Ուկրաինայի ապագան՝ Ջոն Միրշայմերի կանխատեսմամբ
Ջոն Միրշայմերը ամերիկացի հայտնի քաղաքագետ է, Չիկագոյի համալսարանի պրոֆեսոր և միջազգային հարաբերությունների տեսաբան։ Նա հատկապես հայտնի է իր «ռեալիստական» մոտեցմամբ և այն գաղափարով, որ պետությունների վարքագիծը որոշվում է իշխանության հավասարակշռության միջոցով։ Միրշայմերը տարիներ շարունակ կանխատեսել է Ուկրաինայի ճգնաժամը և բազմիցս քննադատել Արևմուտքի քաղաքականությունը Ռուսաստանի նկատմամբ։
Ստորև ձեզ ենք ներկայացնում Միրշայմերի վերջին զրույցի ամփոփումը Փիերզ Մորգանի հետ.
Ռուսաստան-Ուկրաինա պատերազմը՝ զորքերի համալրման և մարտավարության տեսանկյունից
Ուկրաինայի պատերազմը մաշեցման բնույթ է կրում, և նմանատիպ պատերազմներում երկրների համար դժվար է լինում շարունակաբար հավաքագրել նոր զինվորներ։
Պատմական համեմատությամբ՝ Բրիտանիան 1914-ին Երկրորդ համաշխարհային պատերազմն սկսեց որպես կամավորական բանակ, բայց 1916-ին ստիպված եղավ անցնել զորակոչի՝ մարդկանց պակասի պատճառով։
Ռուսաստանը կիրառում է տարբեր մեթոդներ նոր զորքեր հավաքագրելու համար և, ըստ Միրշայմերի, հաջողությամբ համալրում է իր բանակը։ Արևմտյան լրատվամիջոցների պնդումները, թե Մոսկվան տառապում է մարդկային ռեսուրսի պակասից, անհիմն են։
Միևնույն ժամանակ, եթե Ռուսաստանը որոշ չափով օգտվի Հյուսիսային Կորեայի զորքերից, դա ընդամենը տրամաբանական քայլ է։
ԱՄՆ-ի ռազմական օգնության կրճատման հետևանքները
ԱՄՆ նոր պետքարտուղար Մարկո Ռուբիոն հայտարարել է, որ 90 օրով դադարեցնում է օտարերկրյա ռազմական օգնությունը, ինչը կարող է կործանարար հետևանքներ ունենալ Ուկրաինայի համար։ Չնայած նախագահ Զելենսկին պնդում է, որ ռազմական օգնությունը չի դադարեցվել, Միրշայմերը կարծում է, որ դա Արևմուտքի աջակցությունը թուլացնելու նշան է։
Միրշայմերը կանխատեսում է, որ մոտ մեկ տարի անց Ուկրաինան կարող է վերածվել թուլացած և անկայուն պետության՝ կորցնելով 30-40% իր տարածքից, որն էլ կդառնա Ռուսաստանի մաս։ Այս պատերազմը, ըստ նրա, կարող էր վաղուց ավարտվել, եթե Արևմուտքը փորձեր բանակցություններ վարել, բայց այժմ Ուկրաինան կանգնած է իր պատմության ամենամեծ ճգնաժամի առաջ։
Պուտինի «հետագա նվաճումների» սպառնալիքը
Արևմուտքում տարածված է այն տեսակետը, որ եթե Պուտինը հաղթի Ուկրաինայում, նա չի կանգնի և կշարունակի գրավել այլ երկրներ։ Սակայն Միրշայմերը պնդում է, որ դա անհավանական է, քանի որ Պուտինն ինքը գիտակցում է, որ Արևմտյան Ուկրաինան և Արևելյան Եվրոպայի շատ երկրներ կտրուկ հակառուսական են և կդիմադրեն ցանկացած օկուպացիայի։
Խորհրդային Միության պատմությունը ցույց է տվել, որ Արևելյան Եվրոպայում օկուպացիան չափազանց դժվար է։ ԽՍՀՄ-ն ստիպված էր ճնշել ապստամբությունները Գերմանիայում (1953), Հունգարիայում (1956), Չեխոսլովակիայում (1968)։ Պուտինը, ըստ Միրշայմերի, հասկանում է, որ նմանատիպ փորձերը կրկնելը կլինի սխալ։
Ռուսաստանի մարտական կարողությունները
Չնայած արևմտյան լրատվամիջոցները հաճախ ներկայացնում են Ռուսաստանին որպես հզոր ռազմական գերտերություն, Միրշայմերը նշում է, որ նույնիսկ Ուկրաինայի արևելյան հատվածը գրավելը Մոսկվայի համար շատ դժվար էր։ Սա ցույց է տալիս, որ ռուսական բանակը հեռու է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի Վերմախտի հզորությունից, և Ռուսաստանը պարզապես չունի ռեսուրսներ և ռազմավարական շահեր՝ Արևելյան Եվրոպայի մյուս երկրները գրավելու համար։
Եզրակացություն
Միրշայմերը կարծում է, որ Ուկրաինան կանգնած է իր պետականության կորստի վտանգի առաջ, և Արևմուտքը, չկարողանալով հաղթել Ռուսաստանին, կհանդիպի լուրջ ռազմավարական պարտության։
Հնարավոր է, որ պատերազմը վերածվի «սառեցված հակամարտության», որտեղ Ռուսաստանը կպահպանի գրավված տարածքները, իսկ Ուկրաինան կմնա անկայուն։ Այս ընթացքում Արևմուտքի ռազմական օգնության նվազումը կթուլացնի Ուկրաինայի դիմադրողականությունը և կբերի Ռուսաստանի ազդեցության ընդլայնմանը։
Միրշայմերը զգուշացնում է, որ Արևմուտքը պետք է մտածի իր երկարաժամկետ ռազմավարության մասին, քանի որ այս պատերազմը չի օգնում ՆԱՏՕ-ին և կարող է հանգեցնել Եվրոպայի աշխարհաքաղաքական թուլացման։
Փակագիծ Վերլուծական Հարթակ
