«Մենք խաղաղություն ենք ուզում, բայց ոչ տարածքներ տալու գնով․․․»․ կութեցի կին
Ուղիղ 1 տարի առաջ ադրբեջանական զինված ծառայողները մխրճվեցին ՀՀ սուվերեն տարածք և ամրաշինական աշխատանքներ կատարեցին։ Թշնամին նախ տեղակայվել էր Սյունիքի մարզի որոշ բնակավայրերում, ապա Գեղարքունիքի՝ Կութ, Սոթք, Ազատ, Նորաբակ և Վերին Շարժա գյուղերի անմիջապես հարակից սարերում։
Անցնող ամիսներին բազմաթիվ միջադեպեր են գրանցվել, թշնամին կրակ է բացել՝ ինչպես հայ դիրքապահների, այնպես էլ՝ խաղաղ բնակչության վրա, ինչի հետևանքով հայկական կողմը բազմաթիվ զոհեր և վիրավորներ է ունեցել։
Թշնամին վերահսկողության տակ է վերցրել նաև արոտավայրերն ու խոտհարքները, ինչը լուրջ խնդիր է առաջացրել անասնապահությամբ զբաղվող գյուղացիների համար։ Նախորդ տարի հունիսի 5-ին էլ թշնամին գողացել էր Կութ գյուղի բնակիչներին պատկանող 80 անասուն։
168.am-ն այսօր զրուցել է Գեղարքունիքի մարզի Կութ գյուղի բնակիչներից մեկի հետ, նրա իսկ խնդրանքով անունը չենք նշում։ Երիտասարդ կինը մեզ հետ զրույցում ասաց՝ կյանքը գլխիվայր շուռ է եկել, ուղիղ 1 տարի վախի մեջ են ապրում, բայց չեն պատրաստվում լքել իրենց տունը․
«Արդեն 1 տարի է, վախի մեջ ենք ապրում։ Ադրբեջանցիները ոնց որ մեր գլխին, մեր շնչին լինեն, ժողովրդին հսկողության տակ պահեն, գյուղի ամեն մի շարժին հետևում են։ Առաջվա նման երեխաներիս մենակ չեմ թողնում գնան դպրոց, առավոտ տանում եմ, ցերեկը գնում՝ տուն բերում։ Կյանքը լրիվ փոխվել է այստեղ, մենք ուզում ենք, որ առաջվա պես անհոգ ապրենք, ոչ թե տնից դուրս գալուց մտածենք՝ թշնամին կկրակի՞, թե՞ չէ․․․
Իմ տղան 14 տարեկան երեխա է, ժամը 7-ին բերում եմ տուն, դուռը փակում եմ: Ասում է՝ մամ, ես ջահել եմ, ուզում եմ ուրիշների նման ես էլ դուրս գամ՝ ֆռամ, ասում եմ՝ թուրքը վերևում նստած է, դու ի՞նչ ես իմանում՝ կկրակի՞, թե՞ չէ։ Վախենալով ապրում ենք»։
Կութեցի կինը պատմեց, որ գյուղից՝ իրենց պատշգամբից, անզեն աչքով էլ տեսանելի է սարերին տեղակայված թշնամու զորքը, ասաց, որ երբ ինչ-որ գործ են ուզում անել, լույսերն անջատում են, ավարտելուց հետո նոր միայն՝ միացնում։
«Կութի վերևում հայտնի երեք քարով սարն է, դա ևս արդեն 1 տարի է՝ իրենց վերահսկողության տակ է։ Պարզ երևում է, որ գնում-գալիս են, բայց հենց երեկոյան ժամերին ավտոմեքենա է մոտենում իրենց դիրքերին, լույսերն արագ անջատում են, այդ ավտոմեքենայի լույսերն էլ վերև բարձրանալիս անջատած են քշում, որ չերևան, բայց դե, պարզ եղանակներին լավ էլ երևում է»։
Կութի բնակիչն ասաց, որ գյուղում բոլորն էլ խաղաղություն են ուզում հաստատվի տարածաշրջանում, բայց դա տարբերվում է Նիկոլ Փաշինյանի խոստացած խաղաղության դարաշրջանից․
«Մենք խաղաղություն ենք ուզում, բայց ոչ տարածքներ տալու գնով։ Ես չգիտեմ, կարող է 1 ամիս հետո էլ գան մեզ ասեն՝ դուրս եկեք, սա էլ է արդեն տված թուրքերին․․․ Ո՞ւր գնանք, սա մեր հողն ու ջուրն է, մեր տունն է։ Ես կուզեմ, որ մեզ նորմալ ղեկավար լինի, երկիրը նորմալ կառավարեն, ժողովուրդն էլ իրենց տներում հանգիստ ապրեն։ Պետք է այնպես բանակցեն, որ թշնամին հետ գնա մեր տարածքից, առաջվա պես հանգիստ ապրենք։ Հլը ժամը 6-ը չի գալիս աշխարհ, տան դռները փակում՝ մտնում ենք ներս։ Հարևանի տուն վախենում ենք 6։30-ից հետո գնանք, որովհետև չգիտենք, որ գնանք հարևանի տուն, սաղ հետ կգա՞նք, թե՞ չէ։ 10 տարուց ավելի է՝ այս գյուղում հարս եմ, 10 տարուց ավելի մենք մեր տան դուռը չենք փակել, հիմա՝ ինչ ադրբեջանցիները մտել են մեր տարածք, ժամը 6-7-ից դռները փակում ենք։ Խանութ՝ մենք միշտ իրիկունը հարևաններով ենք հավաքվել, գնացել, հիմա, որ մի քիչ մութը տալիս է, վախից խանութ էլ չենք գնում, վախենում ենք։
Էլի եմ ասում, պետք է այնպես անեն, որ ադրբեջանցիները հետ գնան, մենք էլ մեր տներում հանգիստ ապրենք։ Մենք 30 տարի խաղաղության մեջ ապրել ենք, հիմա արդեն չգիտենք ինչ անենք, ախուվախով քնում ենք, ախուվախով հելնում ենք, որ մի չխկոց եմ լսում, չգիտեմ՝ երեխեքիս որտեղ պահեմ․․․»։
