Ընտրությունը մերն է. եթե ուզում ես էշ լինել, ուրեմն հասնում է, իսկ եթե ուզում ես արծիվ լինել, նշանակում է՝ կարող ես ազատ ապրել ․ Անդրանիկ Չավուշյան. «Փաստինֆո»
Արցախի շրջափակումից որոշ հետևություններ ենք արել, բայց քանի դեռ ազգովի չենք գիտակցում, թե ինչ է կատարվում, ազգի մի զգալի հատված անտարբեր է իր 120 հազար հայրենակցի վիճակի հանդեպ, ուրեմն դեռ շատ բան ունենք սովորելու։ «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում նման տեսակետ հայտնեց օկուպացված Աղավնոյի նախկին համայնքապետ Անդրանիկ Չավուշյանը։
«Երբ սահմանին ես կանգնած, տեսնում ես, որ թշնամին դիմացդ է, բայց որ հայրենակիցդ չի հասկանում քեզ ու ասում է՝ թուրքը լավն է, այ դա է ահավոր։ Մի՞թե բավարար չէր վերջին շջանում տեղի ունեցածը թուրքին ճանաչելու համար և պարտադիր ամեն մեկի դուռն անհատապես պետք է թա՞կի հայրենազրկումը, կորուստը, որ հասկանան, թե ով է թուրքը»,-ասում է Չավուշյանը և ցավով հիշում օրերս ԱԺ ամբիոնից իշխանական պատգամավորների հնչեցրած մտքերը, որոնք ևս մեկ անգամ ապացուցում էին, որ ՀՀ ներկա իշխանությունը ձախողել է ու ակնհայտ գովերգում է թշնամուն։
Բռնի տեղահանված Աղավնոյի նախկին ղեկավարը նաև նկատում է՝ արատավոր երևույթները, ինչպիսիք են թալանը, կոռուպցիան, ավելի են տարածվել, բայց պոպուլիզմին խաբված մասսան չի ուզում տեսնել իր շուրջ կատարվողը և անտարբեր է իր հայրենակցի ցավի, ծանր դրության նկատմամբ։
«Ընտրությունը մերն է։ Ընդհանրապես, եթե ուզում ես էշ լինել, ուրեմն հասնում է, իսկ եթե ուզում ես արծիվ լինել, նշանակում է՝ կարող ես ազատ ապրել։ Դա էլ է մեզնից կախված։ Ես, ամեն դեպքում, հավատում եմ, որ գալիք օրերը լավը կլինեն․ այդ ուղղությամբ նաև աշխատում ենք, ոչ թե ուղղակի կանխատեսում անում։ Թշնամին ամեն ինչ անում է, որ Արցախում ապրողներս հիասթափվենք և մաս-մաս դուրս գանք այստեղից, բայց տոկուն ենք։ Չեմ կարծում, թե այսքանից հետո Արցախը կհրաժարվի պայքարից։ Որ ճանապարհը բացվի, մի քանի հոգի դուրս կգան, իհարկե, բայց շատերը կմնան իրենց հողում»,-նշում է մեր զրուցակիցը և ուրախությամբ ավելացնում՝ մարդիկ սկսել են մշակել իրենց ունեցած թեկուզ փոքր հողակտորը։
Չավուշյանը, սակայն, մեկ այլ խնդիր է նկատում այստեղ․ պատերազմի ժամանակ «հողը ժողովրդինն է» արտահայտությունն է անընդհատ հնչում, իսկ երբ այն ավարտվում է, պարզվում է, որ այդ նույն հողը այս կամ այն պաշտոնյային է պատկանում․
«Շրջափակումը ցույց տվեց, որ մեր հողը մշակելով՝ կարող ենք երկար գոյատևել, ուղղակի ռեսուրսներն էլ են քիչ․․․ Ես էլ կուզեմ մի քանի հա կարտոֆիլ մշակել, բայց հող չկա․․․»։
Աղավնոյի համար մինչև վերջ պայքարած ու հողի գինն իմացող մեր զրուցակիցը շեշտում է՝ պետք չէ խուսափել սխալների, բացթողումների մասին խոսելուց, իշխանավորներին ուղիղ պետք է ասել, թե որտեղ են սխալվում, որպեսզի շտկվեն դրանք, որպեսզի կարողանանք ավելի միասնական ու տոկուն դառնալ։
«Իշխանավորների աչքերին նայելով՝ պետք է կարողանանք ճշմարտությունն ասել, մատնացույց անել սխալները։ Ճշմարտությունն ասողները քիչ են հիմա, դրա համար էլ տարօրինակ են նայում նման մարդկանց, պիտակավորում են, մինչդեռ շատ կարևոր է դա՝ հատկապես հիմա։ Արցախահայությունը շրջափակման մեջ է․ Արցախը բանակցող կողմ կարող է լինել, բայց ոչ՝ որոշող։ Որոշումները պետք է ՀՀ իշխանությունները կայացնեն, ավելի շուտ՝ արդեն կայացրած լինեին»,-ասում է Չավուշյանն ու նկատում՝ այս ամենը մոտալուտ լայնածավալ պատերազմի մասին է հուշում է, որը թշնամին ցանկանում է սանձնազերծել այս անգամ Իրանի դեմ, բայց թատերաբեմում, միանշանակ, հայտնվելու ենք նաև մենք։
