց Վ. Խաչատրյանը: Նրա փոխանցմամբ` Հայաստանի գերմոնոպոլացված օլիգարխիկ տնտեսության դեպքում ազատ շուկայական հարաբերություն կամ կանոններ չեն գործում, եւ գները որոշում են կա՛մ իշխանության ներկայացուցիչները, կա՛մ այն օլիգարխները, ովքեր կապված են իշխանության հետ: Տնտեսագետի դիտարկմամբ` եթե դրամի արժեզրկումը տեղի է ունենում մեկ ամսվա ընթացքում, ապա վիճակն ավելի քան տխուր է, իսկ մեր տնտեսությունն էլ շատ լուրջ հիվանդություն ունի, որը փոխելու անհրաժեշտություն կա: Հարցին, թե արդյո՞ք կանխատեսելի էր դոլարի արժեւորումը հետընտրական շրջանում, ինչը հասարակությունն ակտիվորեն քննարկում էր դեռեւս նախընտրական փուլում, Վ. Խաչատրյանը պատասխանեց. «Իրականում նման բան պետք է չլիներ: Եթե նորմալ տնտեսություն է, նորմալ երկիր է, խաղի կանոնները մնացել են նույնը, ապա այդ դեպքում փոփոխություններ պետք է չլինեին: Բայց քանի որ մեզ մոտ իշխանությունը վերարտադրվել է ոչ թե խաղի կանոններով, այլ իր կողմից թելադրված կանոններով` հակաօրինական ճանապարհով ծախսելով ահռելի գումարներ, ապա պարզ է, որ դրանից հետո մեզ մոտ պետք է տեղի ունենար եւ՛ դոլարի արժեւորում, եւ կապիտալի արտահոսք: Մեզ մոտ իրականում արտարժույթով` դոլարով, եվրոյով կապիտալի արտահոսք է տեղի ունենում, եւ այսօր Հայաստանում քիչ խելոք մարդիկ կան, որոնք իրենց եղած սեփականությունը, կապիտալը կամ թեկուզ բանկերում ունեցած ավանդները պահեն դրամով: Վարչապետը դրա լավագույն օրինակն է: Պարզվեց, որ վարչապետի դոլարային եկամուտներն ավելացել են 3300 տոկոսով»: