Փախստականներն ու նրանց խնդիրներով զբաղվող մարդիկ Երևանում ծաղիկներ խոնարհեցին Սումգայիթի զոհերին նվիրված հուշարձանի մոտ
Մի խումբ փախստականներ և նրանց խնդիրներով զբաղվող կառույցների ներկայացուցիչներ ապրիլի 29-ին ծաղիկներ խոնարհեցին Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիրում` Սումգայիթի զոհերին նվիրված հուշարձանի մոտ:
Լրագրողների հետ զրույցում ՀՀ ԳԱԱ Հնագիտության և ազգագրության ինստիտուտի առաջատար մասնագետ, պատմաբան, հասարակագետ Հրանուշ Խառատյանն ասաց՝ բազմաթիվ հասարակական կազմակերպություններ փախստականների խնդիրներով զբաղվում են դեռևս 1995 թվականից։
«Փախստականությունն իր տարբեր զարգացումներով մշտապես հրատապ խնդիր է: Այս հավաքը նաև 2020-ի պատերազմի հետևանքով է: Այսօր Արցախը փաստացի շրջափակված է: Այնտեղ 120 հազար մարդ ծայրահեղ վատ վիճակում է: Նրանք ոչ միայն բարոյական, նյութական, այլև ֆիզիկական վտանգի առաջ են կանգնած: Այս հավաքի միջոցով աշխարհին ևս մեկ անգամ ցանկանում ենք հիշեցնել, որ պատերազմ է, և այն միայն Հայաստանինն ու Ադրբեջանինը չէ: Այս պատերազմին մի շարք երկրներ են տարբեր կերպ մասնակցել»,-շեշտեց նա:
Խառատյանի խոսքով՝ փախստականությունն առհասարակ և մասնավորապես Հադրութից, Շուշիից, Քարվաճառից նոր փախստականության խնդիրն իրենց ամենօրյա աշխատանքն է:
Նա հիշեցրեց, որ Հայաստանից փախստական ադրբեջանցիները դիմել են ԱՄՆ-ին օգնելու իրենց վերադառնալ Հայաստան: «Ես շատ ուրախ եմ, որ ադրբեջանցիները ցանկանում են վերադառնալ Հայաստան, որովհետև նրանք, ըստ երևույթին, Հայաստանը համարում են ապահով իրենց համար և նույնիսկ նախընտրելի այն երկրից, որտեղ ապրում են»,-ասաց նա և հավելեց՝ Հայաստանում գտնվող հայ, հույն և ասորի փախստականներից ոչ մեկը ո՛չ կարող է, ո՛չ կցանկանա վերադառնալ ռասիստական ու բռնապետական երկիր՝ Ադրբեջան:
Ըստ նրա՝ մեր խնդիրն աշխարհին ինչ-որ կերպ հասկացնելն է, որ Ադրբեջանի ագրեսիան ամբողջ տարածաշրջանի խաղաղության համար է վտանգ ներկայացնում:
Փախստականներից Ռաֆիկ Հակոբյանն ապրել է Խանլարում: Նրա խոսքով՝ Ադրբեջանի ագրեսիան գնալով սրանում է, իսկ փախստականների խնդիրները կարող են ավելի շատ բարձրաձայնվել:
«Հայաստանից ոչ մի փախստական առանց գույքի չի հեռացել: Բոլորն իրենց իրերը բարձել ու գնացել են, բայց այնտեղից ոչ մի հայ իր հետ ոչինչ չի բերել: Ինչքան գիտեմ, ոչ մի հատուցում չի եղել: Իմ հարազատները, որոնք Արցախի Շահումյանի շրջանի Մարտունաշենից են դուրս եկել, ոչ մի չոփ իրենց հետ չեն վերցրել: Մեծ մասի կորուստը չի հատուցվել: Այն, որ ոչ մի հատուցում չի եղել, լուրջ խնդիր է»,-եզրափակեց նա:
Ծաղիկներ խոնարհելու արարողությանը հաջորդեց «Ադրբեջանական ագրեսիայի հին և նոր փախստականները. անցյալը, ներկան, ապագան» թեմայով համաժողովը, որը մեկնարկեց Կ. Դեմիրճյանի անվան մարզահամերգային համալիրում:
